Είναι γεγονός πως οι γυναίκες είμαστε μυστήρια πλάσματα και ότι ο αντρικός πληθυσμός δεν θα καταφέρει ποτέ να ανακαλύψει τι υπάρχει μέσα στο μυαλό μας, όσες έρευνες και αν γίνουν.
Κάποιες στιγμές όμως, ακόμη και εγώ απορώ με τον τρόπο σκέψης μας.
Συγκεκριμένα, εκεί που ο εγκέφαλός μου παθαίνει blackout και σταματάει πλέον να κατανοεί τις πληροφορίες, είναι όταν ακούω την ατάκα «Εγώ τους βαριέμαι τους ζεστούς και γλυκούς άντρες. Αν ο άντρας δεν είναι λίγο ψυχρός, δεν έχει ενδιαφέρον το παιχνίδι».
Κάτσε σιγά, σιγά κοπελιά, γιατί κάπου σε έχασα.
Μου λες δηλαδή, ότι θες έναν άνθρωπο δίπλα σου, που να μην έχει ή να μην δείχνει καθόλου συναισθήματα.
Δε θα υποστηρίξω ότι πάσχεις από μαζοχισμό, αν και μια μικρή ψυχική διαταραχή σίγουρα υπάρχει. Θα προσπαθήσω να κατανοήσω για μια φορά, αυτό που άκουσα κι ας κάψω ό,τι εγκεφαλικό κύτταρο έχει απομείνει στο δόλιο εγκέφαλό μου.
Δε σου αρέσουν είπες, οι ζεστοί και γλυκοί άντρες.
Δε θες γλυκά, λουλούδια και αγκαλίτσες. Ούτε παρατσούκλια και μέλια ολημερίς και ολονυχτίς.
Δεν ψάχνεις τον πρίγκιπα του παραμυθιού, γουστάρεις πιο πολύ τον κακό, που σε έχει κλεισμένη στο κάστρο.
Εντάξει περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, όμως τι είναι αυτό ακριβώς που σε τραβάει πάνω του;
Να φανταστώ είναι το γεγονός ότι δεν σου ρίχνει ούτε ένα βλέμμα έτσι;
Κι όλο αυτό εσένα σε εξιτάρει. Σε κάνει να θες να προσπαθήσεις ακόμη πιο πολύ για να τον κατακτήσεις. Τον βλέπεις σαν πρόκληση. Είναι ακόμη ένα τρόπαιο που πρέπει να μπει στη συλλογή σου.
Δεν λέω έχει και τη γοητεία του το παιχνίδι, όμως εδώ ο άνθρωπος αγγίζει σε εσωτερική θερμοκρασία τους -50 βαθμούς Κελσίου, τη στιγμή που εσύ λιώνεις για πάρτη του.
Δε σου κάνει τσαλιμάκια, έτσι γεννήθηκε.
Κι άντε, να δεχτώ πως δεν σε ενοχλεί καθόλου ο παγωμένος ψυχισμός του, γιατί μόλις καταφέρεις και τον «ξεπαγώσεις», τον αφήνεις και ψάχνεις για τον επόμενο; Αυτό δεν ήθελες από την αρχή;
Εδώ είναι, που οι πιο συνηθισμένες απαντήσεις που έχω πάρει, είναι ικανές να βραχυκυκλώσουν όλο το νευρικό μου σύστημα. «Α! Τώρα που τα βρήκαμε, έχασε πλέον το ενδιαφέρον του».
Μάλιστα. Μισό λεπτό να το επεξεργαστώ κι αυτό και συνεχίζουμε.
Για να δούμε αν κατάλαβα καλά. Ψάχνεις έναν ψυχρό άντρα, που δεν εκφράζει συναισθήματα, κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να είσαι μαζί του και μόλις τα καταφέρεις, τον αφήνεις, γιατί πλέον όλα είναι πολύ εύκολα.
Συνεπώς, το ενδιαφέρον στο προκαλεί η διαδικασία κατάκτησης και όχι ο άνθρωπος που θες να κατακτήσεις. Όλη η έξαψη και ο ενθουσιασμός, όλο αυτό που εσύ ονομάζεις έρωτα, δεν είναι παρά η ανάγκη σου να τον καταφέρεις να σου πει το πολυπόθητο «Ναι».
Μόλις νιώσεις την ικανοποίηση, παίρνεις το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία.
Έχεις σκεφτεί όμως, ότι αυτή η στάση σου απέναντι στις σχέσεις, μπορεί να προέρχεται από το φόβο σου να δεθείς ουσιαστικά με κάποιον; Δεν έχεις την διάθεση να δείξεις τα συναισθήματά σου, γιατί θεωρείς ότι αυτό αυτομάτως, θα σε κάνει πιο ευάλωτη, με αποτέλεσμα να βάζεις όρια στον εαυτό σου. Ψάχνεις ανθρώπους που δυσκολεύονται να σου πουν «σε θέλω, σε έχω ανάγκη».
Κάνεις τα πάντα για να τους κερδίσεις και ύστερα όταν έρχεται η σειρά σου να εκφράσεις κι εσύ όσα νιώθεις, λες πως βαρέθηκες και «πάμε για άλλα, για πιο δύσκολα».
Έτσι γλιτώνεις τους περιττούς συναισθηματισμούς, που δεν είσαι ικανή να αντιμετωπίσεις.
Θα σου πω ένα μυστικό; Δεν έχεις πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα, ούτε έχεις κότσια και αντοχές, μόνο και μόνο επειδή στοχεύεις σε άντρες που δεν εκφράζουν συναισθήματα.
Σταμάτα να έχεις το ύφος δέκα καρδιναλίων και να υπερηφανεύεσαι για τις κατακτήσεις σου.
Τα πραγματικά ζόρια είναι μέσα στη σχέση και όχι πριν από αυτή. Αν έχεις όντως κότσια και αντοχές όπως λες, κάτσε και δες πως είναι ένας άντρας παγοκολονα μέσα σε μια σχέση μηνών και όχι ημερών. Αναρωτιέμαι, άραγε μετά, θα είναι ακόμη η πρώτη σου επιλογή;
Συντάκτης: Πόπη Κονοφάου
