Επειδή παντρεύτηκες δε σημαίνει ότι θα χωρίσεις

Φτάνει η μεγάλη μέρα και η χαρά του ζευγαριού και των δικών τους ανθρώπων είναι απερίγραπτη! Η κοπέλα ντυμένη στ’ άσπρα, μ’ ένα υπέροχο νυμφικό λες και βγήκε από σκανδιναβικό παραμύθι του προηγούμενου αιώνα και ο γαμπρός φρεσκοξυρισμένος και χαμογελαστός, περιμένει την καλή του στα σκαλιά της εκκλησίας.

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Πόσοι από μας γελάμε ειρωνικά σ’ αυτήν την εικόνα; Πόσοι θα πούνε «ναι καλά, όλα στην αρχή είναι αγάπες και  μέλια. Για να τα ξαναπούμε σε μερικά χρονάκια που θα ‘χουν βαρεθεί ο ένας τον άλλον και θ’ ακονίζουν μαχαίρια για την αλληλοεξόντωσή τους»; Ή κάποιοι άλλοι θα υποστηρίξουν ότι οι ευτυχισμένες στιγμές θα ‘ναι μετρημένες, καθώς η ρουτίνα και οι αμέτρητες υποχρεώσεις θα αποξενώσουν το ζευγάρι και γρήγορα ο καθένας θ’ αναζητήσει παρηγοριά σε άλλες αγκαλιές.

Η αλήθεια είναι ότι τα διαζύγια δίνουν και παίρνουν τα τελευταία δέκα ή δεκαπέντε χρόνια και πλέον, ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων έχουν στο ενεργητικό τους ένα ή και δύο διαζύγια. Ίσως παλιότερα να ήταν ταμπού το να χωρίσει ένα ζευγάρι αλλά στις μέρες μας είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Όπως συνηθισμένο είναι και το να συνυπάρχουν παγιδευμένοι δύο άνθρωποι σ’ ένα γάμο που έχει πεθάνει προ πολλού, απλά και μόνο επειδή έχουν παιδιά, χρέη και κοινές υποχρεώσεις.

Μπορεί ν’ ακουστεί εξωπραγματικό ή σπάνιο αλλά δεν είναι. Ποιο πράγμα; Ο ευτυχισμένος γάμος! Ναι, καλά το διάβασες. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι ευτυχισμένοι με το ταίρι τους. Κάποια άτομα που έχουν παντρευτεί και είναι μαζί ακόμα και για πολλά χρόνια, όμως δεν έχουν ξεχάσει τον λόγο που αποφάσισαν ευθύς εξ’ αρχής να είναι ζευγάρι. Κι όταν ένα ζευγάρι θυμάται γιατί θέλει να είναι σ’ αυτόν το γάμο, όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν και να ξεπεραστούν.

Στο πέρασμα των χρόνων τροποποιείται η σχέση, ζυμώνεται, αλλάζει μορφή, όμως τα αρχικά θεμέλια που τοποθετήθηκαν με συνειδητότητα και συμφωνία μυαλού και καρδιάς είναι γερά και πάνω σε αυτά θα ακουμπήσει κάθε καινούργιο δεδομένο που θα εξελίξει τον γάμο. Η καθημερινή τριβή, η συμβίωση στο ίδιο σπίτι, ο ερχομός των παιδιών και η ρουτίνα είναι φυσιολογικό να κουράσουν ή να δημιουργήσουν αμφιβολίες και γκρίνια. Όμως όσο κι αν φαίνεται περίεργο, είναι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τη ζωή πλάτη με πλάτη, στηρίζοντας αυτή τη μοναδική ομάδα που έχουν δημιουργήσει. Είναι ζευγάρια που υπηρετούν πάνω απ’ όλα την αλήθεια που τους δένει μαζί και αντικρίζουν ο ένας τον άλλον με καθαρό βλέμμα και ειλικρινή πρόθεση.

Μοιράζονται τις υποχρεώσεις χωρίς εγωισμό και εμπάθεια, αισθάνονται τις χαρές διπλές επειδή τις βιώνουν μαζί και αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με αμοιβαία συμπαράσταση, ακριβώς επειδή ξέρουν τι χρειάζεται το ταίρι τους –τις αδυναμίες του και τα τρωτά του σημεία. Είναι εκείνοι οι άντρες που θα κοιτάξουν μια ωραία γυναίκα στο δρόμο και θα σκεφτούν ότι η σύζυγός τους είναι πιο όμορφη (ακόμα κι αν δεν είναι). Είναι εκείνες οι γυναίκες που θα εξακολουθούν να θαυμάζουν τους συζύγους τους ακόμα κι αν η μόνη τους δεξιότητα είναι ν’ αλλάζουν τη λάμπα στο σαλόνι. Η αξία ενός ανθρώπου στη ζωή μας δεν έχει να κάνει με το πώς είναι αυτός ο άνθρωπος ή τι κοινωνικά χαρίσματα έχει και φυσικά δεν τίθεται καν θέμα φύλου, αλλά με το πώς είμαστε εμείς μαζί του.

Αυτό είναι ίσως το μυστικό στους ευτυχισμένους γάμους. Ο καθένας να βγάζει στον άλλον τον καλύτερό του εαυτό. Την πιο ήρεμη, συνειδητή, ευχάριστη και δυναμική έκδοση του χαρακτήρα του. Γιατί αν εκεί που είσαι γουστάρεις το πώς είσαι, δε θα θελήσεις ούτε και για μια στιγμή να βρεθείς αλλού. Ξέρεις τι εννοώ.