Μα τι κλισέ κι αυτό αγάπη μου το «Να μη μετανιώνεις ποτέ και για τίποτα»; Το έχουμε βρει και το πιπιλίζουμε ακατάπαυστα, χωρίς δεύτερη σκέψη, λες και μας το έχουν εμφυτεύσει στον εγκέφαλο από τη γέννησή μας.
Αλήθεια, όλη αυτή η σιγουριά από πού πηγάζει; Από το φόβο αποδοχής του λάθους, από την σιγουριά του αλάθητου ή μήπως από την ευθυνοφοβία που προτιμάς να σε χαρακτηρίζει υποσυνείδητα;
Τι σημαίνει ακριβώς «Δε μετανιώνω»; Δηλαδή θες να μου πεις, πως αν κάτι συνέβη στη ζωή σου κι έχεις συνειδητοποιήσει ετεροχρονισμένα, ότι έκανες λάθη, έχασες χρόνο ή δεν άξιζε τον κόπο στο τέλος της μέρας θα πεις πως δεν μετανιώνεις;
Η μετάνοια δε σημαίνει αρνούμαι ό,τι έζησα, αλλά μαθαίνω από τα λάθη μου, τα λάθη του άλλου, διακρίνω τι θέλω και τι δε θέλω να μου συμβαίνει στη ζωή μου, ποιους χαρακτήρες και συμπεριφορές αγαπώ και ποιους ανέχομαι και απορρίπτω από τούδε και στο εξής. Είναι ένας επαναπροσδιορισμός της φύσης σου, των ιδιαιτεροτήτων σου, της ανοχής σου και της αντοχής σου. Ξέρεις πλέον τι να προσέξεις στο μέλλον, για να μη χρειαστεί να ξανά μετανιώσεις. Προφυλάσσεσαι από τις κακοτοπιές και επιδιώκεις να πλησιάσεις πιο κοντά στα θέλω σου και τα πρέπει σου.
Να μη μετανιώνεις για κάτι που δεν αλλάζει πια. Εκεί πάω πάσο. Δεν έχει κανένα νόημα να καις το κεφαλάκι σου σκεπτόμενος πως τότε και σ’ εκείνη την περίπτωση έπρεπε να δράσω διαφορετικά. Κανένα νόημα δεν έχει φίλε μου, ο χρόνος δε γυρίζει πίσω και ό,τι έγινε έγινε. Το μόνο που μπορείς να κερδίσεις από αυτή σου την σκέψη είναι μονάχα τι θα μπορούσες να κάνεις σε παρόμοια περίπτωση στο μέλλον. Το παρελθόν όχι απλώς δεν αλλάζει, αλλά όσο αναλώνεσαι εκεί χάνεις σίγουρα το παρόν και δεν αφιερώνεις χρόνο για να οραματιστείς το δικό σου μέλλον.
Σήκωσε τα ματάκια σου ψηλά. Γύρισε το κεφάλι σου μπροστά. Είπαμε, πίσω κοιτάμε μόνο για να πάρουμε φόρα. Φόρα για να τρέξουμε μπροστά, με φορτωμένη γνώση και σιγουριά στις πλάτες μας μέχρι το επόμενό μας λάθος. Γιατί μη μου πεις πως περιμένεις να πορευτείς αλάθητος, γιατί θα σε κουτουλήσω. Αλάθητος είναι ο Πάπας κι αυτό είναι υπό αμφισβήτηση χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τι μας είπε ο Ελύτης σοκολατάκια μου; Δεν μας είπε «Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη σου»; Εδώ κολλάει το τι εννοεί ο ποιητής. Ιθάκη δεν παίζει ν αντικρίσεις, αλλά ούτε καν να την αναγνωρίσεις, αν δεν έχεις ταξιδέψει με το «καράβι» σου σ άλλους κόσμους, αν δε χάσεις το δρόμο σου για να τον ξαναβρείς, γλυτώνοντας από τις δικές σου Σειρήνες, τη Σκύλα και τη Χάρυβδή σου, την μάγισσα Κίρκη σου και κυρίως αν δε δοκιμάσεις λωτό δεν θα μάθεις ποτέ τι μπορείς να λησμονήσεις ή απλώς να ξεχάσεις.
Να αγαπάτε τον Οδυσσέα και την Πηνελόπη που κρύβετε μέσα σας, να λησμονείτε ό,τι άξιζε και να καταλήγετε στην Ιθάκη σας μετανιωμένοι για τα λάθη σας και απαστράπτοντες απ’ τα σωστά σας.
Κανείς δεν μπόρεσε να βρει Ιθάκη, αν δεν την έχανε πρωτύτερα. Γι αυτό ανασκουμπωθείτε και σηκώστε άγκυρες. Το λιμάνι σας, σας περιμένει κάπου εκεί έξω.
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Αστυρακάκη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Στέλλα Αστυρακάκη
