Τηλεμάρκετινγκ· η πιο εθιστική σαπίλα μας

Ακόμα μία αϋπνία και πιάνεις το τηλεκοντρόλ. Αλλάζεις τα κανάλια χωρίς καλά-καλά να προσέχεις τι δείχνουν. Ψάχνεις κάτι να περάσει η ώρα, κάτι να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον και ξαφνικά το βρίσκεις! Μια εκπομπή που μιλάει στην (άυπνη) ψυχή σου. Ευχάριστα ενθουσιασμένα πρόσωπα που σου φέρνουν αυτό που πάντα ήθελες, κι ας μην το ήξερες καν. Μην κάνεις τον ανήξερο. Πάντα ήθελες μια παντόφλα για την ντουζιέρα που θα σου πλένει τις πατούσες -τι, όχι;

Δεν είναι ΑΜΑΝ-τελεσόπινγκ, αν κι εύκολα θα μπορούσε. Είναι τηλεμάρκετινγκ κι είναι mesmerizing, που λένε και στο χωριό μου. Σε μαγεύει και σε καθηλώνει εκεί μπροστά στην τηλεόραση να βλέπεις τη μία «πρωτοποριακή» συσκευή μετά την άλλη σε τιμή «που δεν ξανάγινε», κι αρχίζεις να σκέφτεσαι μήπως να πάρεις όντως τηλέφωνο να προλάβεις τη προσφορά, αφού «οι πρώτοι 100 που θα καλέσουν θα πάρουν άλλο ένα δώρο». Αλήθεια, ποιος μου έκρυψε το τηλέφωνο τώρα; Αφού είναι ευκαιρία, πρέπει να το πάρω!

Εντάξει, ίσως και να μην είναι τόσο μεγάλη ανάγκη να το πάρει κανείς, αν και νομίζω πως όταν διάβαζα για την πυραμίδα αναγκών του Maslow, μετά την κάλυψη της αυτοπραγμάτωσης είχε κι αυτόν τον εκπληκτικό ντολμαδοπαρασκευαστή που χρησιμοποιεί κι η Βέφα. «Απλώστε, γεμίστε, τυλίξτε.» Έλα, μη μου πεις ότι δεν είναι αυτό αναγκαίο για κάθε ελληνικό σπίτι. Ζεις, μωρέ, χωρίς ντολμαδάκια;

Ε, ίσως και να ζεις, αλλά θα ‘χεις αυτά τα «έξυπνα αντικολλητικά τηγάνια» που λιώνουν μέσα μέχρι πλαστικά ποτήρια και δεν κολλάνε. Ή έστω την έξυπνη σίτα. Ή το έξυπνο λάστιχο. Γενικά, αυτή η σειρά με τα έξυπνα πράγματα που ‘χουν «αληθινές μαρτυρίες» εμένα με ‘χει πείσει. Κι είναι και προσφορά, από €24,99 τώρα μόνο €14,99. Τους κλέβουμε τους ανθρώπους, όχι ψέματα!

Και τα είδη γυμναστικής; Πού τα πας αυτά; Τους βλέπεις εκεί γραμμωμένους, χαρούμενους, όμορφους να χρησιμοποιούν όλα αυτά τα «επαναστατικά» όργανα γυμναστικής με μία ευκολία, λες κι είναι βόλτα στο πάρκο, και σκέφτεσαι πως αξίζει να το αγοράσεις. Θα γίνεις κι εσύ φέτες, θα βελτιώσεις την υγεία σου με μόλις «30’ λεπτά γυμναστικής την ημέρα από το σπίτι σου». Ε, κι αν δεν το χρησιμοποιήσεις τελικά, είναι must-have στις μέρες μας ένας διάδρομος φέρ’ ειπείν για να κρεμάς τα ρούχα σου. Όλοι το ξέρουν.

Κι η ώρα περνάει όσο εσύ χαζεύεις όλα αυτά τα διαφημιστικά μηνύματα και παλεύεις μέσα σου να αποφασίσεις αν αξίζει να πεινάσεις ένα μήνα για να πάρεις αυτό ή το άλλο. Αν είναι προς τα τέλη του μισθού σου –ή και του μήνα, αν είσαι απ’ τους τυχερούς κι αυτά ταυτίζονται– ίσως και να χαίρεσαι που γίνεται η απόφαση να αλλάξεις κανάλι ευκολότερη. Αρχίζεις, λοιπόν, εκείνο το βαριεστημένο ζάπινγκ μέχρι να πέσεις σε κάτι εξίσου ενδιαφέρον για τον μεταμεσονύκτιο (παράλογο) εαυτό σου.

Και να σου η απάντηση στις προσευχές σου -εντάξει, ίσως είμαι λίγο υπερβολική! Όμως η λατρεμένη ξανθιά παρουσιάστρια της εκπομπής με τις λέξεις που ποτέ κανείς δε βρίσκει, σου είναι κάπως ευχάριστη τις πολύ μικρές ώρες της μέρας. Εντάξει, φωνασκεί λίγο αδίκως αλλά μπορεί να τη βλέπει η γιαγιά της και να ‘χει χάσει το ακουστικό βαρηκοΐας και το τηλεκοντρόλ της μαζί, δεν ξέρεις. Επίσης, τόσο αργά είναι λογικό να φωνάζει, γιατί πώς αλλιώς θα κρατήσει ξύπνιους τους 10 τηλεθεατές της; Εγώ μαζί της είμαι, αρκεί να μη βάλει διαφημίσεις, γιατί νομίζω πως βρήκα το τηλέφωνο κι αυτό είναι επικίνδυνο.

Νομίζω κιόλας ότι κατάλαβα γιατί όλα αυτά προβάλλονται κατά κόρον μεταμεσονύχτιες ώρες και δεν είναι γιατί έρχεται στις εταιρείες τζάμπα η προβολή της διαφήμισης τότε, γατάκι. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την ώρα δε θα σκεφτείς λογικά. Μπορεί να ‘χεις κατεβάσει ήδη κι ένα μπουκάλι Τζακ –επειδή το μήνυμα έμεινε στο «διαβάστηκε»– και να βρεις τον θεό σε ένα υπέρ-ανθεκτικό κολάν ή στο σουτιέν χωρίς μπανέλα. Οπότε καταλήγεις να αγοράζεις ό,τι δεις επί δύο, χωρίς συζήτηση, και μετά έχεις την ίδια απορία που είχες μετά το πρώτο σου μεθυσμένο one-night stand: «Τι σκατά σκεφτόμουν;».

Έλα, μη σε παίρνει από κάτω. Αν νιώθεις καλύτερα, πρέπει να ξέρεις πως κάθε ελληνικό σπίτι έχει τουλάχιστον ένα αντικείμενο από τηλεμάρκετινγκ. Μπορεί να ‘ναι η σόμπα κουμτέλ, μπορεί να ‘ναι ένα σετ σεντόνια με ασορτί παπλωματοθήκη, μπορεί να ‘ναι ακόμα και κινητό. Όλοι έχουν κάτι. Κι αν δε με πιστεύεις, έλα σπίτι μου. Θα σου φτιάξω και ντολμαδάκια γιαλαντζί.