Γιατί να νιώθουμε πως μας κοιτάνε όλοι αν βγούμε έξω μόνοι;

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας, έχουμε βγει έστω και μία φορά, για φαγητό, ποτό, μια απλή βόλτα, για να δούμε ταινία σε ένα σινεμά, αποκλειστικά και μόνο παρέα με τον εαυτό μας. Οι λόγοι που μας οδηγούν σε μια μοναχική έξοδο είναι πολλοί κι επηρεάζονται απ’ τη συναισθηματική και ψυχολογική μας κατάσταση τη δεδομένη χρονική στιγμή, τη σχέση με τον εαυτό μας, την ωριμότητά μας και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε γενικότερα τη ζωή.

Κάποιοι από εμάς επιλέγουμε να βγαίνουμε συντροφιά με την αφεντιά μας σχετικά συχνά και σκόπιμα, γιατί το διασκεδάζουμε και νιώθουμε επιτακτική την ανάγκη να περνάμε μερικές στιγμές μόνο με εμάς, όχι απαραίτητα κλειδωμένοι μες στο σπίτι. Άλλοι το κάνουμε αναγκαστικά, όταν δεν έχουμε εναλλακτική, αφού κανείς απ’ την παρέα μας δεν μπορεί ν’ ακολουθήσει, με την επιθυμία μας για έξοδο να ‘ναι αρκετά έντονη για να την προσπεράσουμε. Υπάρχουν κι άτομα που θα ήθελαν να το τολμήσουν, όμως τους εμποδίζει το τι θα σκεφτούν οι άλλοι και τους στρεσάρει η ιδέα ότι όλοι γύρω τους θα τους κοιτούν απορημένοι. Ασφαλώς, υπάρχει κι η κατηγορία ανθρώπων που δεν το έχει δοκιμάσει ποτέ κι ούτε φαίνεται να το επικροτεί, θεωρώντας ακοινώνητους όσους το επιλέγουν.

Κληθήκατε, λοιπόν, να ψηφίσετε, την προηγούμενη εβδομάδα, στο πότε κι αν βγαίνετε μόνοι κι ήρθε η στιγμή να δούμε τα αποτελέσματα.

Στην πρώτη θέση, με ποσοστό 38.73%, φέρατε την απάντηση «Νιώθω ότι όλοι θα με κοιτάνε». Είναι φυσιολογικό πως οτιδήποτε ξένο απ’ τις μέχρι τώρα συνήθειές σας σάς κάνει να αισθάνεστε άβολα. Δεν το ‘χετε τολμήσει, ίσως ούτε άλλοι απ’ τον κύκλο σας –αν κι ίσως να το επιθυμείτε, αλλά δειλά να το αποφεύγετε–, συνεπώς σας ξενίζει σαν επιλογή. Ανησυχείτε ότι όλοι θα σας κοιτούν με εξεταστικό ή και περίλυπο ύφος κι η σκέψη αυτή είναι αρκετή ώστε να σας μπλοκάρει και να σας αποθαρρύνει από μια μοναχική έξοδο. Ετεροπροσδιορίζεστε και μετράτε πολύ τη γνώμη του κόσμου, ακόμη κι αν αυτή υπάρχει μόνο στο μυαλό σας.

Η φοβία αυτή συνδέεται με το κοινωνικό άγχος κι έχει ίσως γενικότερα να κάνει με μια ανάγκη αποδοχής κι επιβεβαίωσης από τρίτους. Γι’ αυτό επιλέγει, εξάλλου, κανείς να ακολουθεί τη μάζα και να μην αποτελεί εξαίρεση στον όποιο κανόνα, για να μην κριθεί κι ακόμη χειρότερα απορριφθεί. Ίσως η ανησυχία αυτή να συνδέεται με ανασφάλειες και χαμηλή αυτοπεποίθηση που δεν επιτρέπει στο άτομο τη σιγουριά να σταθεί μόνο του σε οποιονδήποτε χώρο. Ίσως πάλι να μην έχει αναπτύξει και την καλύτερη σχέση με τον εαυτό του κι έτσι να αποφεύγει τη συντροφιά του.

