Άνθρωπος κλειστός, που δε λέει πολλά και προτιμά να ακούει και να παρακολουθεί. Ποτέ δε θα αποκαλύψει τις σκέψεις του κι ακόμη κι αν ρωτήσεις, η απάντηση θα είναι πολύ γενική κι αόριστη. Συνήθως θα απορρίψει ευγενικά την πρόσκλησή σου για έξοδο χωρίς καμιά δικαιολογία. Απλά προτιμά να βρίσκεται μόνος διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική, βλέποντας ταινίες, ψάχνοντας να βρει τον εαυτό του. Η παρέα κι η πολυκοσμία τον στρεσάρουν αντί να τον χαλαρώνουν και το να βγει απλά για έναν καφέ του φαίνεται σχεδόν ανούσιο. Οι τύποι αυτοί είναι ευρέως γνωστοί ως μοναχικοί. Σίγουρα όλο και κάποιο άτομο του κύκλου σου, σου έρχεται στο μυαλό.
Ο άνθρωπος αυτός δύσκολα συνάπτει σχέσεις –είτε φιλικές είτε ερωτικές– κι ακόμη κι αν το κάνει, παραμένει καχύποπτος και στην παραμικρή υποψία καταπάτησης του χωροχρόνου του κάνει πίσω και κλείνεται στον εαυτό του, αφήνοντας σε να απορείς πώς και γιατί. Δε χρειάζεται καν να έχεις κάνει κάτι εσύ. Ακόμη κι αν νιώσει ότι έχει αρχίσει να δένεται, και πάλι πίσω θα κάνει απλά για να επαναφέρει τις ισορροπίες και να προστατεύσει τον εαυτό του. Κι αν η σχέση σου μαζί του είναι απλά φιλική, τότε έχει καλώς. Θα σε εκνευρίζουν αυτές οι εναλλαγές, αλλά θα το δεχτείς και θα το ανεχτείς επειδή δεν τον έχεις και γκόμενο για να σε ακολουθεί παντού.
Αν όμως ο άνθρωπος αυτός τυγχάνει να είναι ο άνθρωπός σου, τότε, φιλαράκι, καλά ξεμπερδέματα. Πιες κάνα δυο σφηνάκια ουίσκι κι οπλίσου με πολλή υπομονή και κατανόηση διότι όσα γνώριζες περί σχέσεων θα καταρριφθούν. Ας ξεκινήσουμε με το ότι ένας μοναχικός άνθρωπος δε θα σου το κάνει ποτέ ξεκάθαρο αν είστε μαζί ή όχι. Θα ζεις πάντα με την απορία.
Η σχέση σου μαζί του θα είναι μεν αποκλειστική αλλά ποτέ δε θα πάρεις τον τίτλο του άλλου του μισού και ποτέ δε θα δώσει τη συγκατάθεσή του για να βάλετε ταμπέλα σε αυτό που συμβαίνει ανάμεσά σας. Μη ρωτήσεις γιατί. Οτιδήποτε θεωρείς αυτονόητο για σένα, για τον άνθρωπο αυτόν δεν είναι. Ακόμη και το γεγονός ότι σου δίνει αποκλειστικότητα, θα έπρεπε να σε τιμά γιατί είναι σαν να παραδέχεται ότι θέλει να μοιράζεται τη μοναχικότητά του μαζί σου. Μην κάνεις όμως το λάθος να το εκμεταλλευτείς αυτό. Τη στιγμή που θα καταπατήσεις τη σιωπή του ή θα εισβάλεις στο χώρο του χωρίς να σε έχει προσκαλέσει, θα σου κλείσει ερμητικά τις πόρτες και θα βρεθείτε ξανά στο μηδέν, να το παλεύετε απ’ την αρχή.
