Ο χυμός στο ψυγείο τελείωσε. Πετάω το κουτί στα σκουπίδια και ψάχνω κάτω από την ψωμιέρα που κρατάμε τη λίστα με τα ψώνια της εβδομάδας και το σημειώνω. Κοιτάζω το ημερολόγιο στον απέναντι τοίχο και συνειδητοποιώ πως έχει έρθει κιόλας Παρασκευή.
Η ωραιότερη από όλες τις μέρες, όχι μόνο γιατί έφτασε το σαββατοκύριακο αλλά γιατί εσύ και εγώ πηγαίνουμε παρέα στο σούπερ μάρκετ και αγοράζουμε ό,τι λείπει από το σπίτι μας.
Και είναι αυτή άλλη μια από τις μικρές μας συνήθειες, που κάνει το «εμείς» τόσο αληθινό, τόσο παροντικό, τόσο χειροπιαστό.
Ενώ τσουλάω το καρότσι ανάμεσα στους διαδρόμους θα πάρω ασυναίσθητα το σαμπουάν που κάνει τα μαλλιά σου πιο μαλακά σαν το μετάξι, εκείνα τα ξυραφάκια που δεν σου πληγώνουν το δέρμα και το αγαπημένο σου μαλακτικό ρούχων.
Θα το καταλάβω αργότερα, όταν αδειάσουμε τις σακούλες στο σπίτι και θα αισθανθώ ευτυχισμένη που γνωρίζω όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες της ζωής σου.
Μπροστά από τα ταμεία θα σε μαλώσω σαν μικρό παιδί για όλα αυτά τα γλυκά που πάλι ψώνισες. Κι εσύ θα μου δώσεις ένα φιλί στα χείλη για να με καλοπιάσεις. Το κόλπο σου όπως πάντα, θα στεφτεί με επιτυχία.
Θα κατευθυνθούμε μαζί προς τα ψυγεία για να αγοράσουμε όλα αυτά που χρειαζόμαστε για το δείπνο μας. Απόψε είναι η βραδιά που θα μου κάνεις την σπεσιαλιτέ σου, μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα, που από κανέναν άλλον δεν βγαίνουν τόσο νόστιμα, αλλά εγώ θα περιοριστώ στη σαλάτα και το κρασί.
Αφού πληρώσουμε και γυρίσουμε πίσω, θα μπεις κατευθείαν στην κουζίνα γιατί πεινάμε και οι δύο σαν λύκοι. Εσύ θα βάλεις τα μακαρόνια να βράζουν, εγώ θα έρχομαι συνέχεια από πίσω σου και θα σε φιλάω πεταχτά στο λαιμό.
Θα παριστάνεις πάλι ότι τρομάζεις και τσαντίζεσαι ενώ θα πλησιάζεις ύπουλα και θα μου τρως τα ντοματίνια έχω κόψει στα τέσσερα για αντίποινα. Θα μου σκας το ίδιο πονηρό χαμόγελο λίγο πριν μου γυρίσεις την πλάτη και εγώ για άλλη μια φορά θα θυμηθώ όλους τους λόγους που με έκαναν να σε ερωτευτώ εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
Όσο περιμένεις τη σάλτσα να βράσει, θα βάλω και στους δύο από ένα ποτήρι κρασί και θα ακούσω πώς ήταν η μέρα σου, θα σου πω για την δική μου, ενώ θα κοιτάζω στα κλεφτά πάνω από την πλάτη σου για το πότε το φαγητό θα είναι έτοιμο.
Θέλω να τελειώνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται με την εξιστόρηση της καθημερινότητας, για να μπορέσουμε μετά να χαλαρώσουμε και να καταφέρω να σε απολαύσω όπως έχω σχεδιάσει, γιατί μέσα στην εβδομάδα μου έχεις λείψει αφάνταστα.
Θα σε κοιτάζω από την πόρτα της κουζίνας να φτιάχνεις προσεχτικά τις μερίδες και θα καμαρώνω για σένα, ενώ παράλληλα θα σε θέλω όλο και περισσότερο. Γιατί όπως και να το κάνουμε, οι άντρες που ξέρουν να μαγειρεύουν έχουν κάτι το ανεξήγητα θελκτικό στα γυναικεία μας μάτια.
Θα πάω γρήγορα να στρώσω το τραπέζι και θα βάλω τα αγαπημένα μου σερβίτσια, τι και αν είμαστε απόψε μόνο οι δύο μας, κάτι τέτοιες ώρες το να είμαι εδώ απλά μαζί σου δεν θα το άλλαζα με το πιο ακριβό δείπνο, στο καλύτερο εστιατόριο που υπάρχει, ούτε με μια ντουζίνα αστέρια Michelin.
Θα καθίσω στην καρέκλα και θα περιμένω να έρθεις να με σερβίρεις. Μόλις σε δω να πλησιάζεις υπερήφανος με τα πιάτα ανά χείρας, θα καταλάβω πόσο δίκιο είχα για όσο πάλεψα για να γίνεις τελικά δικός μου.
Θα δοκιμάσω την πρώτη μπουκιά, το φαγητό για άλλη μια φορά θα είναι υπέροχο και καθώς θα σου πετάξω άλλη μια κλισέ ατάκα για τα χέρια σου για να σε πειράξω, θα δω πεντακάθαρα μπροστά μου το άλλο πολυφορεμένο, αυτό ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι, να είναι τόσο μα τόσο αληθινό.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
