Πρωτοχρονιά, αλλαγή του χρόνου, ρεβεγιόν.
Μικρές λεξούλες οι οποίες περιγράφουν τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα από το βράδυ της τελευταίας ημέρας ενός έτους που φεύγει ως τις πρώτες πρωινές ώρες του νέου έτους.
Είναι οι μέρες που βάζουμε στόχους, πετάμε ατζέντες, προσπαθώντας να κάνουμε μια αλλαγή που τις περισσότερες φορές δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα καινούριο, διαφορετικά χρωματισμένο ημερολόγιο.
Στο poll της εβδομάδας, αγαπημένοι μας, ερωτηθήκατε σχετικά με το πώς σκέφτεστε να περάσατε την αλλαγή του χρόνου. Το 75% από εσάς δήλωσε ότι προτιμά να οργανώσει διάφορα event στο σπίτι, ενώ το υπόλοιπο 25% ότι θα κάνει ρεβεγιόν εκτός σπιτιού.
Ας είμαστε ειλικρινείς, γιατί δε μας παίρνει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ή ακριβέστερα, πίσω από το πορτοφόλι μας.
Η απόφαση σχετικά με το πού θα περάσουμε την Πρωτοχρονιά έχει να κάνει κυρίως με το πόσο ογκώδες είναι το πορτοφόλι μας την τελευταία μέρα του χρόνου και το πόσο ισχνό αντέχουμε να το βρούμε την επόμενη ημέρα, όταν θα έχει περάσει ο πονοκέφαλος και η ζάλη του hangover.
Συνήθως τα ρεβεγιόν εκτός σπιτιού περιλαμβάνουν δείπνα, χορούς σε ξενοδοχεία και νυχτερινά κέντρα, άφθονη σαμπάνια, φωτογραφίες που θα ανεβούν στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα και check-in σε κάθε μαγαζί (πάλι καλά που έχουμε τα facebook για να γιορτάσουμε και φέτος την κρυμμένη μιζέρια μας), διαλυμένα πορτοφόλια· ωστόσο ο εγωισμός του φαίνεσθαι εκεί! Το ζήσαμε για να το ζήσουμε!
Από την άλλη, τα ρεβεγιόν στο σπίτι περιλαμβάνουν απαραιτήτως σπιτικό κρασάκι ή τσίπουρο για τους μερακλήδες, φαγητό μέχρι σκασμού, γέλιο μέχρι δακρύων, προπολεμικές ιστορίες που ξεφουρνίζει ο παππούς, ξενέρωτες συζητήσεις με τα ογδοηκοστά πέμπτα ξαδέλφια που είχες ξεχάσει αλλά τώρα είσαι αναγκασμένος να φας στη μάπα, τα «πώς μεγάλωσες έτσι βρε Γιωργάκη!» του ενοχλητικού σου θείου, του ίδιου που θα σε κλέψει στο «φιλικό» χαρτοπαίχνιδο αργότερα.
Η αλήθεια είναι ότι το αδυνατισμένο πορτοφόλι μάς έφερε μέσα σε όλα τα υπόλοιπα, και μερικά καλά.
Ένα από αυτά ήταν ότι καταφέραμε να συνειδητοποιήσουμε την ομορφιά των απλών πραγμάτων. Τελικά δε θα διαλυθεί το σύμπαν αν δε δειπνήσουμε στο πεντάστερο ξενοδοχείο, αν δεν πιούμε το ακριβότερο κρασί και δε δοκιμάσουμε το πλέον εξεζητημένο επιδόρπιο για να πούμε ότι περάσαμε καλά.
Κι αν το κάναμε στο παρελθόν που είχαμε μεγαλύτερη άνεση, δεν ήταν επειδή γουστάραμε περισσότερο το αγνώστου προέλευσης γλυκό του confectioner σε σχέση με το μελομακάρονο του κάτω φούρνου.
Το κάναμε απλώς γιατί αυτό μας παρουσιαζόταν ως in.
Μπούρδες.
Μαντέψτε. Μπορείτε να περάσετε μια χαρά και στο σπίτι, γελώντας με τους αγαπημένους σας, πίνοντας το κρασί που φυλάγατε για τη συγκεκριμένη βραδιά και παίζοντας με τα παιδιά σας. Παίζοντας πραγματικά, με την καρδιά σας.
Και τώρα που τον καλοκοιτάω, τελικά δεν είναι τόσο κακός ο θείος από το χωριό.
Στο κάτω κάτω, το βλέμμα του δείχνει ότι νοιάζεται, και μέσα του κλείνει το νόημα αυτών των ημερών, ακόμη κι αν δεν πιστεύετε στις γιορτές· το να νοιάζεσαι για τους άλλους, γνωστούς και αγνώστους.
Βέβαια, υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις στα παραπάνω.
Δεν έχουν ως στόχο όλοι όσοι κάνουν ρεβεγιόν εκτός σπιτιού, την αλαζονική επίδειξη του πλούτου τους.
Υπάρχουν κι εκείνοι που το πορτοφόλι τους αντέχει, οπότε με τις ευχές μας!
Άλλοι λατρεύουν τη φωτισμένη με λαμπιόνια πόλη και δεν μπορούν να συμβιβαστούν μέσα σε τέσσερις τοίχους, την ώρα που νιώθουν ότι όλος ο κόσμος γιορτάζει.
Από την άλλη, δεν είναι όλες οι οικογενειακές συγκεντρώσεις άβολες και βαρετές.
Ακόμη κι εκείνος που δε γουστάρει τα Χριστούγεννα απολαμβάνει τις κλεφτές στιγμές που μπορεί να ζήσει τούτες τις μέρες χωρίς έγνοιες στο κεφάλι του, με την οικογένειά του που αγαπά.
Κι ας μην ξεχνάμε ότι τέτοιες εορταστικές περίοδοι είναι ίσως οι μοναδικές ευκαιρίες να σμίξουν με την οικογένειά τους άνθρωποι που λόγω συνθηκών αναγκάζονται να ζουν μακριά.
Υπάρχουν όμως και τα ρεβεγιόν των μόνων, εκείνων που θα είναι πάντοτε ριγμένοι στο φλουρί, που θα περάσουν την αλλαγή του έτους παρακολουθώντας για εκατοστή φορά το ίδιο μουσικό πρόγραμμα στην τηλεόραση, θα αποκοιμηθούν πιωμένοι στον καναπέ, και το πρωί θα δώσουν τα τελευταία τους χρήματα στα παιδιά με τα κάλαντα (γιατί, ναι, αυτοί θα τα δώσουν).
Κρατήστε μια νοερή αγκαλιά και για αυτούς.
Όσο για τον υποφαινόμενο, θα τον βρείτε σε μια μποτίλια όπου ως συνήθως θα πίνει το σκέτο ποτό του, πιστεύοντας ότι θα καταφέρει ίσως φέτος να μην προσποιείται τίποτα πια.
Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος άνθρωποι!
Συντάκτης: Βασίλης Γιαννούλης