Οι μοναχικοί είναι τύποι του ύψους και τους βάθους. Μαζί τους είναι όλα άσπρο-μαύρο. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο ή γκρίζο. Τη μια θα σε απογειώνουν και την αμέσως επόμενη θα σε ρίχνουν σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο. Ποτέ δε θα σου μιλήσουν για τα αισθήματά τους διότι τα αρνούνται και στον ίδιο τους τον εαυτό. Ό,τι έχουν να σου πουν, θα σου το πουν μέσα από πράξεις. Και μπορεί να κάνουν λίγα, αλλά αυτά τα λίγα ουρλιάζουν πολύ πιο δυνατά από χίλιες πράξεις μαζί.
Ένα απ’ τα καλά που έχουν, είναι ότι ξέρουν να ακούνε. Σε ακούνε κι αφουγκράζονται ακόμη κι αυτά που δε λες διότι έχουν αυξημένη διαίσθηση και στις καλές τους μέρες σε στέλνουν στα ουράνια. Μια δημόσια αγκαλιά ή φιλί, ένα χάδι, το να σε κρατήσει απ’ το χέρι ή να σε φιλήσει στη βροχή μπορεί να ακούγονται αυτονόητα και κοινότυπα για τους πολλούς, αλλά για τον τύπο αυτό δεν είναι. Ο τύπος αυτός δε θέλει καν να τον ακουμπάς δημόσια. Οπότε αν σε προσκαλέσει σε κάτι τέτοιο, σίγουρα έχεις κερδίσει βαθμούς στην καρδιά του. Όσο εύκολα σου τα προσφέρει αυτά όμως, μπορεί και να στα πάρει.
Ο μόνος τρόπος να κατανοήσεις τέτοιες πράξεις είναι να μελετήσεις το ψυχισμό του. Ήταν πάντα έτσι ή μήπως κάτι τον ώθησε στη μοναχικότητα; Αποτυχημένες σχέσεις, έλλειψη σεβασμού και κατανόησης προς το πρόσωπό του, έλλειψη εμπιστοσύνης στους ανθρώπους και μια ραγισμένη καρδιά είναι συνήθως οι αιτίες. Κουράστηκαν να προσπαθούν για κάτι που δεν έρχεται. Αν αφαιρέσεις το περιτύλιγμα του απλησίαστου προσωπείου που φοράει, θα δεις έναν άνθρωπο ευάλωτο με πολλές φοβίες κι ανασφάλειες, έναν άνθρωπο που προσπαθεί να ορθοποδήσει και να βρει τις ισορροπίες.
Αν του δείξεις ότι τον νιώθεις και τον καταλαβαίνεις, θα συνεχίσει να σου ανοίγεται. Αν όμως τον χλευάσεις και τον ειρωνευτείς, θα φύγει βράδυ. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι ευχή και κατάρα. Σου δίνει πολλά και στα παίρνει πίσω. Ξέρεις όμως ότι όπως τα πήρε, θα στα ξαναδώσει. Είναι σαν ένα σκοτεινό και παθιασμένο ταγκό. Μόνο που χρειάζεται τεράστια υπομονή κι επιμονή. Θα δοκιμαστείς άπειρες φορές και θα θες να τα παρατήσεις άλλες τόσες, αλλά κάθε φορά που θα μένεις, θα χαίρεσαι που το έκανες διότι θα επιβραβεύεσαι με ηχηρές πράξεις.
Και στην τελική με τον άνθρωπο αυτό ξέρεις ότι δε θα έχεις να αντιμετωπίσεις την υποκρισία. Πάντα θα κάνει ό,τι αισθάνεται και δε θα διερωτάσαι αν νιώθει αυτά που δίνει. Και άντε και δε δίνετε όνομα σε αυτό που έχετε, θα είναι λιγότερο όμορφο ή μαγικό; Όχι βέβαια. Μη σου πω ότι με ένα μοναχικό τύπο θα ζήσεις ό,τι πιο αληθινό κι ίσως παντοτινό.
Επιμελεια Κειμένου Γεωργίας Ευστρατίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Γεωργία Ευστρατίου
