Elizabeth Taylor-Richard Burton∙ χημεία εκρηκτική

Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ είναι ήδη παντρεμένη για τέταρτη φορά όταν αναλαμβάνει να υποδυθεί την Κλεοπάτρα στο ομώνυμη έργο του 1962, πλάι στον Ρίτσαρντ Μπάρτον. Η ταινία συζητιέται πολύ, όχι μόνο επειδή εκείνη την εποχή ήταν η παραγωγή με το μεγαλύτερο budget αλλά και λόγω του μεγάλου –και σκανδαλώδους– έρωτα που άνθισε στα παρασκήνια.

Όπως αργότερα είπε η ίδια η Τέιλορ, ο δεσμός τους σφυρηλατήθηκε απ’ την πρώτη τους συνάντηση, όταν ο Μπάρτον εμφανίστηκε μεθυσμένος και τρεκλίζοντας, κι εκείνη του κρατούσε το φλιτζάνι με τον καφέ για να συνέλθει. Σε ‘κείνη την τόσο απλή χειρονομία, είδε στον Ντικ, όπως έλεγαν τον Μπάρτον οι φίλοι, δυναμικότητα, ευφυΐα αλλά κι αδυναμία. Ο Ντικ θα υποδυόταν τον Μάρκο Αντώνιο, τον εραστή της. Αυτό που δε φανταζόταν κανείς τους εκείνη τη στιγμή ήταν πως θα συνέβαινε το ίδιο και στην πραγματικότητα.

Λένε πως όποιος βρισκόταν μπροστά ή πίσω απ’ τις κάμερες έβλεπε πως η χημεία μεταξύ τους ήταν τόσο εκρηκτική και προφανής που θα ήταν ανέφικτο να μην καταλήξουν μαζί. Έτσι, όταν αντάλλαξαν το πρώτο τους φιλί για χάρη του σεναρίου, δεν μπόρεσαν να το σταματήσουν ούτε μετά το “Cut!” του σκηνοθέτη. Αυτό το πάθος συνεχίστηκε κι εκτός πλατό, παρά το γεγονός ότι ήταν κι οι δύο παντρεμένοι. Άλλωστε, η πανέμορφη σταρ, με τα βιολετί μάτια, σύντομα θα έπαιρνε ένα ακόμα διαζύγιο για να ‘ναι με τον άντρα που ποθούσε όσο κανέναν.

Ομοίως κι ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, άρχισε τις διαδικασίες του διαζυγίου του, ανίκανος να πνίξει την έλξη του για τη λαμπερή Λιζ. Μάλιστα, σε μία απ’ τις πρώτες ερωτικές τους επιστολές, που δημοσιεύτηκαν τελικά στο βιβλίο Furious Love απ’ τον Sam Kashner, ο Ντικ έγραψε: «Ποθώ τη μυρωδιά σου… και τη στρογγυλή κοιλιά σου και την εξαίσια απαλότητα του εσωτερικού των μηρών σου και τα μικρά αισθησιακά οπίσθιά σου και τα χείλη σου και το μισό-εχθρικό βλέμμα στα μάτια σου, όταν πλαγιάζεις με τον μικρό σου Ουαλό επιβήτορα». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία· το μεταξύ τους πάθος τους είχε κυριεύσει κι ο Ντικ δεν έβλεπε την ώρα να νυμφευθεί το αντικείμενο του πόθου του.

Λίγες μέρες μετά το διαζύγιό της Λιζ, στις 15 Μαρτίου του 1964 στο Μοντρεάλ, έλαβε χώρα ο γάμος του αιώνα. Όμως η πραγματικότητα που οδήγησε στο διαζύγιό τους ήταν λιγότερο λαμπερή και μεγαλειώδης απ’ τα πανάκριβα κοσμήματα που της χάριζε, γνωρίζοντας τη βαθιά της αγάπη γι’ αυτά. Ο Ντικ πάλευε με τον αλκοολισμό ενώ η Λιζ είχε πολλά εκρηκτικά ξεσπάσματα. Το ζευγάρι ενωνόταν απ’ το πάθος και τον πόθο, όμως η σχέση τους ήταν αυτό που σήμερα αποκαλούμε «τοξική».

