Mωρό μου σκάσε!

Κάτι σου λέει να σκάσεις. Κι εσύ απλά σκας. Ή κυριολεκτικά ή μεταφορικά.  Μ’ ένα ρήμα αμετάβατο και μεταβατικό. Κι όταν μπλέκεται κι ο έρωτας στη μέση, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίεργα με το ρήμα αυτό. Κι εσύ σκας ακόμα περισσότερο βράζοντας μέσα στο ζουμί σου.

Γιατί μέσα σ’ αυτό το ζουμάκι, εκτός απ’ εσένα και τα συμπτώματα του έρωτα, υπάρχει  μία αθεράπευτη μελαγχολία η οποία διαδέχεται τη χαρά και τον ενθουσιασμό. Ταυτόχρονα, πέφτει και κατά λάθος, η παράλογη πίστη ότι όλο το πλανητικό σύστημα περικλείεται στο πρόσωπο που ερωτεύτηκες. Και μια βεβαιότητα έρχεται σαν έκσταση, μαρτύριο, ελευθερία και σκλαβιά μαζί ,για τον έρωτα που προσφέρεις, λες και μόνο εσύ ερωτεύτηκες και κανένας άλλος. Κι αυτό το «κανένας άλλος», είναι το πιπέρι στην όλη υπόθεση. Είναι αυτό που γεννάει όλα τα ερωτηματικά μέσα στο κεφαλάκι σου.

Γιατί τι είναι ο έρωτας στην τελική; Μήπως είναι ένας ιστός ο οποίος αρχίζει να περικλείεται γύρω σου, ψάχνοντας να βρει ερωτήματα για τα οποία δεν υπάρχουν απαντήσεις;  Ή μήπως μια αδυναμία σου στο να παραδεχτείς ότι είναι κάτι ανώτερό σου, επειδή δε μπορείς να το προσδιορίσεις; Άσπρο ή μαύρο; Αλήθεια ή ψέμα; Ανασφάλεια ή φόβος; Κι όμως, όλα εξαρτώνται απ’ τον τρόπο που βλέπεις εσύ τα πράγματα. Γιατί στον έρωτα οι πολλές κουβέντες είναι βαρετές και κουράζουν. Ο έρωτας θέλει πράξεις και στιγμές. Το να ρωτάς για να σιγουρευτείς και να καλύψεις ανασφάλειές σου, καταντάει βαρετό.

Όπως βαρετό είναι κι εκείνο το «τι αισθάνεσαι γι’ εμένα, τι αξίζω εγώ γι’ εσένα, τι μου βρήκες, τι σκέφτεσαι, έλα να μιλήσουμε για εμάς». Για να μην πιάσουμε θέματα πιο πικάντικα. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Για εκείνες τις στιγμές που απλά θέλεις να πεις «σκάσε και φίλα με» ή «αν δε μου αρέσει θα στο έλεγα». Γιατί θα στο έλεγε ή καλύτερα, θα στο έδειχνε.

Κι αν μέσα σ’ όλο αυτό κρύβονται συναισθήματα χαράς, ανακούφισης αλλά και φόβου κι ανασφάλειας, σκέψου ότι όταν είσαι μέσα σε μια σχέση υπάρχουν οι όμορφες στιγμές μα κι εκείνες οι όχι και τόσο τέλειες. Άλλωστε όλα στη ζωή είναι ένα ρίσκο. Θα πληγώσεις και θα πληγωθείς. Θα σ’ ερωτευθούν και θα ερωτευθείς. Το ν’ αναζητάς την επιβεβαίωση, αδιαφορώντας για τις πράξεις που μπορεί να μιλάνε γι’ αυτό, είναι σαν να μην έχεις άλλο σκοπό έξω απ’ την σχέση σου. Φτάνοντας σ’ ένα σημείο να γίνεται και το κύριο κομμάτι της ταυτότητάς σου. Είναι σαν να μην έχεις εμπιστοσύνη στην αξία σου. Να φοβάσαι να μείνεις μόνος σου. Σαν να προσπαθείς να αλληλεπιδράς ανάλογα με την επιρροή που ασκείται πάνω σου.

Ακόμα κι αν έρθει η στιγμή που θελήσεις εσύ να το πεις, δεν έχεις παρά να το κάνεις: «Απλά σκάσε και πάρε με μια αγκαλιά. Φίλησέ με και μη σε νοιάζει τίποτε. Είμαι μαζί σου γιατί το θέλω και σε γουστάρω. Μην ψάχνεις να βρεις απαντήσεις σε πράγματα που δεν υπάρχουν ερωτήματα. Γι’ αυτό σταμάτα να προσπαθείς να διαβάσεις τη σκέψη μου και βάλε τη φαντασία σου στο κρεβάτι».

Δεν υπάρχουν τέλειες σχέσεις, γιατί απλά, δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Σ’ αυτό βασίζεται κι ο έρωτας. Γιατί στις ατέλειες κρύβεται κι η αληθινή ομορφιά. Άφησε τον άλλον να τις ανακαλύψει ή περίμενε να τις ανακαλύψεις εσύ.

Kαι κάπου εδώ, σκάω.