Μεγαλώνοντας πνιγμένος σε οικογενειακά λούκια και βάσανα, μαθαίνεις να περιμένεις στωικά και να διεκδικείς κάθε μεγαλεπήβολη ευτυχία. Εκεί που η μοιρασιά απ’ το πεπρωμένο, το Θεό σου, τη μοίρα σου, την τύχη –όπως θες πες το– χωλαίνει κι αμφιταλαντεύεται, εσύ δυναμώνεις και φιλοσοφείς τις αξίες και τις ανάγκες σου.
Μεγαλωμένος με τέτοια προβλήματα ξεσκαρτάρεις τις απογοητεύσεις και τους πόνους και διαμορφώνεις όνειρα και στόχους μακράν ομορφότερα απ’ αυτά που ήδη βιώνεις. Εσύ που γνωρίζεις το ψυχοφθόρο βδέλυγμα μιας αποτυχημένης οικογενειακής ζωής κι ηρεμίας από πρώτο χέρι, οραματίζεσαι πλέον να δημιουργήσεις μόνος σου την πιο ευτυχισμένη οικογένεια που θα μπορούσες.
Γιατί ωρίμασες γρηγορότερα κι απότομα όταν σκούπιζες τα δάκρυα της μαμάς σου με τα γυμνά σου δάχτυλα και της έλεγες να μη στενοχωριέται λίγο πριν αποχωριστείτε για να πας σχολείο. Αφού την είδες να υποφέρει και στα μάτια της αντίκρισες εσένα μάνα, αλλά χαρούμενη μάνα για τα δικά σου παιδιά. Υποσχέθηκες τότε και το ‘βαλες πείσμα να πετύχεις!
Έτρεμες μαζεύοντας τα σπασμένα κομμάτια απ’ το τραπέζι που έσπασε ο μπαμπάς σου απ’ τα νεύρα του. Εκείνη την ίδια στιγμή ορκίστηκες τα μόνα κομμάτια που να χρειαστεί να μαζέψουν τα παιδιά σου να είναι τα κομμάτια από τα Lego, μετά το ξεφάντωμα, εκείνα τ’ ατέλειωτα απογεύματα «του μπαμπά». Εκείνες τις ώρες μετά τη δουλειά που ξεσπάς το πατρικό σου ένστικτο στα βλαστάρια σου με περηφάνια!
Σπάραξες με τους λυγμούς των αδερφών σου επειδή απηύδησαν γιατί κουράστηκαν να παλεύουν. Γιατί τους είχες πει πως όλα περνάνε κι ότι όλα θα πάνε καλά και τελικά τα πράγματα χειροτέρευσαν. Και μετά πλάνταξες κι εσύ μαζί τους στο κλάμα, γιατί νιώσατε καταραμένοι που συνέχεια κρύβεστε εσείς και το κακό μονίμως σας βρίσκει.
Αναθεμάτισες το «κακό» αυτό κι είδες να στέκονται μπροστά στα μάτια σου τ’ αυριανά παιδιά σου χαμογελαστά, ξέγνοιαστα κι ευτυχισμένα. Κι η εικόνα αποθηκεύτηκε στο σκληρό σου δίσκο ζωντανή!
Καμουφλάρισες επιτυχημένα τα προβλήματα υγείας, την οικογενειακή διάσπαση, την προσωπική απομόνωση, διαμάχες κι οξυθυμίες. Βάρεσες το κεφάλι σου στον τοίχο όταν βρέθηκες σ’ αδιέξοδο κι ένιωσες στο πετσί σου καλύτερα απ’ τον καθένα το τίμημα μιας οικογένειας «ξένων».
Μιας οικογένειας που της λείπει το πρωί η «καλημέρα», τα οικογενειακά μαζώματα στις γιορτές, οι συζητήσεις περί ανέμων κι υδάτων, τα «σ’ αγαπώ». Μα η δική σου οικογένεια δε θα χρειάζεται καμουφλάζ, είπες, γιατί θα την κάνεις αληθινή κι ενωμένη!
