Άνοιξη. Τι όμορφη εποχή. Τα πουλάκια κελαηδούν, τα λουλούδια ανθίζουν και οι πρήχτες οργιάζουν. Πόσες φορές δε θέλησες να κάνεις κάτι κι υπήρξε αυτός ο «κάποιος» που αποφάσισε πως για να συνεχίσει να ζει τη ζωή του ως σωστός άνθρωπος είναι αναγκαίο να σε πείσει να το κάνεις και μάλιστα με το δικό του τρόπο;
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που όταν τους γνωρίζεις σου φαίνονται τόσο καλοί που νοιάζονται για ‘σένα, ενδιαφέρονται για τα προβλήματά σου και προσπαθούν να βρουν μια λύση. Μόνο που αφού περάσει λίγος καιρός καταλαβαίνεις πως καλύτερα όταν σου λένε «καλημέρα», να αλλάζεις δρόμο.
Αν θέλουν να πάνε για καφέ και δεν έχουν παρέα θα περάσει ένα απόγευμα γεμάτο με μηνύματα. Θα ξεκινάνε από απλές προσκλήσεις, γιατί δε θα είναι μία αλλά πολλές αφού το «όχι» τους είναι άγνωστη λέξη. Θα ρωτάνε μέχρι να απαντήσεις αυτό που θέλουν. Στη συνέχεια θα ξεκινήσουν τα παρακάλια. Θα γίνουν ένα με το χώμα μέχρι να τους λυπηθείς. Θα μοιάζουν με ερωτευμένους που πεθαίνουν να δουν το ταίρι τους. Και αν αυτό δεν πιάσει; Στο τέλος θα νευριάσουν με την απόφαση σου γιατί «Δεν τους νοιάζεσαι».
Βέβαια δε θα μείνουν μόνο σε αυτές τις επιφανειακές τυραννίες του μυαλού σου. Σαν καλοί φίλοι θα ασχοληθούν και με τα προσωπικά σου θέματα. Με τον πρώην, το νυν και τον προσεχώς σου έρωτα. Οι συμβουλές τους για ‘σένα θεωρούν πως πρέπει να είναι ευαγγέλιο. Μόνο με αυτές θα πετύχεις στα προσωπικά σου.
Αν μπορούσαμε να ζωγραφίσουμε τη σχέση σου, αυτό το άτομο θα ήταν η ενοχλητική μύγα στον τοίχο που θα παρακολουθούσε τα πάντα κι όποτε κάτι δεν της άρεσε, θα άρχιζε αυτόν το σπαστικό ήχο και θα πετούσε ανάμεσά σας, προσπαθώντας να σε βάλει στη θέση σου. Ίσως να ήταν το αγγελάκι και το διαβολάκι στους ώμους σου. Φυσικά ένα άτομο θα ήταν και τα δύο γιατί άλλωστε ποιος άλλος δίνει καλύτερες συμβουλές από αυτό;
Είναι εκεί για όλα. Είτε θέλεις να μαγειρέψεις μια καινούρια συνταγή, είτε να ρίξεις τον πρώτο σου έρωτα, αυτός ο άνθρωπος θα ξέρει τι ακριβώς να κάνεις και θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να στο επιβάλει.
Αλλά δε βγαίνουν μόνο στην εκδοχή του φίλου. Η ίσως χειρότερη εκδοχή του είναι αυτή του τύπου που σε γουστάρει. Είναι όλα εκείνα τα αιτήματα φιλίας που έχεις αφήσει ακόμα εκεί και δεν τα απάντησες ποτέ. Είναι όλα τα μηνύματα που ποτέ δε θα απαντήσεις, αλλά το άτομο απ’ την άλλη μεριά του υπολογιστή θα συνεχίσει να σου στέλνει γιατί ποτέ δε θα καταλάβει πως δε σκοπεύεις να απαντήσεις. Ή οι προτάσεις που σου γίνονται για να βγεις κάθε Σάββατο απ’ το ίδιο άτομο και κάθε φορά απορρίπτεις με γελοίες δικαιολογίες του στιλ «Έχω κανονίσει», «Έχουμε οικογενειακό τραπέζι», «Θα βγω με το ταίρι μου».
Οπότε όχι, ο επιμένων δε νικά πάντα, πολλές φορές απλά μας δημιουργεί δολοφονικές τάσεις. Είναι όμορφο να διεκδικείς πράγματα στη ζωή σου και να προσπαθείς γι’ αυτά μέχρι του τέλος. Να γίνεσαι λιώμα, αν το θες. Να παλεύεις μέχρι να μην έχεις τίποτα άλλο να δώσεις, αν αυτό επιθυμείς. Αλλά όλα θέλουν τρόπο. Αν έχεις σωστό τρόπο καλώς, αλλιώς συγκρατήσου για μην ξεσπάσει αυτός που έχεις απέναντί σου.
Eπιμέλεια Κειμένου Ζωής Τεκέλογλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ζωή Τεκέλογλου