Το 1966, έπαιξαν πάλι μαζί στο «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» και, όπως και στην ταινία που τους ένωσε, έτσι κι εκεί, τα συναισθήματα ήταν δυνατά κι οι ερμηνείες αληθινές. Σύντομα, κύλισαν κι οι δύο στον αλκοολισμό, οι καβγάδες αυξήθηκαν επικίνδυνα και μετά από 10 χρόνια γάμου, πήραν διαζύγιο. Γι’ αυτό το διαζύγιο η Λιζ είχε πει πως ήρθε γιατί είχε βαρεθεί να υποδύεται τη Μάρθα (την πρωταγωνίστρια του «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;») και στην πραγματική της ζωή.

Ωστόσο, ούτε ο γάμος και σίγουρα ούτε το διαζύγιο, δε σκότωσε τον έρωτά τους. Σχετίστηκαν και με άλλους μετά το διαζύγιο και 16 μήνες μετά ενώθηκαν ξανά με τα δεσμά του γάμου, έστω και για λίγο. Οι καβγάδες τούς χώρισαν και πάλι, αλλά ο έρωτας δεν έφυγε ποτέ. Όταν πρωταγωνίστησαν ξανά μαζί, φήμες ήθελαν τη Λιζ να προσπαθεί να τον κερδίσει κι ίσως να το είχε καταφέρει αν δεν είχε χάσει μια παράσταση επειδή στράφηκε για παρηγοριά στο ποτό έπειτα από κάποιες σκληρές κριτικές.

Μετά από αυτό το συμβάν οι σχέσεις τους ήταν κάπως τεταμένες, με τη Λιζ να συνεχίζει να τον επιθυμεί και τον Μπάρτον να δείχνει ανένδοτος. Ο Ντικ παντρεύτηκε τη Σάλι Χέι κι η Λιζ αρραβωνιάστηκε άλλον, ελπίζοντας ενδόμυχα πως αυτό θα έκανε τον Ντικ να επιστρέψει, όμως ο θάνατος τον πρόλαβε.

Το 1984 ο Ρίτσαρντ Μπάρτον πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία, έχοντας όμως προλάβει να στείλει ένα τελευταίο γράμμα στην αγαπημένη του Ελίζαμπεθ. Η στερνή του επιστολή παρελήφθη απ’ τη Λιζ αφού επέστρεψε απ’ την κηδεία του κι είναι η μοναδική τους επιστολή που δε βγήκε στη δημοσιότητα. Σύμφωνα, όμως, με την Τέιλορ, στο γράμμα του της πρότεινε να προσπαθούσαν μια ακόμα φορά για τη σχέση τους. «Από αυτές τις πρώτες στιγμές στη Ρώμη ήμασταν πάντα τρελά κι έντονα ερωτευμένοι. Είχαμε περισσότερο χρόνο αλλά όχι αρκετό» είπε μετά τον χαμό του.

Τα ομορφότερα και σπανιότερα μάτια του κινηματογράφου έκλεισαν το 2011, όμως φήμες θέλουν αυτό το τελευταίο γράμμα του Ντικ να μην έφυγε ποτέ απ’ το κομοδίνο της. Μπορεί ο έρωτάς τους να ‘ταν τρικυμιώδης, εκρηκτικός –ακόμα και τοξικός–, όμως ήταν αληθινός κι απόλυτος. Ίσως να ήταν τέτοιο το μέγεθος του πάθους τους που να μην μπορούσαν κι οι ίδιοι να το διαχειριστούν.

Σήμερα, πέραν της υστεροφημίας της αγάπης τους, υπάρχει και το διάσημο διαμάντι Μπάρτον-Τέιλορ, ως απόηχος της θυελλώδους σχέσης τους. Μπορεί, τελικά, όντως τα διαμάντια να διαρκούν για πάντα, όμως θεωρώ πως αν τους ρωτούσε κανείς πριν το τέλος, θα χάριζαν όλα τα διαμάντια του κόσμου, αρκεί να ‘χαν λίγο ακόμα χρόνο για να ‘ναι ξανά μαζί κι ευτυχισμένοι.