Όσες φορές προσπάθησες να τους σκεφτείς όλους μονιασμένους χωρίς εμπόδια, χωρίς να υπάρχει κάτι που να το καταστρέφει, οι προσπάθειες ναυάγησαν. Γιατί πάντα κάτι ή κάποιος έλειπε. Μάλλον είχατε συνηθίσει έτσι κι εσύ το είχες αποδεχτεί. Δεν είναι όλες οι οικογένειες ευτυχισμένες. Υπάρχουν κι άνθρωποι που παλεύουν μέσα σ’ αυτές. Πάντως η δική σου σίγουρα δε θα ‘ναι μία από εκείνες!
Προσπάθησες να λύσεις τα προβλήματα των γονιών σου, σταματήσατε να δειπνείτε όλοι μαζί μπας και ξεχάσετε την ύπαρξη της κενής θέσης στο τραπέζι, έψαξες για δουλειά για να μην ψωμολυσσάτε, έκλεισες τα παράθυρα και τις πόρτες για να μην ακούν οι γείτονες τις ντροπές σας, να μη σας λυπούνται για όσα περνάτε, παρακάλεσες τα θεία να σας προσέξουν και να πάψουν να σας «χτυπάνε».
Κι όλα αυτά τα έκανες από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Η παιδική σου αφέλεια γέμισε ευθύνες ενηλίκων πριν την ώρα της κι όταν μεγάλωσες έγινες επιλεκτικός. Επιλεκτικός, όχι δύστροπος. Όλα όσα πέρασες σου έμαθαν να εκτιμάς ό,τι έχεις και κατάλαβες ότι για ν’ αποκτήσεις τα «παραπάνω» θα πρέπει να παλέψεις γι’ αυτά!
Στο roller-coaster των ερώτων άρχισες να ψάχνεις τον άνθρωπο που θα σε κάνει ευτυχισμένο, που θα περνάτε καλά μαζί, με όλη τη σημασία της έκφρασης αυτής. Έχεις δει τους γονείς σου να δυστυχούν με την επιλογή τους, γι’ αυτό κι εσύ θα κάνεις τη σωστή όσο χρόνο κι αν σου πάρει. Για να είστε έντιμοι σύζυγοι κι άξιοι γονείς αργότερα.
Έμαθες πως οι άνθρωποι φεύγουν απ’ τη ζωή σου, είτε από επιλογή είτε από κάποια «μοίρα». Κι αυτό σε προετοίμασε κι έτρεξες να προλάβεις τις στιγμές πριν φύγουν, ν’ απολαύσεις τους ανθρώπους πριν σ’ αφήσουν. Αφού ξέρεις ότι πίσω από κάθε πόρτα κρύβεται μία ιστορία. Κι αν η υγεία κι η τύχη είναι πράγματα που εσύ δεν ελέγχεις, θα φροντίσεις τουλάχιστον για όλες τις άλλες παραμέτρους μέχρι την αποθέωση της επικείμενης οικογενειακής γαλήνης σου!
Έτσι, για ν’ αποφασίσεις τελικά να χτίσεις την οικογένεια των ονείρων σου θα πρέπει πρώτα να έχεις κάνει λεπτούς χειρισμούς και να έχεις λάβει σωστές αποφάσεις. Γιατί ένα απ’ τα μεγαλύτερα αμαρτήματα σ’ αυτή τη ζωή είναι που καταστρέφουμε τις ζωές μας και συμβιβαζόμαστε γιατί η ανωριμότητα κι η παρορμητικότητα μας έστειλαν λάθος σήμα στην αρχή.
Για όλους εμάς που κονταροχτυπηθήκαμε με οικογενειακές αταξίες και νιώσαμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν, το μεγάλο μας στοίχημα είναι να μη φτιάξουμε σε καμία περίπτωση μια οικογένεια σαν εκείνη που μεγαλώσαμε. Και κάπως έτσι, ο μεγαλύτερός σου στόχος και το πιο μεγαλεπήβολο όνειρο είναι να στεριώσεις τελικά την πιο ευτυχισμένη οικογένεια που θα μπορούσες!
Επιμέλεια Κειμένου Χριστίνας Σούκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Χριστίνα Σούκη
