Η πραγματική αυτοσυγκράτηση φαίνεται όταν φτιάχνεις βαλίτσα

Ετοιμάζεις ταξίδι, έτοιμες οι βαλίτσες, όλα στην εντέλεια και βρίσκεσαι  ένα βήμα πριν κλείσεις την πόρτα του σπιτιού σου. Ρίχνεις ένα τελευταίο βλέμμα στις ηλεκτρικές σου συσκευές και το μάτι σου πέφτει πάνω στο χνουδωτό αρκούδο που είναι τοποθετημένος στο κρεβάτι σου. Ανοίγεις τη βαλίτσα και τον βάζεις μέσα. Τι δε θα σου χρησιμεύσει ο αρκούδος στην Πράγα; Μα γιατί όχι;

Αναρωτιέσαι πώς τόλμησες να ξεχάσεις τον αρκούδο σου. Δεν τον έχεις αποχωριστεί ποτέ στη ζωή σου. Κι ας έχεις φτάσει τα 40 σου. Αφού αποφάσισες να τον κουβαλήσεις, τώρα σκέφτεσαι πως ίσως πρέπει να πάρεις μαζί σου και το τυχερό σου μολύβι, αυτό που κρατάς τις αγαπημένες σου σημειώσεις. Ανοίγεις τη βαλίτσα πάλι και τη γεμίζεις με ότι με ό,τι ψιλό τζέρτζελο βρίσκεται στο σπίτι σου. Πέρα από τα απαραίτητα που παίρνεις μαζί σου, αποφάσισες πως ό,τι βλέπεις στην καθημερινότητά σου θες να το κουβαλήσεις μαζί σου, μέχρι και το πορτατίφ σκέφτηκες να πάρεις.

Η συναισθηματική σου δέσμευση είναι τόσο μεγάλη με όλα τα αντικείμενα που θεωρείς τυχερά και φυλαχτά, που αδυνατείς να φύγεις χωρίς να τα πάρεις όλα μαζί σου. Η προσκόλλησή σου αυτή μόνο ταλαιπωρία θα σου φέρει αφού τα κουβαλάς και τα ξε-κουβαλάς. Βρίσκεσαι ήδη στο ταξί για το αεροδρόμιο, αλλά όχι όπως προγραμμάτισες, δηλαδή με μία βαλίτσα, αλλά με δύο. Νιώθεις ασφάλεια και η δύναμη της συνήθειάς σου γίνεται εμπόδιο στο να αποχωριστείς όλα εκείνα τα αντικείμενα που θεωρείς εσύ ότι είναι απαραίτητα. Γνωρίζεις πως θα είσαι πιο ευτυχής άνθρωπος στην απόδρασή σου και με τις δύο βαλίτσες κι αν μπορούσες θα έπαιρνες και τρίτη μαζί σου.

Πίσω από όλο αυτό κρύβεται ο φόβος σου να αφήσεις κάτι πίσω κι ας λείψεις μόνο ένα μήνα. Τώρα αν είσαι από εκείνα τα τυπάκια που δεν παίρνουνε ούτε ένα παραπάνω από τα ελάχιστα εσώρουχα μαζί τους, βρίσκεσαι στο άλλο άκρο. Νιώθεις ότι σε πνίγουν τα παραπανίσια. Δε θεώρησες απαραίτητο ούτε ένα παραπάνω βρακί να πάρεις μαζί σου. Έχεις απαλλαχτεί από την ανάγκη των πολλών. Στη χειρότερη, λες, θα το πλύνεις και θα το ξαναφορέσεις. Έχεις φτιάξει τη βαλίτσα σου ανάλογα με τις ημέρες και τις νύχτες που θα λείπεις και φυσικά ο αρκούδος σου παραμένει στο σπίτι· σε καμία περίπτωση δεν τολμάς να τον πάρεις μαζί σου.

Έχεις τα απαραίτητα και νιώθεις ένα πνίξιμο στο λαιμό με την ιδέα να φορτώσεις και με άλλα πράγματα τη βαλίτσα σου όπως δε φορτώνεις και τη ζωή σου με περιττά αχρείαστα βαρίδια. Η λογική σου υπερισχύει, καμιά συναισθηματική ανάγκη δε σε πείθει αρκετά έτσι ώστε να ενδώσεις. Μόνο η ανάγκη της ελευθερίας που θα νιώσεις με τα λίγα και απαραίτητα. Αυτή η κίνησή σου καθορίζει αρκετά το χαρακτήρα σου. Ή είσαι ψυχαναγκαστικό τυπάκι η δεν είσαι παιδάκι μου. Δεν το υπεραναλύεις, κοιτάς την πόρτα. Δεν το κρύβεις ότι σου πέρασε από το μυαλό η πιθανότητα ότι μπορεί να πήρες και κάτι παραπανίσιο μαζί σου. Η τέχνη του μίνιμαλ είναι σπουδαίο πράγμα. Και να θυμάσαι πως και με μια μπλούζα λιγότερη, θα ζήσεις το ίδιο συναρπαστικά το ταξίδι σου και χωρίς το τυχερό σου μολύβι, θα έρθει η έμπνευση όταν τη χρειαστείς. Όπως κι αν τη βρίσκεις ό,τι και να αποφασίσεις να κουβαλήσεις μαζί σου ή και να αφαιρέσεις, δώσε έμφαση στον προορισμό σου και καλό σου ταξίδι.