Αγαπητή Σουσού,
Τον γνώρισα καλοκαίρι, εκεί που ήμουν εντελώς ανυποψίαστη, εκεί που δεν περίμενα καν να βρω δύο μάτια να με κοιτάνε τόσο επίμονα όσο τα δικά του.
Η κατάσταση όμως ήταν ήδη πολύπλοκη καθώς στην παρέα υπήρχε ένα δεύτερο πρόσωπο με το οποίο υπήρχε και είχε προηγηθεί κάτι εντελώς ανούσιο.
Ας μη τα πολυλεώ έγινε το μοιραίο μεταξύ μας και ακολούθησε ένα τεράστιο αλαλούμ. Ερωτεύτηκα και μετάνιωσα την ώρα και τη στιγμή που τον πλησίασα έτσι. Κρατήσαμε επαφή, τον είδα πριν από ένα μήνα περίπου κάτω από άλλες συνθήκες, τον έζησα 5 μέρες ολόκληρες του άνοιξα την καρδιά μου, του είπα πως νιώθω και ότι δε με νοιάζει τίποτα άλλο.
Αυτός πολύ τρυφερός και στοργικός με έκανε να νιώσω υπέροχα. Η απάντηση του: Aν ήσουν εδώ θα ήμασταν μαζί, με άγγιξες και έχω καιρό να το νιώσω αυτό αλλά η απόσταση δε το επιτρέπει. Συνεχίσαμε να έχουμε επαφή σαν ζευγάρι, και ξαφνικά κόψαμε τα πολλά, μόνο κάτι μεθυσμένα του μηνύματα τα χαράματα κρατάνε αυτό που ζήσαμε και κάποια άλλα πιο τυπικά. Kαι τώρα περιμένω…
Με πολλή αγάπη Ξένια
Αγαπημενότατη υπερτρισμέγιστη απογοητευμένη Ξένια μου,
Μπορείς πάντα να μετακομίσεις και να πας να μείνεις με τον αγαπημένο σου.
Η αγάπη όλα τα μπορεί.
Δεν υπάρχει λόγος ούτε να το ρίχνετε στα μεθοκόπια, ούτε να σας πιάνει κατάθλιψη.
Δεν μπορεί κανένας απ’ τους δυο σας;
Το πρόβλημα του είναι οτι δεν τον αγγίζεις; Αν του δώσεις ένα πουλόβερ σου, να έχει να μυρίζει ίσως;
Είναι ευαισθητούλης και χρειάζεται φροντίδα και ένα άγγιγμά σου.
Ή ένα άγγιγμα γενικά, οπότε ψάχνει κάτι σε κοντινή απόσταση. Να τον φτάνει.
Άχουτο μωλέ!
Η αλήθεια είναι οτι υπάρχουν και τέτοιοι άντρες. Τι να κάνουμε; Can’t live with them, can’t live without them.
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
