Πάντα θα πονά! Σε οποιαδήποτε ηλικία, με οποιεσδήποτε συνθήκες και οποιονδήποτε άνθρωπο απέναντί σου. Ακόμα κι σ’ εκείνες τις μικρές, ίσως σύντομες, ίσως αδιάφορες σχέσεις κάτι θα φέρει πόνο. Οι ενοχές που το έκανες ή η απορία του γιατί στο έκαναν. Γιατί όμως να χαλάσεις όλη την πορεία της σχέσης για μερικά λεπτά θυμού και απογοήτευσης την ώρα του χωρισμού;
Άνθρωποι, άλλοι οξύθυμοι, άλλοι εγωιστές, άλλοι ευαίσθητοι, μερικοί πιο ψύχραιμοι ή πιο κλειστοί, όλοι φέρουν κάποιο βάρος σε κάθε χωρισμό.
Κάθε άνθρωπος που περνά από τη ζωή σου είναι ένα σημείο που συνδέει κάποιο παρελθόν με κάποιο μέλλον, τα πρόσωπα που απαρτίζουν τις καταστάσεις είναι εκείνα που θα σου δώσουν ή θα σου πάρουν και που θα σε κάνουν αυτό που θα είσαι αύριο. Όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά.
Ερωτεύτηκες και σ’ ερωτεύτηκαν, πόθησες κι έγινες πόθος, αγάπησες και αγαπήθηκες και σε μία στιγμή χωρισμού όλα χάνονται. Κάπου διάβασα ή άκουσα ότι έναν άνθρωπο τον μαθαίνεις ολοκληρωτικά στο τέλος της σχέσης. Κι όλη η προηγούμενη σχέση; Εκεί δεν έμαθες τίποτα γι’ αυτόν;
Καλές και κακές πτυχές στο μυαλό, στην καρδιά και την ψυχή έχουν όλοι οι άνθρωποι. Εγωισμό και αξιοπρέπεια έχουν όλοι οι άνθρωποι. Και ένας χωρισμός φέρνει όχι μόνο δύο ενωμένους ανθρώπους σε αντιπαράθεση μα και δύο εγωισμούς, δύο αξιοπρέπειες, δύο ανθρώπους διχασμένους ανάμεσα σε θλίψη, θυμό και αγάπη.
Όταν χωρίζεις για οποιονδήποτε λόγο, αυτή η μονάδα, το «εμείς» χάνεται πίσω από το τυφλωμένο, προδομένο «εγώ» και τα συναισθήματα μπλέκουν χωρίς η λογική να μπορεί να σε συνετίσει. Θέλεις, θέλεις να σεβαστείς, προσπαθείς να κατανοήσεις, επιχειρείς να εξηγήσεις μα τίποτα δεν μπορεί να καλύψει και να δικαιολογήσει την απώλεια και το κενό που δημιουργείται.
Πολλοί είναι εκείνοι που προτιμούν να θυμούνται ένα άσχημο τέλος παρά μία σειρά ξεχωριστών αναμνήσεων. Είναι λέει, άμυνα! Βοηθά να ξεχάσεις. Όμως δεν είναι αυτός ο σκοπός. Μπορείς να εξευτελίσεις όσο θέλεις τη σχέση σου, να εκδικηθείς, να μαλώσεις, να απειλήσεις, να βρίσεις και στο τέλος να κάνεις τον χωρισμό τόσο ηχηρό και θορυβώδη στη μνήμη που θα τον ξεχάσεις, χάνοντας έτσι όμως ένα σημαντικό κομμάτι από το σεβασμό, την εκτίμηση και την αγάπη τόσο για τους άλλους ανθρώπους όσο και για ’σένα τον ίδιο.
