Ασήμαντες και σημαντικές σκέψεις διαδέχονται η μια την άλλη καθημερινά στο μυαλό μας και κάποτε μέσα στην κορύφωση της χαράς ή της λύπης που μας χάρισε μια οποιαδήποτε μέρα αναστοχαζόμαστε το παρελθόν και το παρόν μας με όλες της νίκες που κατακτήσαμε και της ήττες που ζήσαμε φτιάχνοντας προσχέδια για το μέλλον μας.
Αναλόγως τη φάση που περνάμε στη ζωή μας ο χρόνος κυλάει διαφορετικά. Συγκεκριμένα, η ρουτίνα κάνει τις μέρες να περνούν συγκαταβατικά, λίγες μέρες πριν βγεις σε άδεια από τη δουλειά ο χρόνος περνάει αργά και βασανιστικά σε κάθε βάρδια, κι όταν έρθουν οι διακοπές θα τελειώσουν τόσο γρήγορα που πριν καν το συνειδητοποιήσεις θα έχεις γυρίσει πίσω στη ρουτίνα σου. Κάπως έτσι η ζωή άλλοτε φαντάζει μεγάλη και νιώθουμε πως έχουμε χρόνο για σπατάλη κι άλλοτε μοιάζει τόσο μικρή που μας φοβίζει η ιδέα του τέλους της. Όλες οι καταστάσεις χρωματίζονται από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας που μεγαλουργούν τις ιδέες μέσα μας.
Η καθημερινότητα μας στήνεται με βάση τις επιλογές, το περιβάλλον, το χρόνο, τις επιθυμίες, τα όνειρα, τα πάθη και τις δυνατότητές μας. Μέσα απ’ αυτά προκύπτουν οι στόχοι -βραχυπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι- που κρατάνε μέσα μας αναμμένη τη φλόγα. Προσπαθούμε, ελπίζουμε και περιμένουμε για τις απολαβές.
Υπάρχουν, λοιπόν, δυο κατηγορίες ανθρώπων και ο καθένας μας κατατάσσεται σ’ αυτές αναλόγως με το πως έχει επιλέξει να σκέφτεται και να πράττει στη ζωή του. Μπορείς να είσαι υποστηρικτής της άποψης “Go big or go home” ή «Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι». Όλοι πιστεύουμε πως είμαστε πλασμένοι για μεγάλα πράγματα και ψάχνουμε το σκοπό της ύπαρξής μας. Το λόγο που μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε και να συμβάλουμε στη συνέχιση και τη βελτίωση της ανθρωπότητας. Το θέμα είναι πώς επιλέγει ο καθένας να καταφέρει όσα πιστεύει πως είναι ικανός να κατακτήσει. Πώς χειρίζεται τις δυνατότητές του και τις μετατρέπει σε ικανότητες.
Τα όνειρα γίνονται στόχοι κι ο σκοπός αυτός θα καταλήξει κάθε φορά σε μια μεγάλη ή μικρή νίκη. Τι έχει, όμως, περισσότερη σημασία τελικά το ορίζει ο χαρακτήρας μας. Οι περισσότερες μικρές καθημερινές νίκες ίσως να είναι πιο σημαντικές από τις σπάνιες μεγαλύτερες. Το να αποφοιτήσεις με καλό βαθμό από τη σχολή που επέλεξες και κοπιάζεις χρόνια για να την καταφέρεις είναι μια μεγάλη νίκη και θα συμβεί μια φορά στη ζωή σου. Το να τελειώσεις ένα παζλ χιλίων κομματιών σε μια βδομάδα είναι μια μικρή νίκη και πιθανότατα στα μάτια των άλλων να μοιάζει μια αδιάφορη επιτυχία.
Βέβαια, εμείς δίνουμε ψυχή στις καταστάσεις γι’ αυτό και ενίοτε η δίκη μας νίκη μοιάζει με ήττα για κάποιον άλλον. Ωστόσο, αν δεν υπήρχαν αυτές οι μικρές νίκες σαν ενέσεις αυτοπεποίθησης καθημερινά να μας χαρίζουν την εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας και την περηφάνια για τον εαυτό μας η ψυχολογία μας θα είχε τεράστιες διακυμάνσεις καθημερινά και θα στέκονταν εμπόδιο στα μεγάλα μας σχέδια.
Επομένως, για να κάνουμε μεγάλα πράγματα πρέπει πρώτα να μάθουμε να εκτιμάμε τα μικρά, αυτά που στα δικά μας μάτια είναι μεγάλα, κι ας μην είναι ορατά για τους υπόλοιπους. Ο σκοπός της ζωής μας, αυτός που παλεύουμε να κατακτήσουμε καθημερινά, είναι ένα παζλ γεμάτο από μικρές μινιατούρες που μας περιμένουν να τις κατακτήσουμε στη σειρά. Μα πρέπει πρώτα να μάθουμε να εκτιμάμε τις συναισθηματικές νίκες, αυτές που μας προκαλούν οι άνθρωποι που έχουμε τοποθετήσει γύρω μας. Διότι το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι μια μεγάλη νίκη στη ζωή κι ας την αψηφούμε εντελώς.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου