Μου ‘χει ξανασυμβεί

Μου ‘χει ξανασυμβεί. Μου ‘χει ξανασυμβεί, μωρό μου. Έχει να κάνει με ‘σένα. Έχει να κάνει με ‘μένα. Έχει να κάνει με το σώμα μου. Έχει να κάνει με την υγεία μου. Έχει να κάνει με πάρα πολλούς παράγοντες. Έχει να κάνει με μας. Έχει να κάνει με όλα αυτά που στα αφτιά σου μπορεί να ακούγονται δικαιολογίες.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα απ’ την αρχή. Η στυτική δυσλειτουργία οφείλεται σε δύο κυρίους παράγοντες. Ο ένας είναι αυτός της σωματικής υγείας κι ο άλλος αυτός της ψυχοσωματικής υγείας. Σαφώς ο πρώτος είναι πιο απλός και πιο εύκολα αποδεκτός, γιατί φεύγει κατά κάποιον τρόπο η ευθύνη από πάνω μας. Πρόβλημα υγείας. Καθαρά σωματικό. Η μηχανή δε λειτουργεί καλά. Κάποια φαρμακευτική αγωγή ή καλύτερη άσκηση και το πρόβλημα λύνεται.

Χμ, δεν είναι τόσο απλό, αλλά εμπεριέχει μια δόση αλήθειας. Ερευνητικά είναι καλό να γνωρίζουμε πως στην ηλικία των 20 χρόνων ένα 10% αντιμετωπίζει πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας. Το ποσοστό ανεβαίνει στις μεγαλύτερες ηλικίες και φτάνει στο σημείο όση είναι η ηλικία τόσες να ‘ναι και οι πιθανότητες. 40 χρόνων 40%, για παράδειγμα. Φίλε άντρα, εκεί έξω, στατιστικά θα σου συμβεί μία φορά τουλάχιστον. Εκεί που πρέπει να δώσεις, όμως, μεγάλη προσοχή είναι ότι αν το πρόβλημα δεν οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες, στις ηλικίες συνήθως των 40 και μετά, συνδέεται άμεσα με το κυκλοφορικό σύστημα και την καρδιά. Μια τέτοια κατάσταση είναι μια καλή προειδοποίηση για πρόληψη, που έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να ‘χεις.

Ψυχοσωματικά αίτια. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, μωρό μου. Πρωτογενής και δευτερογενής στυτική δυσλειτουργία. Η πρωτογενής δε σχετίζεται άμεσα με την ερωτική επαφή. Οφείλει την ύπαρξή της σε βαθύτερα ψυχολογικά αίτια, που αγγίζουν βαθύτερες ζώνες της ψυχικής σφαίρας. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ψυχοθεραπεύτρια Τζελέπη Ειρήνη:

«Πολλές τέτοιες περιπτώσεις αντρών έχουν συχνά ανατραφεί σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου η συναισθηματική έκφραση κι επικοινωνία δεν ήταν αποδεκτές ή θεωρούντο απολύτως θηλυπρεπείς συμπεριφορές. Ο πατέρας δεν έχει στηρίξει τον γιο στην επιβεβαίωση της ανδρικής του ταυτότητας κι ο γιος έχει μάθει να φοβάται τα συναισθήματά του, να ντρέπεται για τον εαυτό του κοκ. Αποφεύγει να πλησιάσει το αντίθετο φύλο, φοβάται την αποτυχία, τον ανταγωνισμό με τους άλλους άντρες και πανικοβάλλεται στην ιδέα και μόνο της σεξουαλικής επαφής, καθώς πάντα εγκυμονεί ο φόβος της αποτυχίας.»

Όπως καταλαβαίνεις, οι συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι οι πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες και συγχρόνως, βέβαια, πιο σπάνιες. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Στην κατηγορία που θα ακούσεις πιο συχνά το γνωστό σε όλους «Πρώτη φορά μου συμβαίνει». Όντως, σε κάποιους συμβαίνει πρώτη φορά κι η προηγούμενη ερωτική ζωή τους ήταν άρτια -σε αυτό το θέμα, τουλάχιστον. Όπως κι άλλοι, βέβαια, μπορεί να είχαν αντιμετωπίσει στο παρελθόν προβλήματα και τώρα να τα ‘χουν λύσει. Κι οι δύο αυτές περιπτώσεις ανήκουν σε αυτό που ονομάζουμε «δευτερογενής στυτική δυσλειτουργία». Το θέμα είναι ότι συνήθως σε αυτή την κατηγορία αν εμφανιστεί μία φορά, θα εμφανιστεί ξανά στο άμεσο μέλλον, κι αυτό το προκαλούμε εμείς. Ενώ οι παράγοντες κατά μεγάλο ποσοστό είναι τυχαίοι (κόπωση, στιγμιαία μη ερωτική επιθυμία κλπ), η αντιμετώπιση –υποσυνείδητα και μη– είναι μεθοδευμένη, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο. Φταίμε κι δύο μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά.

Φταίω εγώ που βάζω τον εαυτό μου σε μια κατάσταση επίδοσης. Φταίω εγώ που αγχώνομαι πριν καν συμβεί το οτιδήποτε. Φταίω εγώ που φοβάμαι την εγκατάλειψη. Φταίω εγώ που το κάνω πρόβλημα αναλύοντάς το.

Αλλά φταις κι εσύ. Φταις κι εσύ που προσωποποιείς το πρόβλημα. Το ρίχνεις πάνω σου. Κι ενώ απ’ τη μία υποστηρίζεις ότι το αντιμετωπίζεις μαζί μου, υποσυνείδητα είσαι επικριτική, και το ξέρεις. Έξτρα πίεση επίδοσης. Δεν μπορεί να συμβαίνει σε ‘σένα.

Φταίμε εμείς. Φταίμε εμείς που δεν κατανοούμε ότι το σεξ δεν είναι μόνο σωματική διαδικασία. Που θεωρούμε ότι ανεξάρτητα απ’ το τι συμβαίνει στη ζωή του καθενός ξεχωριστά αλλά και στην κοινή μας ζωή, το σεξ μπορεί να ‘ναι καλό κι αυτόνομο.

Η στυτική λειτουργία δεν είναι μια μηχανή που 24 ώρες το 24ωρο πρέπει να δουλεύει τέλεια, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Όποιες προσδοκίες, φόβοι, και συναισθήματα υπάρχουν είναι να καλό να εκφράζονται τη στιγμή της ερωτικής πράξης ανάμεσα στο ζευγάρι. Ούτε πριν ούτε μετά.

Η επικοινωνιακή δυσλειτουργία είναι χειρότερη από κάθε άποψη.

Μου ‘χει ξανασυμβεί και θα μου ξανασυμβεί σίγουρα, αν σου πω ότι δεν έχει ξανασυμβεί.