Αποχή από τον έρωτα. Συνειδητή. Όχι διαλείμματα και τα τοιαύτα. Όχι λόγω ψυχοσωματικών δυσλειτουργιών και νοσημάτων.
Αποχή γιατί θέλεις να ενωθείς με τον «ανώτερο εαυτό σου».
Γελάτε; Απορείτε; Χλευάζετε;
Και όμως τα τελευταία τρία χρόνια γνώρισα ουκ ολίγους, οι οποίοι αποφάσισαν, να βάλουν τις ορμόνες τους στη σίγαση προκειμένου να προσδιορίσουν, όχι την σεξουαλικότητά τους, αλλά την ταυτότητά τους στο κόσμο τούτο.
Μη με ρωτάτε τώρα τι σημαίνει «ταυτότητα», γιατί είναι μια διαδικασία που δεν τη σπουδάζεις, ούτε στη φοράει καπέλο κάποιος γραμματιζούμενος.
Είναι μοναδική για τον καθένα έτσι και αλλιώς.
Και θέλει μαγκιά να την ανακαλύψεις πετώντας ότι σου φορέθηκε ετσιθελικά.
Με την πολλαπλή σύγχυση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια μέσα στο χείμαρρο της τεχνολογίας και των πληροφοριών, αρχίζουμε και χάνουμε το μπούσουλα μιλώντας για σχέσεις, σεξουαλικότητα, ασεξουαλικότητα, συμπαντική ένωση, ένωση γενικότερα.
Μιας και το θέμα δεν δύναται να αναλυθεί χωρίς το ερευνητικό του χρέος, στο part 1 του κειμένου, θα προσεγγίσουμε τον όρο: ασεξουαλικότητα.
Αναμασάμε τον όρο «ασέξουαλ», τον οποίο και τσουβαλιάζουμε, ως είθισται με ότι δεν εναρμονίζεται στα δεδομένα μας.
Η ετυμολογία του όρου δεν συνάδει με τον ορισμό του «μη ελκυστικού» μιας και αυτός υπόκειται σε υποκειμενικά κριτήρια, τα αντίστοιχα του «ελκυστικού»
Αυτό που καθορίζεται ως ελκυστικό ή μη, σχετίζεται άμεσα με τα εν δυνάμει αισθητικά κριτήρια μιας κοινωνίας/ομάδας με απώτερο πομπό και δέκτη το άτομο.
Πέρα των αισθητικών κριτηρίων λοιπόν -τα οποία καλώς ή κακώς διαμορφώνονται με την «ευγενή συνδρομή» των οίκων μόδας και των ΜΜΕ-, η ατομικότητα παραγκωνίζεται ή υπηρετεί τους κώδικες της μάζας για να γίνει αποδεκτή από το σύνολο.
Κλασικά δυτικίζοντα συνδρόματα.
Γίνε λίγο hipster γιατί πουλάει, αγόρασε γυαλί αλά Μαρία Κάλλας, βάλε και ένα μαντηλάκι στα μαλλιά και έλα στη παρέα μας.
Παιδιά ξυπνήστε, αν θες να είσαι ελκυστικός, δε θα σε σώσει το χολιγουντιανό πρότυπο, ούτε τα hair styling του Glamour magazine.
Οι εποχές αλλάζουν, ανακυκλώνονται και μέχρι ενός σημείου ακολουθείς το παλμό.
Αρκεί να μη χάσεις το δικό σου και τελικά αρχίζεις να τον συντηρείς με αυτό που είναι τόσο ξένο από σένα, ώστε καταντάει καθ’ όλα τραγελαφικό.
Είσαι άτριχος, αλλά το μούσι θα το αφήσεις και ας φαίνεσαι σα φλοκάτη που της λείπει το μισό της τρίχωμα.
