Όταν φίλοι και γνωστοί εκμεταλλεύονται τη δουλειά σου στο τζάμπα

Πολλές θα ήταν οι φορές που σε κοινωνικές και μη συναναστροφές μας, ακούσαμε το επάγγελμα κάποιου και βρεθήκαμε αμέσως στην –όσο μπορούσαμε δηλαδή- διακριτική θέση να ψαχνόμαστε για μια δωρεάν υπηρεσία από τον ίδιο.

Τι σημαίνει αυτό; Σκέψου το λίγο διαφορετικά. Πες πως βγαίνεις με την παρέα σου, με το κολλητάρι σου και υπάρχει κι ένα καινούριο πρόσωπο με το οποίο και γνωρίζεσαι. Εκεί, λοιπόν, πάνω στην κουβέντα, πετάει πως είναι για παράδειγμα καρδιολόγος. Εσύ τότε –όχι μόνο εσύ βασικά, όλοι μας το κάνουμε λίγο ασυνείδητα- εκφράζεις απορίες του στιλ πώς θα ξέρεις αν χαίρεις άκρας υγείας, αν καρδιά σου είναι καλά, πώς σε βλέπει ως ειδικός κλπ. Από απλός συνομιλητής δηλαδή, γίνεται ο προσωπικός μας γιατρός. Λες και θα μπορεί ο άνθρωπος να τα τσεκάρει όλα αυτά ή και περισσότερα μέσα από μια συζήτηση ή ένα απλό κοίταγμα. Το λογικό είναι, λόγω ευγένειας κυρίως, να απαντήσει στις παράδοξες αυτές ερωτήσεις, αφού πρώτα έχει αφήσει ένα τέρμα αμήχανο χαμόγελο να ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του. Θα ‘χει συνηθίσει φαίνεται.

Δες το και από την άλλη. Αν συναντήσεις τον κομμωτή ή την κομμώτρια ακόμα και στο δρόμο, πάλι ερωτήσεις για τρίχες θα ακολουθήσουν μετά την χαιρετούρα. Κι έρχονται οι ερωτήσεις για τα μαλλιά, για το πώς θα είναι ωραία και στην εντέλεια μονίμως, ποιο σαμπουάν είναι το πιο κατάλληλο για τον συγκεκριμένο τύπο μαλλιών και πάλι λέγοντας.

Όπως καταλαβαίνεις, περιπτώσεις υπάρχουν πολλές αν κάτσεις και το καλοσκεφτείς. Το να είσαι, όμως, στην πλευρά που εσύ θα κάνεις ερωτήσεις είτε για να καλύψεις κενά γνώσεων είτε για να επιβεβαιωθείς για κάποια πραγματάκια, είναι αρκετά εύκολο και το θεωρείς απόλυτα φυσιολογικό. Μα όταν βρίσκεσαι εσύ στην άλλη πλευρά τι γίνεται;

Όταν, λοιπόν, οι φίλοι σου ξέρουν το επάγγελμά σου, πιστεύουν ακόμα και άθελά τους πως μπορείς να τους εξυπηρετήσεις ανά πάσα ώρα και στιγμή, είτε έχεις ώρες γραφείου είτε όχι. Σε πιάνουν απροετοίμαστο κι εκεί που περνάς χαλαρά την ώρα σου και απολαμβάνεις το ποτό σου ας πούμε, ζητάνε την πολύτιμη βοήθειά σου, αδιαφορώντας ενδεχομένως για τον καθαρά προσωπικό σου χρόνο, κάνοντάς σε να φαντάζεσαι πως βρίσκεσαι σε γραφείο και καραδοκούν απ’ έξω ένα σωρό ακόμη πελάτες.

Είναι λογικό να κλατάρεις εκεί και να χάσεις ακόμα και την ψυχραιμία σου. Μπορεί να σε κουράσει ή να σε ενοχλήσει το γεγονός ότι εκμεταλλεύονται την ευγένειά σου πολλοί από τον περίγυρό σου. Δουλεύεις, ναι, μα έχεις ανάγκη και λίγο από προσωπικό χρόνο, χωρίς έγνοιες και τζάμπα υπερωρίες. Δεν είσαι on call 24/7 για να παρέχεις υπηρεσίες.

Η δουλειά σου είναι μέρος της ζωής σου και όχι ολόκληρη η ζωή σου. Γιατί να μη σε ρωτάνε συνταγές για μαγειρική, που ξέρουν ας πούμε ότι πετυχαίνεις την καρμπονάρα; Ή για την κιθάρα που έμαθες πρόσφατα να παίζεις; Γιατί, τέλος πάντων, να μη σε ρωτάνε κάτι εκτός του επαγγέλματός σου; Μα είπαμε, συμβαίνει αυτόματα στον άνθρωπο, τι να κάνουμε.

Σε μια παρέα, λοιπόν, με οποιαδήποτε καινούρια γνωριμία που θα προκύψει, διώξτε τις επαγγελματικές σας ταυτότητες, διώξτε τις ρόμπες, το νυστέρι, τα ψαλίδια και όλα τα επαγγελματικά σύνεργα και βγάλετε έξω τις προσωπικότητες σας. Μάθετε ο ένας για τον άλλο καλύτερα.

Είσαι πολλά πράγματα και μονάχα κάποιες ώρες το επάγγελμα που διάλεξες. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα προκύψει μια τέτοια συζήτηση, βγάλε την επαγγελματική σου καρτούλα και σημείωσε επάνω τη συνταγή με την καρμπονάρα που τόσο καλά πετυχαίνεις.