Κοιτάζεις το σύντροφό σου, τον θαυμάζεις, τον χαζεύεις και την ίδια στιγμή έτσι ξαφνικά και αβίαστα τα χείλη σου ξεστομίζουν εκείνη τη μαγική λεξούλα που όλοι περιμένουμε πώς και πώς να ακούσουμε. «Σ’ αγαπώ» του λες ή σου λέει κι ο χρόνος σταματά εκεί.
Θα βιαστείς ν’ απαντήσεις όμως. Θα βιαστείς να πεις είτε «ευχαριστώ» είτε «κι εγώ», προτού καλά-καλά προλάβεις να την κατανοήσεις, να την αφουγκραστείς και να την απολαύσεις τόσο εσύ, όσο και το πρόσωπο που την ξεστομίζει αυτή τη φράση.
Είναι ωραίο πράγμα να ακούμε το «Σ’ αγαπώ» από τον άνθρωπό μας, αλλά και να του το λέμε οι ίδιοι. Ζεσταίνει καρδιές, ημερεύει τα πιο άγρια θηρία, ενώνει ζωές κι ανθρώπους αυτή η μαγική φράση. Όμως όταν περιμένουμε ανυπόμονα την πρώτη φορά που θα την ακούσουμε, κι από εκεί κι έπειτα την επιζητούμε κάθε στιγμή ως απόδειξη της αγάπης του άλλου, τότε δε νομίζεις κι εσύ ότι κάπου χάνουμε το νόημα;
Έχουμε μετατρέψει τέτοιες στιγμές σε αυτοσκοπό. Τις σκεφτόμαστε ξανά και ξανά κι όταν τελικά έρθουν, ίσως, χαιρόμαστε περισσότερο για την επίτευξη του σκοπού κι όχι με την ομορφιά της στιγμής που ολοκληρώνει μια σχέση.
Βλέπεις από τη φύση μας, είμαστε όντα αντιδραστικά και θέλουμε στο λόγο να υπάρχει αντίλογος. Πιστεύουμε ότι η κανονικότητα των πραγμάτων, απαιτεί από εμάς φράσεις που θα λεχθούν μόνο και μόνο για να δούμε την επίδραση που θα έχουν στο άτομο που βρίσκεται απέναντί μας ή φράσεις που θα έρθουν ως αντίδραση στα λόγια του συνομιλητή μας. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην περίπτωση του «Σ’ αγαπώ».
Εκείνη τη μαγική στιγμή για την οποία μιλάμε τόση ώρα λοιπόν, ενώ για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου την απολαμβάνουμε, συγχρόνως αναμένουμε σαν ανυπόμονα παιδιά είτε να πούμε είτε ν’ ακούσουμε ως απάντηση το «κι εγώ», μην τυχόν δημιουργηθούν αμφιβολίες για το αν τα αισθήματα του ενός για τον άλλον είναι αμοιβαία. Σαν τα παιδιά που ικετεύουν με βλέμμα αθώο κι αγγελικό για ένα καινούργιο παιχνίδι, έτσι κι εμείς μετατρέπουμε αυτή τη μοναδική στιγμή σε ικεσία και προσωρινή καθησύχαση της ανασφάλειας που ενδόμυχα τρέφουμε.
Έτσι όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι δε μιλάμε για μαγεία. Δε μιλάμε για ταξίδι της ψυχής και για κανένα παραμύθι με πρίγκιπες, πριγκίπισσες και πραγματικό happy ending. Το χαμόγελό μας στο άκουσμα του «Σ’ αγαπώ» δεν είναι όσο αληθινό και φωτεινό όσο θα ’πρεπε.
Καμία απάντηση, κανένα «κι εγώ» ή «ευχαριστώ» δεν είναι αρκετά. Δε θα γίνουν ποτέ «Σ’ αγαπώ» με όση ένταση και πάθος κι αν τα πεις. Κι αυτό γιατί πολύ απλά έρχονται ως απάντηση. Ως αντίδραση στα λόγια του άλλου κι όχι αβίαστα, όπως τη στιγμή που κοιτάζεις το έτερον ήμισυ κι έτσι αυθόρμητα και καθόλου επιτηδευμένα του αποκαλύπτεις την αγάπη σου, γυμνός από άμυνες κι εγωισμούς. Χωρίς πολλά-πολλά.
Εκεί είναι η ουσία και όλη η αξία. Μόνο μια φράση είναι ικανή να σε στείλει στα ουράνια. Δε χρειάζονται παραπάνω. Άσε τον εαυτό σου να ταξιδέψει ακούγοντάς την, κι αυτόν που την λέει να απολαύσει τη χαρά και τον ενθουσιασμό της έκφρασης. Άφησε το «Σ’ αγαπώ» να περιστρέφεται στην ατμόσφαιρα μόνο του, χωρίς το «κι εγώ» να του χαλάει την υπόσταση και να κολλά επάνω του σαν βδέλλα. Του χαλάς την αίγλη και την αξία του, δεν το καταλαβαίνεις;
Ίσως μια μέρα αναλογιζόμενοι αυτήν την αξία, να μάθουμε να εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας, χωρίς απαιτήσεις, προσμονές κι αναμονές. Κι ίσως μια μέρα, αφήσουμε τα «Σ’ αγαπώ» μας να σταθούν μόνα τους, αγέρωχα, με τη δική τους δύναμη και ομορφιά που τα χρήζουν μοναδικά κι αρκετά. Δεν υπάρχει άλλωστε καλύτερος τρόπος να περιγράψεις στον άλλον όσα νιώθεις, αποκαλύπτοντάς του πώς με το «Σ’ αγαπώ» σου η καρδιά σου του ανήκει. Γιατί αυτό, κρύβει μέσα του, όχι μόνο την αγάπη σου, αλλά και την έγνοια σου για τον άλλον. Κρύβει μέσα του όλα τα «να προσέχεις», «σε θέλω», «σε χρειάζομαι», «μου λείπεις». Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν του χρειάζονται σάλτσες και συνοδευτικά. Αρκεί από μόνο του για όλα τα υπόλοιπα.
Όταν σου το πουν κι εσύ το ακούσεις, τότε ο χρόνος θα σταματήσει εκεί. Τότε κι οι δυο θα καταλάβετε ότι ο ένας ανήκετε στον άλλον κι ότι όλα τα πιθανά, σπασμένα κομμάτια μέσα σας, ήρθαν και κόλλησαν ξανά, χάρη στην αγάπη που τρέφετε ο ένας για τον άλλον.
Κοιτάξτε να την απολαύσετε τη στιγμή και να την χορτάσετε. Γιατί είναι ιερή και μαγική.
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου