Κορμιά που βρίσκονται χώρια, είτε από συνθήκες είτε από συμπτώσεις. Πρόσωπα γνώριμα ή άγνωστα. Σκέψεις και λόγια που καίνε τα σώματά τους και τα κάνουν να νιώθουν, να ποθούν και να θέλουν να παραδοθούν σε αυτόν που τους προκάλεσε αυτή την έξαψη. Αναζήτηση της ηδονής και της ικανοποίησης.
Κλείνεις τα μάτια στα ταμπού κι υπακούς σ’ αυτό κι ας χρειαστεί να φύγεις μακριά απ’ τον εαυτό σου. Η σάρκα σου μπερδεύει τη φαντασία με τη φαντασίωση και παίζει το παιχνίδι που χρειάζεται για να βιώσει την απόλαυση μέσα από αισθήσεις πέρα απ’ την αφή.
Οθόνες και πληκτρολόγια γίνονται πιόνια σου για να παίξεις σκάκι χωρίς ρουά ή ματ. Θέλεις απλώς να κερδίσεις το θρόνο σου ικανοποιώντας όσο το δυνατόν πιο απόλυτα και πιο ολοκληρωμένα την κορύφωση έστω και μέσα από ψευδαισθήσεις.
Για να δέσει το γλυκό πρέπει να το θέλουν κι οι δύο και να αποφασίσουν να παραδοθούν και να ακολουθήσουν το ένστικτό τους και να καταφέρουν με μόνους σύμμαχους τα μάτια τους και τ’ αυτιά τους ν’ αποτινάξουν κάθε αναστολή.
Τα χέρια γίνονται μαριονέτες της καύλας. Γιατί μόνο αυτή είναι η κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αφήνεσαι, παραδίνεσαι κι αποχωρείς νικημένος απ’ την απόλαυση. Εξιτάρεσαι απ’ το να ερεθίζεις τον άλλον σε τέτοιο βαθμό που να ξεπερνάει κάθε ίχνος ντροπής, μόνο και μόνο για να καταφέρει να σε ταξιδέψει πάνω στο σώμα του χωρίς στην πραγματικότητα να μπορείς καν να τον γευτείς.
Θες να δεις, να ακούσεις, να ξεφύγεις από κάθε τετριμμένο. Τον τοποθετείς και σε τοποθετεί εκεί που θέλει το ένστικτό σας και η φαντασία σας. Η οθόνη γίνεται το «παραβάν» για το πιο αισθησιακό ιδιωτικό στριπτίζ με μοναδικό σκοπό να τρελάνεις μυαλό και σώμα, αφαιρώντας του τη δυναμική του αγγίγματος.
Αναιρείς κι αναιρείσαι, προσδιορίζεις κι επαναπροσδιορίζεσαι, γίνεσαι εντολέας και «εντολοδόχος», χρησιμοποιείς και χρησιμοποιείσαι. Στο βωμό του πάθους θυσιάζεις κάθε δεύτερη σκέψη. Δυο ανθρώπινες μορφές που ενώνονται μέσα από καλώδια και τεχνολογίες και νιώθουν να καίγονται τα κύτταρά τους απ’ το πάθος τους.
Δεν είναι εύκολο, δεν είναι απλό μα δεν είναι κι απίθανο και μη βιαστείς να το βάλεις στα «ποτέ» και στα «αποκλείεται». Πόσο να ξυπνάς ιδρωμένος μέσα στη νύχτα και να αυτοϊκανοποιείσαι χωρίς να υπάρχει μοιρασιά; Μόνος δεν είναι πάντα ο μοναχικός κι αυτός επέλεξε. Μόνος είναι κι αυτός που το σώμα του ριγεί απ’ την έλλειψη της ηδονής.
Θες να μιλήσεις σε κάποιον για όσα κρύβεις στο μυαλό σου και στα σκοτεινά σου, να τον πάρεις απ’ το χέρι και να γίνει ο συνεπιβάτης σου στο ταξίδι της σάρκας. Άνθρωποι ώρες κολλημένοι μπροστά σε έναν υπολογιστή που τους απορροφάει ενέργεια και ζωή. Κι ίσως αυτός να είναι και ένας τρόπος για να ζητήσουν πίσω έστω μια «ηθική ικανοποίηση» σαν αντάλλαγμα της θυσίας τόσων ωρών απ’ τη ζωή τους.
Ο καθένας επιλέγει για τους δικούς του λόγους αυτό τον τρόπο ικανοποίησης. Κάποιες φορές η ανάγκη σου συναντάει την επιθυμία και την προσμονή κι αγκαλιάζουν τις αισθήσεις σου τόσο δυνατά που κόβεται η ανάσα σου γιατί δεν υπάρχει καμία αντοχή και καμία ανοχή. Όλες οι αντιστάσεις σου καταρρέουν κι όχι, δεν είναι εκφυλισμός, είναι ανάγκη δυνατή που σου γδέρνει τα σωθικά.
Το πόσο χυδαίο ή όχι είναι κάτι που συμβαίνει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους δεν το καθορίζει ο τρόπος επαφής τους ή η γύμνια τους πίσω από μια οθόνη, αλλά σίγουρα έχει να κάνει με τα όρια που θέτει ο κάθε άνθρωπος σε όποιον έχει απέναντί του.
Τα όρια, οι ανασφάλειες και τα «τολμώ» του καθενός μας είναι οι καθημερινοί μας αντίπαλοι. Μ’ αυτά δίνουμε μάχες κάθε μέρα κι αυτά μας βοηθούν να εξελισσόμαστε μέσα από δοκιμές κι εμπειρίες. Όποιο τρόπο κι αν επιλέγουν δυο άνθρωποι να κάνουν σεξ δεν τον βρομίζει το μέσον που χρησιμοποιούν, αλλά το μυαλό τους κι η υστεροβουλία τους.
Η μοναξιά, η βαρεμάρα, η έλλειψη, η περιέργεια είναι καθοδηγητές μας πολλές φορές για να δοκιμάζουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Κάν’ το γιατί γουστάρεις και προσπάθησε να μη μετανιώσεις για την επιλογή σου ό,τι κι αν ακολουθήσει μετά.
Ναι στην ικανοποίηση των αισθήσεων και ναι στην αναζήτηση της ηδονής!
Επιμέλεια Κειμένου Μελίνας Αγγελάκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μελίνα Αγγελάκη
