Η ζωή έχει τη γεύση που της δίνουμε εμείς. Και αυτό ισχύει και στις σχέσεις που κάνουμε.
Εκτός από τη χημεία και την έλξη, μεγάλο ρόλο σε μια σχέση παίζει και ο τρόπος σκέψης των δύο ανθρώπων.
Δεδομένου ότι έχουμε ένα ζευγάρι που η σχέση τους είναι κατά τα’άλλα άψογη.
Έχουν όμως εκ διαμέτρου μεγάλες διαφωνίες στις απόψεις ζωής. Ο ένας είναι πολιτικοποιημένος και κάνει αγώνα για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ενώ ο άλλος είναι αδιάφορος, ο ένας πιστεύει ότι ο έρωτας κρατάει για πάντα ενώ ο άλλος πως εξελίσσεται σε κάτι πιο δυνατό και ο έρωτας ξεθωριάζει, ο ένας είναι υπέρ του γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων, ενώ ο άλλος το θεωρεί αφύσικο.
Μπορεί αυτή η σχέση να λειτουργήσει;
Η ζωή έχει αποδείξει πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Δυο άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει με τελείως διαφορετικό τρόπο, δεν μπορεί να έχουν τις ίδιες απόψεις. Είναι φυσικά σημαντικό σε κάποια θεμελιώδη ζητήματα να συμφωνούν ή τουλάχιστον να υπάρχει διάθεση να βρεθεί μια μέση οδός.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εραστές δεν πρέπει να έχουν άγνοια των κανόνων της διαφωνίας.
Το γεγονός ότι διαφωνώ δε σημαίνει πως πρέπει να μειώνω τον άλλο, να τον προσβάλλω, να τον απαξιώνω και σε πολλές περιπτώσεις να τον κατηγορώ και να τον βρίζω ή να καυγαδίζω μαζί του.
Εάν είμαι τόσο σίγουρος για τις πεποιθήσεις μου, μπορώ να διαφωνήσω στο συγκεκριμένο θέμα παρουσιάζοντας την άποψή μου και υποστηρίζοντάς την με επιχειρήματα, χωρίς να προσπαθώ να μειώσω τον άνθρωπό μου.
Σημαντικό βέβαια είναι μέσα από αυτή τη τακτική των επιχειρημάτων να μην έχω απώτερο σκοπό να ελέγξω τη συζήτηση (και ίσως και τη σχέση εν συνεχεία). Αν ο σκοπός είναι να επιβληθώ στον άλλο, αυτό δείχνει πως δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να βρεθεί η μέση λύση.
Αντ’ αυτού αν όλη η καλή διάθεση είναι κάπου εκεί έξω, αφού μιλήσω, θα πρέπει να κάτσω να ακούσω τι έχει να πει ο άνθρωπός μου. Τίποτα δεν είναι απόλυτο, οπότε προτού ακούσω τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς δε μπορώ να απορρίψω την αντίθετη άποψη.
Είναι παραπάνω από σημαντικό να μάθουμε να συνυπάρχουμε με ανθρώπους που δεν ασπάζονται τις δικές μας απόψεις, γιατί από μια άλλη οπτική είναι και αυτός ένας τρόπος να εμπλουτίσουμε τη σκέψη μας και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας.
Αν είμαστε με τον άνθρωπό μας επειδή τον αγαπάμε και είμαστε καλά μαζί του χωρίς περαιτέρω προβλήματά στη σχέση μας, δεν πρέπει να αφήσουμε τις διαφορετικές απόψεις μας να μας στερήσουν αυτό που ζούμε μαζί του. Άλλωστε εάν όντως υπάρχει κάτι δυνατό ανάμεσά μας, θα βγαίνει αβίαστα η σωστή συμπεριφορά απέναντί του.
Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται η αγάπη μας και ο σεβασμός μας γι΄αυτόν. Αν προσπαθούμε διαρκώς να αλλάξουμε τις ιδέες του, σημαίνει ότι δε θέλουμε τον ίδιο, αλλά ένα άτομο που να μπορούμε να χειραγωγήσουμε και να χειριστούμε όπως εμείς θέλουμε. Ένα άτομο χωρίς προσωπικότητα.
Φαντάσου όμως μια σχέση με τον εαυτό σου. Πόσο βαρετό θα ήταν να είσαι με κάποιον που έχει ακριβώς τις ίδιες απόψεις με εσένα; Ίσως γι’αυτό λένε πως τα ετερώνυμα έλκονται. Και όταν συναντηθούν και αγαπηθούν, τίποτα δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο στη σχέση τους.
Γιατί η αγάπη όλα τα νικά. Την απολυτότητα, τη στενομυαλιά, την επιθυμία ελέγχου και επιβολής τα βάζουμε στην άκρη όταν θέλουμε να κάνουμε μια σχέση να δουλέψει. Αλλιώς ίσως δε θέλουμε αρκετά ή ίσως δεν είμαστε και οι καλύτεροι μαχητές και παραδίδουμε εύκολα τα όπλα.
Και αν ακόμα η σχέση περάσει σε άλλο επίπεδο και κληθούμε να αποφασίσουμε για το αν το παιδί μας θα πάει σε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο, ή αν θα μάθει γερμανικά ή γαλλικά ως δεύτερη γλώσσα, απαγορεύεται να αφήσουμε τις διαφορές μας να φέρουν ένταση στο σπιτικό μας.
Το σωστό είναι να ακολουθεί μια συζήτηση που θα ξεκινάει με καλή διάθεση για επικοινωνία, θα από καλύψει στον άλλο κομμάτια του εαυτού μας και θα μας βάλει στη διαδικασία του αληθινού διαλόγου.
Λύσεις υπάρχουν. Φτάνει μόνο να είμαστε πρόθυμοι να της ενστερνιστούμε και να της βάλουμε μέσα στη ζωή μας.
Άλλωστε εσείς αν είχατε μια άψογη σχέση, θα τη θυσίαζατε για κάποιες απόψεις, χωρίς πρώτα να προσπαθήσετε να βρείτε μια μέση οδό;
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
