Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί, το ξέρουμε, το πιστεύουμε, το έχουμε ξαναπεί. Όταν όμως η συζήτηση φτάνει στο χωρισμό, οι συμπεριφορές μας εμφανίζουν περισσότερο ομοιότητες παρά διαφορές. Αν μάλιστα είσαι στη θέση αυτού που του είπαν το «τελειώσαμε» ενώ ήθελε λίγο ή και πολύ παραπάνω, η συνέχεια είναι ήδη προδιαγεγραμμένη.
Κλάματα, φωνές, βρίσιμο, μεθύσι και στο πίσω μέρος του μυαλού να γυρνάει η ιδέα της εκδίκησης, ένας στόχος που βρίσκει τον χωρισμένο τόσο προσηλωμένο, που τύφλα να έχουν όσοι γράφουν σενάρια για σαπουνόπερες.
Έτσι με την έμπνευση της τρέλας και μια δόση άρνησης και εγωισμού, αρχίζεις και φαντάζεσαι το σκηνικό της επιστροφής στην αγκαλιά σου, εσύ όμως να στέκεις βράχος και να καις όλες τις γέφυρες επικοινωνίας.
Θα σου χτυπήσει την πόρτα ξημερώματα σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό ή θα βρέχει ή θα έχει πανσέληνο, θα έχει πιει όλο το Βόσπορο προφανώς για να βρει το θάρρος να σε αντικρίσει και μόλις ανοίξεις θα σου ζητήσει να μιλήσετε. Θα σου πει πως έχει μετανιώσει, ότι ήταν όλα ένα λάθος και ταυτόχρονα θα πέσει στα πόδια σου χύνοντας πικρά δάκρυα μεταμέλειας.
Θα σου εγγυηθεί πως έχει αλλάξει, θα σε παρακαλέσει για μια δεύτερη ευκαιρία. Εσύ θα παρακολουθείς το μονόλογο με απάθεια ενώ στέκεσαι δίπλα στην πόρτα. Δεν θα πλησιάσεις κοντά, δε θα προσφέρεις απολύτως τίποτα ούτε θα προτείνεις να μείνει σε εσένα, γιατί είναι αργά και έχει μεθύσει.
Όταν δει την αδιαφορία στα μάτια σου και προσπαθήσει να σε αγγίξει, θα κάνεις πίσω αντί για εμπρός, θα κοιτάξεις φευγαλέα το ρολόι στον τοίχο, θα πεις πως πέρασε η ώρα και θα δείξεις το δρόμο προς την έξοδο.
Σε όλη την διάρκεια του σκηνικού θα είσαι στα καλύτερα σου, θα έχεις χάσεις τα πέντε κιλά που πήρες όσο ήσασταν μαζί, θα έχεις κουρευτεί και θα φόρας αυτά τα ρούχα που σε κολακεύουν τρέλα. Για το αποκορύφωμα της κατά κράτος νίκης σου, θα υπάρχει ήδη καινούργιος έρωτας στη ζωή σου και μη σου πω ότι θα είναι εκείνη τη στιγμή μέσα στο σπίτι.
Μπορεί όλα αυτά που γράφω να σου φαίνονται αστεία και παρμένα από χαζές αμερικάνικες ταινίες, είναι όμως σκέψεις που έχει κάνει ο καθένας μας όταν έφαγε στραπάτσο. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, όλοι θέλουμε να πάρουμε το αίμα μας πίσω μετά από έναν άδικο χωρισμό. Να γυρίσει ο άλλος σε εμάς, μόνο και μόνο για να του δώσουμε τα παπούτσια στο χέρι και έτσι να καταφέρουμε να ρεφάρουμε.
Μέχρι ενός σημείου λοιπόν οι ιδέες αυτές είναι λογικές και δικαιολογημένες είναι όμως ταυτόχρονα ανούσιες και ψυχοφθόρες, γι’ αυτό άκουσε με και σταμάτα.
Το πιο πιθανό σενάριο είναι να μην επιστρέψει καν, άλλωστε αν όσοι έφευγαν πάντα γύριζαν, δε θα υπήρχαν πρώην, αλλά νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων, αμήν. Αν όμως είσαι από αυτές τις περιπτώσεις που κάνει πράγματι come back, να ξέρεις πως ο νόμος του Μέρφι θα βρει πάνω σου πλήρη εφαρμογή.
Κατά αυτό τον τρόπο μάλλον θα σε πετύχει με μαύρους κύκλους από την αϋπνία, ξεχτένιστα μαλλιά και ξεχειλωμένες φόρμες με δύο τρύπες στα γόνατα. Άσε που δε θα θυμηθείς και τίποτα από όσα έχεις προετοιμάσει τόσο καιρό για να πεις.
Γι’ αυτό σου λέω, παράτα τα σενάρια και φρόντισε να κοιτάζεις μπροστά, μόνο έτσι θα καταφέρεις να το ξεπεράσεις, ώστε ακόμα κι αν γίνει προσπάθεια για επανασύνδεση να ρίξεις άκυρο με τη μία, χωρίς καμία αμφιβολία, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ή τουλάχιστον γράψτα κάπου και πούλα τα, να χούμε και εμείς να βλέπουμε κάνα σίριαλ της προκοπής από Οκτώβρη.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
