Μακριά απ’ τη νέα σχέση τα απόνερα του παρελθόντος

Ο κρότος του χωρισμού αντηχεί στο μυαλό υπόκωφα. Κάπως έτσι άλλη μια πόρτα έκλεισε, μα το χάος εξακολουθεί να βρίσκεται κρυμμένο πίσω της. Σπασμένα γυαλιά διασκορπισμένα ενώ θέλεις να περάσεις απέναντι, όμως φοβάσαι να κάνεις βήμα μην τυχόν και το γυαλί πληγώσει το δέρμα σου. Ξέρεις πως πρέπει να πας, αλλά όχι πριν ξεφορτωθείς αυτά τα κομμάτια.

Κάθε τέλος έρχεται όταν το βάζουμε εμείς, όχι όταν ανακοινώσουμε πως δεν είμαστε πια μαζί. Το ερωτεύτηκες αυτό το «μαζί» κι όταν χάθηκε, κάτι μέσα σου έσπασε. Κανένας χωρισμός δε φέρνει ολική καταστροφή, είναι όμως το τέλος ενός κόσμου που ήθελες να ζήσεις. Διάλεξες τα υλικά του, τον κρατούσες σφιχτά και για πρώτη φορά είχες κάτι ολότελα δικό σου: κάτι που τώρα δεν είναι πουθενά.

Μια σχέση που τελειώνει, θα αφήσει είτε σημάδι είτε ανοιχτή πληγή, ανάλογα με την ποιότητά και την έντασή της. Αν δεν επουλωθεί η πληγή μιας «ανθυγιεινής» σχέσης, θα ριζώσει μέσα σου. Θα βγάλει άπειρα κλαδιά που, αν δεν προσέξεις, θα αγγίξουν κι όσους στέκονται από κάτω. Έστω για λίγο θα νεκρώσει την ικανότητά σου να νιώθεις, ίσως και να πεις ότι είναι υπερτιμημένο. Θα αμφισβητήσεις εσένα κι ό,τι έχεις, διότι έχασες τον εαυτό σου προσπαθώντας να σώσεις ό,τι παραπάνω μπορούσες. Πίστεψες ότι μπορούσες να εκλογικεύσεις το παράλογο και να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Το τέλος έμοιαζε τρομακτικό, κι ας σε άδειαζε πλέον κάθε στιγμή που έμενες. Πόνεσες όταν τελείωσε, αλλά ένιωσες μια λύτρωση που έμοιαζε ενοχή.

Καλές και κακές στιγμές σε βρίσκουν στη μέση, δίχως να ξέρεις ποιες πονούσαν περισσότερο. Κάποια στιγμή διέκρινες ότι εξαρχής χτυπούσαν καμπανάκια, όμως τα αγνόησες για χάρη πρόσκαιρων καλών στιγμών. Παρ’ όλα τα προειδοποιητικά στοιχεία, διάλεξες να πας ευθεία κι όπου έβγαζε· πάντα σε εξίταρε το μυστήριο, ειδικά εκείνο που περιέβαλλε την ύπαρξή του. Σε μαγνήτιζε η περίεργη θλίψη σε εκείνα τα μάτια όταν σε κοιτούσαν, αν και εξαφανιζόταν όταν μιλούσες. Πάλευες, κι ας γίνονταν οι λέξεις μαχαίρια που σε διαπερνούσαν συνεχώς, οι πράξεις αλάτι στην πληγή. Παντού σκοτάδι κι ήλπιζες ότι θα έβρισκες τον διακόπτη, πως όλα μπορούσαν να διορθωθούν.

Κι όταν κάθε ελπίδα εξανεμιζόταν, τι έμενε; Τα γεμάτα ζεστασιά βλέμματα μετατρέπονταν σταδιακά σε μίσος, συνοδευόμενα από λόγια που σε πίκραιναν, τόσο που καμία λέξη δεν μπορούσε να βγει από το στόμα σου. Σου πέρασε κάθε ανθυγιεινή συνήθεια και σκέψη, πάτησε πάνω στις ανασφάλειές σου. Σε γέμισε αμφιβολίες, τραύματα και κόμπλεξ. Ακόμα κι αν δεν έφταιγε ολοσχερώς για αυτή τη συμπεριφορά, δεν είχε δικαίωμα να μολύνει τον αέρα εκείνου του κόσμου που θέλατε να φτιάξετε, αυτού που τελικά κατέληξες να συντηρείς μόνο με τις δικές σου δυνάμεις.

Απέδειξες επιτέλους πως δεν είναι όλοι σάπιοι, πως υπάρχουν κι εκείνοι που ό,τι κι αν κουβαλάνε, δεν έχουν πρόθεση να βλάψουν. Τι ειρωνεία όμως, τώρα δεν το πιστεύεις ούτε εσύ. Θα έρθει η στιγμή που θα βρεθείς μπροστά σε αυτό που ζητούσες νομοτελειακά. Έναν άνθρωπο με καλή καρδιά κι όμορφο χαμόγελο, που δε θα χρειαστεί να ζητιανέψεις το ενδιαφέρον του. Έναν άνθρωπο που θα σε βλέπει όπως είσαι, όχι σαν σάκο του μποξ. Θα σου θυμίζει κάπως εσένα πριν γίνουν όλα όσα σε έκαναν να μην πιστεύεις πλέον στα όμορφα. Κι ας μοιάζεις τώρα με αδέσποτο σκυλάκι που μόλις διασώθηκε. Έρχονται να σε χαϊδέψουν και τινάζεσαι μακριά γιατί δε βλέπεις χάδι αλλά απειλή στο απλωμένο χέρι. Δεν πιστεύεις πλέον στα λόγια αλλά δεν μπορείς να μη στρέψεις το βλέμμα από τα μάτια που σε κοιτάνε τώρα, αγγίζεις χέρια που είναι έτοιμα να σου δώσουν ό,τι λαχτάρησες.

Το ανθυγιεινό σού έδωσε να καταλάβεις το υγιές και σου δίδαξε πράγματα που έπρεπε να μάθεις έστω και με τον δύσκολο τρόπο. Δε χωρά αμφιβολία ότι ξέρεις να αγαπάς, μα όσο κι αν πληγώθηκες, η επόμενη στάση ίσως να ‘ναι καλύτερη. Πάντα το «τότε» θα επηρεάζει το «τώρα», προσπάθησε όμως να μη σου κλείσει την πόρτα μπροστά σε εκείνο που μπορεί να σου δώσει ό,τι ζητάς. Μη μισείς όσα έζησες, αυτά σε έχτισαν. Το μίσος κι ο φόβος θα σε βάλουν σε μια λούπα αποπληρωμής γραμματίων των προηγούμενων∙ κι ας μπορεί το παρόν να σου δώσει πραγματικά τον καλύτερό του εαυτό, ανακαλύπτοντας κι εσύ τη δική σου καλύτερη εκδοχή μέσα από αυτό.

Μην αφήσεις τα σπασμένα κάποιου να σε κάνουν κάτι που δεν είσαι. Άλλωστε, αν φερθείς κι εσύ όπως σου φέρθηκαν, ποια θα είναι η διαφορά ανάμεσα σε εσένα και σε όσους απέτυχαν να σε φέρουν πιο κοντά στην ευτυχία σου;