«Είμαι έγκυος». Το μεγάλο νέο ήχησε στα αυτιά μου σαν καμπανάκι. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα συμβεί, ήταν η μόνη παντρεμένη της παρέας κι επιτέλους έγινε.
Η κολλητή μου, η συνένοχός μου σε κάθε έγκλημα, το κορίτσι που από μικρές ήμασταν μαζί και κάναμε τις μεγαλύτερες τρέλες, που έχουμε ιστορικό στις εξόδους, στα ποτά και στο ξεφάντωμα ως τις πρώτες πρωινές ώρες, θα γινόταν μανούλα. Πόση συγκίνηση. Τα μάτια γέμισαν δάκρια από χαρά κι ευτυχία.
Ένα τέτοιο νέο πέρα απ’ την απεριόριστη χαρά που μπορεί να σου φέρει, σε γεμίζει κι απορίες καθώς συνειδητοποιείς ότι σιγά-σιγά τα δεδομένα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Οι συνθήκες διαφοροποιούνται και ποτέ πια δε θα είναι όπως παλιά. Η νέα πλέον μαμά της παρέας –τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά– δε θα έχει τις ίδιες έγνοιες, ανάγκες κι αντοχές που είχε παλιά. Όταν γεννηθεί το μωρό είναι λογικό ότι οι ανησυχίες, οι έγνοιες, οι αντοχές κι οι ανάγκες της θα αντικατασταθούν ανάλογα με αυτές του νεογέννητου.
Οι πολύωρες συναντήσεις για καφέ, το να κάνετε ό,τι σας κατέβει στο κεφάλι, τα ξενύχτια με ποτά, τα ψώνια κι οι αποκλειστικά κοριτσίστικες εξορμήσεις θα μπουν στην άκρη και σειρά θα πάρουν άλλα ενδιαφέροντα που θα συμπεριλάβουν τώρα κι ένα μωρό στην παρέα.
Σίγουρα ένα παιδί αλλάζει τα πάντα. Όμως όταν είσαι δίπλα στη φίλη σου και βιώνεις μαζί της αυτό το θείο δώρο, καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι και δε συμβιβάζεσαι με τις αλλαγές, αλλά πλέον τις προτιμάς.
Πηγαίνετε μαζί στο γιατρό και βγάζεις συνεχώς φωτογραφίες τη φουσκωμένη της κοιλιά. Την αποθανατίζεις σε κάθε μήνα. Βγαίνετε να ψωνίσετε μαζί φορμάκια, παιχνίδια κι όλα τα απαραίτητα μωρουδιακά. Σχεδιάζετε μαζί το παιδικό δωμάτιο και πιάνεις τον εαυτό σου να βιώνει όλα αυτά που ονειρευόσασταν μικρές.
Τότε που καθόσασταν και αναλύατε πώς θα ήταν όταν θα γινόσασταν μαμάδες κι ήσασταν σίγουρες ότι τα παιδιά σας θα γεννιόντουσαν μαζί, θα πηγαίνανε μαζί σχολείο και θα παίζανε μαζί όπως ακριβώς κι εσείς. Μπορεί βέβαια στην προκειμένη περίπτωση μόνο η μία της παρέας να γίνεται μαμά, όμως είναι τόσο ξένο όλο αυτό για όλες σας που περνάτε την ίδια αγωνία.
Είναι συγκινητικό να βλέπεις πως τα χρόνια περάσανε, πως τώρα οι προτεραιότητες αλλάζουν κι έρχεται ένα μωρό στην παρέα. Θα πιάνεις τον εαυτό σου κάθε φορά που θα προτείνεις έξοδο ή κάποιο ταξίδι το καλοκαίρι να μη σκέφτεται το ξεφάντωμα και τα φευγάτα μέρη στιλ Μύκονο ή Κρήτη όπως παλιά, αλλά να συμπεριλαμβάνει αμέσως και το μωρό στα σχέδια και να πρόκειται για ένα μέρος κατάλληλο γι’ αυτό. Θα δένεσαι με ένα τρόπο μαγικό μαζί του και θα δεις πόσο ευχάριστα μπορεί να αλλάξει μια εγκυμοσύνη την παρέα.
Πλέον, μετά από 9 μήνες έχω ερωτευτεί αυτό το πλασματάκι που έφερε στον κόσμο η κολλητή μου. Στα μάτια του μωρού της βλέπω αυτήν. Βλέπω τα μάτια της, τη μύτη της, τα χείλη της. Τώρα πια δεν αποκαλούμε τους εαυτούς μας κολλητές, αλλά μαμά και θεία. Είναι μοναδικό το συναίσθημα του να ζεις την εγκυμοσύνη της φίλης σου. Γι’ αυτό λοιπόν όταν μια φίλη σας γίνεται μανούλα, να είστε εκεί.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Παπαϊωάννου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Maria