Στη δεύτερη θέση, με ποσοστό 28.90%, ψηφίσατε την απάντηση «Εννοείται, αγαπώ την παρέα μου». Άνθρωποι σίγουροι, που λογικά έχετε δουλέψει με το μέσα σας κι έχετε βρει τις ισορροπίες σας, δε διστάζετε για κανέναν λόγο να βγείτε μόνοι σας, για ποτό, φαγητό, καφέ, θέατρο ή ίσως ακόμη και να σας πηγαίνατε ένα ταξίδι. Απολαμβάνετε τη μοναχικότητά σας και σας αρέσει η παρέα του εαυτού σας. Τα ‘χετε βρει με αυτόν, αφού τον έχετε αποδεχτεί, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, ενώ δε σταματάτε να τον εξελίσσετε. Εξάλλου, υπάρχουν αρκετά πράγματα να κάνετε, όπως τον απολογισμό σας, να σκεφτείτε κάποιο θέμα που σας απασχολεί, καθώς και το πώς θα το διαχειριστείτε. Μπορείτε επίσης να διαβάσετε ένα βιβλίο ή να χαζέψετε στο κινητό, να περπατήσετε απλά ακούγοντας μουσική ή όχι, ενώ δεν αποκλείεται να κάνετε νέες γνωριμίες εκεί που θα πάτε. Κι όλα αυτά χωρίς κανέναν περισπασμό, αφού είστε εσείς και μόνο για εσάς.

Αρκετά απ’ τα παραπάνω, βέβαια, θα μπορούσαν να γίνουν και μένοντας σπίτι, αλλά ποιος κανόνας λέει ότι όποιος επιθυμεί να περάσει χρόνο με τον εαυτό του είναι υποχρεωμένος να μείνει εγκλωβισμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους; Υπάρχουν τόσα μέρη να δείτε και τόσες εμπειρίες να ζήσετε. Κάποιοι ίσως σας θαυμάζουν γι’ αυτή σας την επιλογή και κάποιοι άλλοι βλέποντάς σας μόνους αισθάνονται περίεργα, σε μια προβολή των δικών τους φοβιών. Στον βαθμό αυτογνωσίας που έχετε φτάσει, ασφαλώς και δε σας απασχολεί το τι θα σκεφτούν.

Στην τρίτη θέση, με ποσοστό 21.97%, επιλέξατε την απάντηση «Αν δεν μπορούν οι φίλοι, ναι». Ως άτομα που απολαμβάνετε σε μεγάλο βαθμό τη συντροφικότητα, την αλληλεπίδραση με φίλους, την ανταλλαγή ιδεών, απόψεων, συμβουλών κι όσων άλλων προσφέρει η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, προτιμάτε ξεκάθαρα μία έξοδο μαζί τους για ν’ απολαύσετε τα παραπάνω. Παρόλο, λοιπόν, που δεν είναι η πρώτη σας επιλογή, δε σας ανησυχεί ιδιαίτερα η ιδέα του να προβείτε σε μια μοναχική έξοδο, αν κανείς άλλος δεν είναι διαθέσιμος εκείνη τη στιγμή. Δε θα ματαιώσετε τα σχέδιά σας, αλλά θα καταφύγετε σε μια τέτοια λύση, αν κανείς δεν μπορεί ή δε θέλει να σας συνοδέψει. Ειδικά αν πρόκειται για μια προβολή ή μια συναυλία που δε θέλετε να χάσετε ή απλά δε σας χωράει το σπίτι.

Φτάνοντας στο τέλος, την τέταρτη θέση, με ποσοστό 10.04%, δώσατε στην απάντηση «Όχι βέβαια! Τι είμαι; Κανένας ακοινώνητος;». Δε βρίσκετε κανένα νόημα στο να απολαύσετε  μόνοι σας μία βόλτα, έναν καφέ ή φαγητό, αφού θεωρείτε ότι έξοδος ισούται με συντροφικότητα, παρέα μικρή ή μεγαλύτερη, με ό,τι αυτή συνεπάγεται, κι αυτό δεν το διαπραγματεύεστε καν. Πιθανότατα ανήκετε στους κοινωνικούς τύπους, με τις πολλές παρέες, που διατηρούν επαφές με διάφορους γνωστούς, ώστε να μην ξεμείνουν ποτέ από προτάσεις και συνοδούς. Αν δεν καταφέρετε να συγχρονιστείτε με κανένα, από εγωισμό ή ανασφάλεια, θα προτιμήσετε τη γαλήνη του σπιτιού σας ή του προσωπικού σας χώρου.

Όποια κι αν ήταν η απάντησή σας, η αλήθεια είναι πως τον εαυτό μας οφείλουμε να τον αγαπάμε και να τον καλομαθαίνουμε, να τον πηγαίνουμε τσάρκες και να του αφιερώνουμε στιγμές, με ή χωρίς παρέα!