Άλλοι τα λένε σε ψυχολόγο, εμείς στο κατοικίδιό μας

Γυρνάς σπίτι, ύστερα από μια φορτισμένη μέρα. Στρες, άγχος, υποχρεώσεις, προβλήματα. Πολλά προβλήματα. Ανοίγεις την πόρτα και το πρώτο πλάσμα που αντικρίζεις μπροστά σου είναι το κατοικίδιό σου. Γεμάτο ανυπομονησία και ξέφρενη χαρά, τρέχει να σε υποδεχτεί κουνώντας ακατάπαυστα την ουρίτσα του.  Τα ξεχνάς όλα. Έτσι, απλά και μαγικά.

Η συμβίωση μαζί του δεν ήταν εξ’ αρχής στα καλύτερά της. Πέρασε από σαράντα κύματα και καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του δρόμου υπήρξαν και απώλειες. Ξεκίνα να μετράς φορτιστές, κάλτσες, παπούτσια, παντόφλες, μπλουζάκια, μαξιλάρια, κουβέρτες  και ό,τι άλλο χωράει ο ανθρώπινος νους. Αποστολή εξετελέσθη. Σε κέρδισε, ακόμη κι αν χρειάστηκε να τρέχεις για μήνες από πίσω του προκειμένου να μη ζημιώσει κι άλλο την τσέπη σου.

Ξυπνάς το πρωί, γυρνάς κεφάλι και αντικρίζεις μία υγρή μουσουδίτσα να χουζουρεύει στο πλευρό σου. Ψιθυρίζεις «Καλημέρα» και αμέσως ανταποδίδει κι εκείνο μ’ ένα στριφογύρισμα ανάμεσα στα σεντόνια. Το ρωτάς αν χρειάζεται κάτι και εκείνο σου απαντάει ανάλογα με τις ανάγκες του. Τρέχει στην πόρτα αν θέλει τουαλέτα, πηγαίνει κάτω από το συρτάρι που περιέχει το λουράκι του όταν θέλει να πάτε βόλτα, χτυπάει εκνευριστικά με το πόδι του τα πιατάκια του όταν χρειάζεται φαγητό ή νερό. Έχετε ένα δικό σας τρόπο συνεννόησης και αλληλοκατανόησης. Το λατρεύεις περισσότερο από κάθε τι άλλο, όμως η δική του λατρεία είναι γιγαντιαία. Ικανή να σηκώσει όλα τα βάρη του κόσμου αυτού.

Παραδέξου το, λοιπόν, πως χωρίς εκείνο δεν επιβιώνεις. Θες να πεις για τα γκομενικά σου; Θες να πεις για τη δουλειά σου; Έχεις σκοτούρες με τα οικογενειακά ή τα φιλικά σου; Πρέπει να ξεσπάσεις, να τα βγάλεις από μέσα σου. Σε τρώνε, σε βασανίζουν. Ο πιστός σου φίλος είναι πάντα εκεί. Δε λαλεί, τσιτώνει αυτί και δίνει προσοχή. Κυριολεκτικά κρέμεται από τα χείλη σου και δίνει βάση σε κάθε σου κουβέντα. Ο καλύτερος ακροατής, σου λέω! Μήπως κάνω λάθος;

Σαφώς, είναι ο μοναδικός που ξέρει τα πάντα για σένα. Τον χαρακτηρίζει, βλέπεις, η εχεμύθειά του και πώς να μην κάτσεις μετά εσύ να του τ’ αναλύσεις όλα, χαρτί και καλαμάρι; Και τι δεν έχει ακούσει το καημένο. Που αν είχε φωνή, βάζω στοίχημα πως θα σε παρακαλούσε να δείξεις λίγο έλεος και να το αφήσεις στην ησυχία του. Όμως, εκεί. Δεν το βάζει κάτω. Σου δίνει λύσεις. Βέβαια! Όχι, δεν έχει μάθει κανείς τη γαβγική ή τη νιαουρίστικη διάλεκτο. Απλά, η λύση διακρίνεται στο βλέμμα και συνήθως είναι κι αυτή που θέλεις. Μαζί θα φάτε τα μούτρα σας, μαζί θα κλαίτε πάλι.

Όχι, δεν είσαι psycho. Όλοι μας, σε καθημερινή βάση κάνουμε φανταστικούς διαλόγους με το κατοικίδιό μας. Είτε αυτό είναι σκύλος, είτε γάτα, ή ό,τι άλλο αγαπάει η ψυχούλα σας και του ανοίξατε το σπίτι σας. Είναι η έννοια σας, είναι το στήριγμά σας, η μεγαλύτερη αγάπη σας. Ανιδιοτελής αγάπη. Σας τη δίδαξε, του τη χαρίζετε. Έχει μόνο εσάς στον κόσμο αυτό κι εσείς νιώθετε πλήρεις έχοντας στο πλευρό σας εκείνο. Εξάλλου, ένας άνθρωπος δε χρειάζεται πολλά. Μία κουνιστή ουρά, δύο μάτια λαμπερά και μια μαγική καρδιά κι όλα τα υπόλοιπα λύνονται.