Όταν ερωτευόμαστε πλημμυρίζουμε συναισθήματα. Συναισθήματα που κάνουν ξαφνικά την εμφάνισή τους. Καταφθάνουν απρόσμενα και σε ανύποπτο χρόνο. Έπειτα, ρίχνονται στη μάχη με τη λογική. Για κοίτα. Οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι σε νέες περιπέτειες. Ξανά μανά τα ίδια. Το μυαλό ενάντια στην καρδιά. Το συναίσθημα αντιπαρέρχεται με τη λογική. Για να δούμε, φίλοι μου, ποιος θα κερδίσει;
Το συναίσθημα είναι ορμητικό. Χείμαρρος κανονικός, όχι αστεία. Όταν έρχεται, έρχεται για τα καλά. Κι εξουδετερώνει όλους τους ενδοιασμούς που πιθανότατα έχουμε για πολλά ζητήματα. Μας κατακλύζει εσωτερικά. Λέτε να υπάρχει κάποιο μαγικό κουμπάκι για να σταματήσει όλο αυτό; Κάποιος διακόπτης για να ανεβάζουμε και να κατεβάζουμε όποτε εμείς γουστάρουμε; Αυτό σας ρωτήσαμε λοιπόν στο poll της περασμένης εβδομάδας. Αν μπορούμε να πατήσουμε διακόπτη στο συναίσθημα.
Οι απόλυτοι ήταν λίγοι. Μόλις το 5% από εσάς απαντήσατε ότι όντως πρέπει να υπάρχει αυτό το κουμπί. Ότι η λογική δηλαδή βρίσκεται πάνω απ’ όλα και υπερισχύει πάντοτε. Λίγοι το πιστεύουν. Λίγοι μα τυχεροί. Για σκεφτείτε λιγάκι. Είναι υπέροχο. Να ξέρεις πως όταν εσύ τ’ αποφασίσεις, θα πατήσεις τον διακόπτη κι όλα θα εξαφανιστούν. Λίγοι το καταφέρνουν αυτό. Γίνεται; Μάλλον κάποιοι θα το έχουν κατακτήσει.
Υπάρχει κι ένα άλλο 6%, απόλυτοι κι αυτοί. Αυτοί, λοιπόν, ισχυρίζονται πως με την καμία και για κανένα λόγο δεν μπορούμε να πατήσουμε τον διακόπτη. Ο χείμαρρος έρχεται, τον βλέπεις κι απλά μένεις ασάλευτος. Δεν το κουνάς ρούπι. Ενώ, αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει αδυνατείς να πατήσεις τον διακόπτη. Δεν αντιδράς. Μένεις να αισθάνεσαι και δε ρίχνεις ούτε ένα τόσο δα βλέμμα στον ανεβασμένο διακόπτη. Εύχομαι να αξίζει τον κόπο.
Προχωράμε λοιπόν σ’ ένα μεγαλύτερο ποσοστό της τάξης του 23%. Είναι εκείνοι που λένε πως όταν ξενερώσουν, τότε ναι, αυτός είναι ένας τρόπος να πατήσουν τον διακόπτη με άνεση. Δεν έχουν κι άδικο. Αφήνουν τον εαυτό τους να νιώσει και να αισθανθεί. Όταν έρθει η ώρα, όμως, που ο χείμαρρος δεν τους ικανοποιεί πια ή έχει αποδειχτεί λίγος, σταματούν. Ένα πάτημα του διακόπτη είναι αρκετό. Κι αν δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά του, αν παρέσυρε τα πάντα, όλα θα φτιάξουν.
Είναι και κάποιοι άλλοι που έχουν εφεύρει το εξής κόλπο. Προσποιούνται ότι κατεβάζουν διακόπτη στο συναίσθημα. Και δεν είναι λίγοι. Είναι το 28% των ερωτηθέντων. Είναι το σημείο όπου η λογική και το μυαλό αρχίζουν να κερδίζουν χαμένο έδαφος. Υπερέχουν σε κάποιες μάχες κι εσύ δεν το δέχεσαι τόσο εύκολα. Λες δεν μπορεί. Έτσι, προσποιείσαι πως τον έχεις κατεβάσει τον διακόπτη. Την ίδια στιγμή που ακόμη βρέχεσαι απ’ τον χείμαρρο. Αν θα στερέψει ποτέ θα το δείξει μόνο ο χρόνος. Θα φανεί στο χειροκρότημα.
Τέλος, έχουμε την πλειοψηφία. Δεν είναι μικρή η διαφορά. Είναι σημαντικό το ποσοστό κι ανέρχεται στο 39%. Είστε εσείς που έρχεστε και κάνετε τη μεγάλη δήλωση. Ανατρέπετε τα πάντα και λέτε αβίαστα πως δεν υπάρχουν διακόπτες στα συναισθήματα. Δεν υπάρχουν ανακωχές στη μάχη ούτε μαγικά κουμπάκια. Ο αγώνας θα γίνει και θα’ ναι επίπονος. Κι όσο κι αν το ζητάει το μυαλό καμιά φορά, εσείς, το έχετε ξεκαθαρίσει. Δεν υπάρχουν διακόπτες. Ποτέ δεν υπήρχαν. Θα το πάρετε μέχρι τέλους κι ας κερδίσει ο καλύτερος.
Έτσι πάει λοιπόν το πράγμα. Όταν αγαπάμε, αγαπάμε κι όταν ερωτευόμαστε, ερωτευόμαστε. Το συναίσθημα είναι ένας πανίσχυρος εχθρός μα είναι συνάμα κι ομορφότερος σύμμαχος στη ζωή μας. Ο χείμαρρος είναι άγριος κι ορμητικός μα είναι ταυτόχρονα μαγικός. Ιδίως όταν ποτίζει την ψυχή μας.
Τους διακόπτες τους φτιάχνουμε εμείς. Τους ανεβάζουμε, τους κατεβάζουμε, προσποιούμαστε ότι τους κατεβάζουμε. Ο καθένας δρα διαφορετικά κι όπως αυτός θελήσει. Όπως ο ίδιος το αισθανθεί. Να, συναίσθημα είναι κι αυτό. Μάλλον έχουν δυσκολέψει τα πράγματα.
Ας αισθανθούμε λοιπόν και για τους διακόπτες έχουμε χρόνο να το σκεφτούμε. Έχουμε μια ζωή για να τους ανακαλύψουμε. Ή για να μην.
Επιμέλεια Κειμένου Παύλου Πήττα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Παύλος Πήττας