Θέλει πολύ δύναμη να συγχωρείς, όχι αυτόν που είναι απέναντί σου αλλά αυτόν που έχεις μέσα σου, εκείνο το σύντροφο που αγάπησες, ερωτεύτηκες, θαύμασες, επιθύμησες κι όχι τούτον που συμπεριφέρεται εχθρικά και τον αντιμετωπίζεις σαν κάτι επιβλαβές για τη συναισθηματική ισορροπία σου.
Χωρισμός σημαίνει τέλος ενός κύκλου και αρχή ενός δύσκολου αλλά και άκρως ελκυστικού νέου. Όσο ακατόρθωτο κι αν ακούγεται, ο σεβασμός τόσο σ’ εσένα όσο και στους άλλους οφείλει να υπερβαίνει την υπερβολική ανάγκη της εξύψωσης του εαυτού σου.
Σε κάθε τέλος της σχέσης κάνεις το λάθος να παλεύεις να βγεις από πάνω τόσο εμμονικά που τελικά ξεχνάς και πόνο και θλίψη και απώλεια και επικεντρώνεσαι σε μία εκδίκηση χωρίς ουσία. Και αφού τελικά «εξαλείψεις» τον αντίπαλο-σύντροφο, καταλήγεις να υποφέρεις χωρίς να ξέρεις το γιατί.
Το πιο εύκολο για κάθε άνθρωπο είναι να υποτιμά τους άλλους για να βγει στην επιφάνεια και ακόμα χειρότερα να ασκεί επιλεκτική κριτική στα λάθη της σχέσης αφήνοντας απ’ έξω τις δικές του ατέλειες. Όμως, αν λειτουργείς έτσι καλύτερα μην επιχειρείς να συναναστρέφεσαι με άλλους ανθρώπους γιατί κάθε λάθος, κάθε κίνηση, κάθε εξέλιξη δε θα σε κάνει καλύτερο, δε θα σε πηγαίνει παραπέρα μαζί με την σχέση μα θα σε κάνει περισσότερο επιπόλαιο, ξεροκέφαλο και εγωιστή.
Ναι, ξέρω πόσο δύσκολο είναι για εσένα, για εμένα, για εκείνον, για εκείνη να αντιδρά σε μία απώλεια με κατανόηση και σε κάθε λάθος, ψέμα, προδοσία με ψυχραιμία μα πρώτα το κανείς για ‘σένα γιατί αν πραγματικά θες ν’ αγαπήσεις τον εαυτό σου, δε θες να τον βλέπεις να λιποψυχεί και να εκρήγνυται σε κάθε πόνο και σε κάθε απόρριψη.
Είναι σημαντικό να θυμάσαι ποιος ήσουν και ποιος είσαι και να ξέρεις τι θέλεις να γίνεις γιατί το παρελθόν τόσο το δικό σου όσο και της σχέσης σου είναι ανεκτίμητο κι όσο κι αν το κρύψεις και πεισματικά προσπαθήσεις να το ξεχάσεις θα υπάρχει πάντα στο βλέμμα σου, στην ψυχή σου και στην ταυτότητά σου. Και είναι βέβαιο πως στο βλέμμα και στη ψυχή σου δε θα’ θελες να υπάρχει μίσος, εγωισμός μα αγάπη και χαρά.
Για να αγαπήσεις και να συγχωρέσεις τους άλλους ανθρώπους με τα ελαττώματά και τα λάθη τους, πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις και να συγχωρέσεις τα δικά σου λάθη και αυτό πονά πολύ περισσότερο από ένα χωρισμό. Γι’ αυτό αν θες να βάζεις τον εαυτό σου σε προτεραιότητα σε κάθε δύσκολη στιγμή, τουλάχιστον κάν’ το όπως σου αξίζει κι όχι με θράσος και επιπόλαια. Άλλωστε δεν το χρωστάς μόνο σ’ εσένα μα και σε εκείνους που εσύ με τη σειρά σου πλήγωσες ή θα πληγώσεις μ’ ένα αμήχανο «Θέλω να χωρίσουμε».
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάννας Μάργαρη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μαριάνα Μάργαρη
