Είναι ντροπή να θεωρείσαι φτωχός; Φούρνοι δίνουν δωρεάν ψωμί σε όσους δεν τα βγάζουν πέρα οικονομικά και τα χέρια όσων τολμούν να λάβουν βοήθεια είναι διστακτικά, τα μάτια τους κοιτάνε το πάτωμα προσπαθώντας να αποφύγουν κάθε οπτική επαφή με περαστικούς.
Αντί για ανακούφιση και χαρά, που στις μέρες μας ακόμα υπάρχει αλληλεγγύη κι ανθρωπιά, βλέπουμε ντροπή στα πρόσωπά τους κι οίκτο στα δικά μας. Τεράστιο το κοινωνικό στίγμα που μας έχει σημαδέψει με την κακοσμία της ανάγκης. Είναι πια ντροπή να έχεις ανάγκη τη βοήθεια του συνανθρώπου σου.
Πανελλήνιες τελειώνουν και μανάδες παινεύονται για την επιτυχία των παιδιών τους, οι γιαγιάδες χρυσώνουν με το στόμα τους τα εγγόνια τους, με τα ευγενή επαγγέλματά τους και τις πλούσιες αμοιβές τους. Πώς να παραδεχθείς την τεράστια ανάγκη που έχεις ανάμεσα σε τόση αυτονομία;
Δε στο λέει η κοινωνία, αλλά είναι ανείπωτος κανόνας. Αν είσαι αδύναμος, αν έχεις ανάγκη τη βοήθεια του άλλου, είσαι ένας «ζητιάνος». Δεν είναι εύκολο να παραδεχθείς πως είσαι οικονομικά παράλυτος. Τα μάτια που καρφώνονται πάνω σου σε αποξενώνουν και σου υπενθυμίζουν πως παρασιτείς κι επιβαρύνεις τους συνανθρώπους σου.
Τι ντροπή να σε λυπούνται; Να μη σου λένε όχι και να μη σου εναντιώνονται. Οι φίλοι σου να σε αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο κι οι εχθροί σου να σου κάνουν χάρες. Δε γίνεται να κατανοήσεις πραγματικά τη θέση ενός τέτοιου ανθρώπου πριν βρεθείς στην κατάστασή του.
Μην ξεχνιέσαι, είναι πολύ σημαντικό. Θα το κρύψουν όσο καλύτερα γίνεται, γιατί το βάρος που φέρει η επωνυμία της αδυναμίας είναι αβάσταχτο. Δε χρειάζεται να τους λυπηθείς ούτε να τους κάνεις να παραδεχτούν την αδυναμία τους. Στην οικονομική κρίση που μαστίζει τους δρόμους της Ελλάδας στις μέρες μας θα έπρεπε να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή.
Σίγουρα ο κολλητός σου σε εμπιστεύεται, αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα μοιραζόμαστε με κανέναν. Άνοιξε τα μάτια σου, φρόντισε τους ανθρώπους σου και κάνε το σαν φίλος. Όταν κάποιος δεν έχει λεφτά να έρθει για καφέ, ή να κολλήσει βενζίνη για μπάνιο, ή όταν πάτε όλοι για κάμπινγκ και μια ηλίθια δικαιολογία τον αφαιρέσει απ’ την παρέα, μην ξεχάσεις ποτέ το ενδεχόμενο να λέει ψέματα.
Το οφείλεις στο φίλο σου και το οφείλεις στην παρέα σου, αλλά πάνω απ’ όλα το οφείλεις στον εαυτό σου. Μην αφήσεις τη φιλία και την παρέα να σβήσει για πέντε ευρώ που απουσιάζουν από μια τσέπη.
Όσοι χρειάζονται βοήθεια δεν έχουν πάντα τη δύναμη να τη ζητήσουν. Είτε είναι ψυχολογική, είτε κοινωνική, είτε οικονομική ή επαγγελματική. Και θα αρνηθούν τη βοήθειά σου, διότι δε θέλουν να δείξουν πως τη χρειάζονται, αλλά πρέπει να την προσφέρεις χωρίς να τους εκθέσεις και με επιμονή.
Τι ντροπή να χρωστάς σε φίλο; Από εκεί που έβγαινες και περνούσες καλά, έβγαζες τα εσώψυχά σου και κουβέντιαζες αληθινά, ξαφνικά πρέπει να ζητήσεις προκαταβολικά συγγνώμη για το χρέος που οφείλεις. «Θα σου τα φέρω τα λεφτά, δεν μπόρεσα αυτή την εβδομάδα». Ντρέπεσαι να αναφέρεις οτιδήποτε οικονομικό και δεν τολμάς να κάνεις έξοδα μπροστά του. Από καλούς τρόπους και μόνο πρέπει να ζεις λιτά μέχρι να ξοφλήσεις, να περιορίζεις τις δραστηριότητές σου στο μέγιστο και μην ξεχνάμε το κεφάλι. Το κεφάλι πάντα σκυμμένο.
«Αγαπάτε αλλήλους και συγχωρείτε τους οφειλέτες σας» υπενθυμίζω κι ας μην πιστεύω. Δεν είναι το χρέος που επιβαρύνει το φίλο σου, είναι η σκέψη που έχει ότι σου οφείλει κάθε φορά που βγαίνετε κι επισκιάζει όλες τις χαρούμενες σκέψεις που σας κάνανε παρέα. Δεν έχει ανάγκη να δείξεις κατανόηση, έχει ανάγκη έναν άνθρωπο να τον κάνει να ξεχαστεί και να ζήσει δύο ώρες σε ένα κόσμο χωρίς έννοιες με το φίλο του.
Βοήθησέ τον να νιώσει άνετα ξανά, και να περάσει λίγο καλά γιατί το έχει πιο πολύ ανάγκη από όλους μας. Δεν είναι οίκτος να βοηθάς έναν φίλο σε ανάγκη, είναι φιλία, απλά υπενθύμισέ του το. Τι κρίμα να χάνεται ένας φίλος απ’ την παρέα από ντροπή; Τι ντροπή;
Επιμέλεια Κειμένου Alex Stinson: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Alex Stinson