Και μιας και έχουμε συνηθίσει -λόγω της βόλεψής μας θέλετε, λόγω της πνευματικής πενίας, λόγω των αμερικανοτουρκικοσαπουνοειδών τύπου σίριαλ- τις αλαζονικές κατηγοριοποιήσεις, καλό είναι να μαθαίνουμε και πέντε πράγματα .
Ασεξουαλικότητα λοιπόν.
Ο όρος προσδιορίζεται, σύμφωνα με το AVEN (Asexual Visibility & Education Network), ως εκείνος που δεν νοιώθει σεξουαλική έλξη.
Και να ξεκαθαρίσουμε εδώ, ότι η ασεξουαλικότητα δεν σχετίζεται με την προαναφερθείσα συνειδητή αποχή από τον έρωτα, που αποσκοπεί αναγκαστικά σε κάτι.
Είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό των ανθρώπων που τη βιώνουν, το οποίο τους ακινητοποιεί και τους αποστασιοποιεί πολλές φορές από τις καθιερωμένες επιταγές της κοινωνίας.
Η ασεξουαλικότητα δεν είναι ανοργασμικότητα, ούτε σύνδρομο, ούτε διαταραχή.
Και βέβαια δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι νευρωτικοί και με τη ψυχασθένεια στο δεξί βλέφαρο να σπαρταράει.
Και σε καμία περίπτωση οι ασεξουαλικοί δεν είναι μη ελκυστικοί.
Δε σημαίνει επίσης ότι έχουν υποστεί κάποιο τραύμα στην παιδική τους ηλικία ή ότι είναι εργασιομανείς.
Σύμφωνα με ερευνητικά προγράμματα, ένας ασεξουαλικός μπορεί να είχε ερωτική εμπειρία στο παρελθόν, αλλά μπορεί και ποτέ να μην ένιωσε σεξουαλική έλξη από την προεφηβεία και μετέπειτα στην εφηβική του ηλικία.
Περίπου το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι ασεξουαλικοί, άνδρες γυναίκες.
Ο Dr. Tony Boagert, καθηγητής στο Brock University του Ontario, σημειώνει, «Θεωρητικά, η απουσία της σεξουαλικής επιθυμίας, δεν αποτελεί πρόβλημα. Αλλά η νόρμα των ΜΜΕ ταυτίζεται με την υπερσεξουαλικότητα. Έτσι καθορίζει και τη ασεξουαλικότητα ως προβληματική,ως κοινωνικό στίγμα.»
Η θεραπεύτρια/σύμβουλος Susie King, αναφέρει, «Η βιομηχανία επιδιώκει να «διορθώσει» τους ασεξουαλικούς, χωρίς έτσι να υπάρχει χώρος έρευνας των πραγματικών ψυχολογικών και συναισθηματικών αναγκών τους»
Οι έρευνες συνεχίζονται, με τους επιστήμονες να μελετούν τις ορμονικές λειτουργίες ή δυσλειτουργίες, τα φύλα, τις επιβολές του κοινωνικού/οικογενειακού περιβάλλοντος, με κυριότερο στόχο την ένταξη των ασεξουαλικών σε μία εποχή που η πανσεξουαλικότητα είναι κυρίαρχη.
Τι να σας πώ;
Να πάω ενάντια στις έρευνες;
Να υπερασπίσω την αρχέγονη ανάγκη των βιολογικών επιταγών, καταδικάζοντας επαγωγικά την ασεξουαλικότητα;
Όχι δε θα το κάνω.
Γιατί αυτό το 1% υπάρχει, αναπνέει και βασιλεύει, όπως όλοι εμείς οι παθιάρηδες και ερωτύλοι.
Τι γίνεται όμως με όλους αυτούς που εκβιαστικά απέχουν και για λόγους που ενίοτε υπερβαίνουν τα πραγματικά θέλω τους, προκειμένου να κατακτήσουν μια κάποια κάθαρση;
Στο part 2, αναμείνατε για Ταντρατικές περιπέτειες και συμπαντικές αλχημείες.
Συντάκτης: Ξένια Μπολομύτη
