Έχετε παρατηρήσει ότι εμείς τα θηλυκά ελκυόμαστε όχι τόσο σε εμφάνιση αλλά και σε χαρακτήρα από άντρες όμοιων των μπαμπάδων μας; Είναι τα σύνδρομα της Ηλέκτρας μάλλον. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Άντρες λοιπόν που έχουν έναν αέρα από τα χαρακτηριστικά των λατρεμένων πατεράδων. Αρσενικά που αποπνέουν εμπιστοσύνη και σιγουριά, πέρα από σεξ απίλ και καύλα.
Όπως και να το κάνουμε λοιπόν, μπαμπάς σημαίνει ασφάλεια. Κι όλοι οι άνθρωποι εξάλλου αποζητούμε την ασφάλεια από τους δικούς μας ανθρώπους. Θέλουμε επομένως ανθρώπους να μας προστατεύουν, να μας νοιάζονται και να μας συμβουλεύουν. Πόσο μάλλον ο άντρας της ζωής μας. Θέλουμε έναν άντρα να μας φέρεται σαν πριγκίπισσα. Να μας κάνει όλα τα χατίρια, να μας κανακεύει και να μας έχει πάνω απ’ όλα.
Έναν άντρα-προστάτη, που θα μας συμβουλεύει. Κάποιον που ενδιαφέρεται για τα προβλήματά μας και μας ακούει. Δίνει τις δικές του πεποιθήσεις με τέτοιο τρόπο ώστε να μας κάνει να αναλογιστούμε όλες τις πλευρές ενός προβλήματος ή ενός εμποδίου που θα βρεθεί στο δρόμο μας. Δεν επιβάλλει τις πεποιθήσεις του, υποχρεώνοντάς σε να ακολουθήσεις τις απόψεις του και τη στάση ζωής του.
Έναν άντρα να μας κάνει τα χατίρια. Να νιώθει την ανάγκη να κάνει πράγματα για να εξασφαλίσει τη χαρά μας. Όχι απλά να περιμένει σαν πασάς, αλλά όπως και να το κάνουμε ένας άνθρωπος που σκίζεται να μας ευχαριστήσει ανεβαίνει πάντα πιο ψηλά στα μάτια μας. Το γνήσιο ενδιαφέρον των ανθρώπων μας μας κάνει να τους αγαπάμε ένα τσακ περισσότερο εξάλλου.
Έναν άντρα που ξέρει πως να μας ανεβάσει. Ξέρει ακριβώς πώς να μας κολακέψει. Να τονίσει τα θετικά μας, να μας ανεβάσει το ηθικό και να μας κάνει να αισθανθούμε λίγο καλύτερα με τις ανασφάλειες που ίσως μας πιάνουν κατά καιρούς, ξέρετε τώρα. Αλλά κι έναν άντρα που ξέρει πότε να μας ταρακουνήσει. Πότε να μας τρίξει τα δόντια γιατί νοιάζεται πραγματικά για το καλό μας και θέλει να μας βλέπει πάντα στα καλύτερά μας.
Έναν άντρα που σου δημιουργεί μια οικειότητα που πολλές φορές δεν ξέρουμε πως να εξηγήσουμε. Κάτι απροσδιόριστο πάνω τους θυμίζει γνώριμες καταστάσεις και πρόσωπα. Μια χειρονομία, μια έκφραση ή μια συνήθεια. Ακόμα κι ένα άρωμα. Είναι μικρά πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις σαν το σπίτι σου. Μια ηρεμία, μια γαλήνη που δεν απορρέει από χειροπιαστές καταστάσεις τόσο, όσο από ένστικτο.
Και μη με παρεξηγήσετε. Δε χρειαζόμαστε κάποιον να τα κάνει για μας. Σίγουρα όλα αυτά μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνες μας. Είμαστε αρκετά ικανές να προστατέψουμε τον εαυτό μας, να το κανακέψουμε αλλά και να τον ταρακουνήσουμε όταν κρίνουμε απαραίτητο. Απλά είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να ξέρεις πως έχεις στη ζωή σου έναν άνθρωπο που νοιάζεται γνήσια για σένα και θέλει να εξασφαλίσει και τη δική σου ευτυχία πέρα απ’ τη δική του. Βλέπετε, δεν είναι όλα θέμα ρόλων σε μια σχέση. Ποιος πρέπει να κάνει τι δηλαδή. Καμιά φορά είναι απλά θέμα προτεραιοτήτων ζωής.
Συντάκτης: Κατερίνα Καλή
