Do you speak English? Βεβαίως! Και français και italiano κι ό,τι θες. Είμαστε εμείς που μιλάμε πολλές ξένες γλώσσες. Γιατί το να μαθαίνουμε ξένες γλώσσες είναι για εμάς διασκεδαστικό κι αν δε μάθουμε ακόμη μία, δε θα βρούμε ησυχία.
Όταν ξεκινά κανείς να μάθει μια νέα γλώσσα, δε μαθαίνει μόνο λέξεις, γραμματική και συντακτικό, αλλά έρχεται σε επαφή με έναν ολόκληρο πολιτισμό και γνωρίζει έναν καινούριο κόσμο. Δεν είναι μόνο οι κανόνες που θα διδαχθεί, αλλά η κουλτούρα ενός ξένου τόπου.
Όποιος το θεωρεί παίδεμα είναι γιατί δεν κάθισε ν’ ασχοληθεί με θετική διάθεση. Φταίει και που το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει φροντίσει να αντιμετωπίζουμε οτιδήποτε έχει να κάνει με τη μάθηση με αρνητισμό, που πηγάζει από τα τραύματα που μας δημιούργησε το σχολείο κατά την τρυφερή παιδική μας ηλικία κι εφηβεία.
Ίσως να το πήραμε και λίγο στραβά, όταν το μόνο που θέλαμε να κάνουμε ήταν να παίξουμε και να τεμπελιάσουμε κι η μαμά μας μάς έσερνε στα Αγγλικά, γιατί τι θα γίνουμε στον κόσμο αν δεν πάρουμε τουλάχιστον το lower.
Όμως, εκτός κι αν είναι απαραίτητο για τη δουλειά κάποιου, το να μαθαίνουμε ξένες γλώσσες αποτελεί ελεύθερη επιλογή μας κι όχι καταναγκασμό. Κανείς δε μας υποχρεώνει να το κάνουμε, αλλά το ανήσυχο μυαλό μας θέλει να γεμίσει με νέες λέξεις και προφορές.
Τι μας σπρώχνει να μάθουμε μια νέα γλώσσα; Μπορεί να είναι ένα επικείμενο ταξίδι, νέοι φίλοι απ’ το εξωτερικό ή απλώς να μας αρέσει όπως ηχεί στ’ αυτιά μας. Ίσως πάλι να έχουμε ελεύθερο χρόνο και ποια καλύτερη επιλογή για να τον περάσουμε εποικοδομητικά απ’ την εκμάθηση ξένων γλωσσών.
Γεμάτοι ενθουσιασμό πραγματοποιούμε την εγγραφή μας και με το σπιράλ στην τσάντα καθόμαστε στο θρανίο για ν’ αρχίσουμε κυριολεκτικά απ’ την αλφαβήτα. Τα μολύβια σημειώνουν περίεργους συνδυασμούς γραμμάτων κι όταν επιστρέφουμε σπίτι διαβάζουμε μανιωδώς ώστε να κατανοήσουμε τη λογική της άγνωστης γλώσσας.
Για εμάς είναι σαν παιχνίδι, σαν μέσο ψυχαγωγίας. Η πνευματική διέγερση που νιώθουμε με καθετί νέο που μαθαίνουμε είναι μεγάλη. Τόσο που μουρμουρίζουμε όσα διδαχθήκαμε όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε. Όποιος τυχαίνει να βρίσκεται γύρω μας μάς ακούει να μιλάμε αλαμπουρνέζικα με προφορά που θυμίζει κάτι από Minions.
Γιατί οι ξένες γλώσσες δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ξεκινάμε από το μαμ-μαμ και μέχρι να μάθουμε το «Λό-λα, να έ-να μή-λο», θα περάσει καιρός. Ο αρχικός ενθουσιασμός θα δώσει τη θέση του στον πονοκέφαλο και κάποια στιγμή θα νιώσουμε λες και το μυαλό μας έχει γίνει κιμάς. Θα κουραστούμε, το ξέραμε απ’ την αρχή.
Αλλά η χαρά που θα πάρουμε όταν κατορθώσουμε να γράψουμε μια ολόκληρη παράγραφο, συγκρίνεται με τη συγκίνηση που νιώσαμε όταν μπήκαμε στο Πανεπιστήμιο. Ύστερα θα βάλουμε πλώρη για το πρώτο πτυχίο. Όχι για το ίδιο το πτυχίο, αλλά για την επιβεβαίωση ότι καταφέραμε να κατακτήσουμε κάτι –ας μη γελιόμαστε– δύσκολο.
Υπάρχει βέβαια κι εκείνο το ανέκδοτο για τους τουρίστες που επισκέφθηκαν ένα χωριό κι όσες γλώσσες κι αν μιλούσαν, δεν κατάφεραν να πάρουν τις πληροφορίες που ήθελαν, γιατί οι χωρικοί δε μιλούσαν παρά μόνο τη μητρική τους.
Αλλά τίποτε δεν είναι ικανό να μας πτοήσει. Μπορούμε να ταξιδέψουμε χωρίς δισταγμό, αφού έχουμε τη δυνατότητα να συνεννοηθούμε στη μητρική γλώσσα των κατοίκων πολλών χωρών. Αν δεν έχουμε ευχέρεια στην αρχή, θα έρθει με την εξάσκηση. Τα προφορικά δικαίως αποτελούσαν ανέκαθεν τον τρόμο των σπουδαστών.
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε καμιά φορά, είναι που μπερδεύουμε λέξεις από διαφορετικές γλώσσες, αλλά αυτό έχει την πλάκα του. Ή όταν κολλάμε και δε βρίσκουμε τη λέξη στα Ελληνικά και πετάμε μια ξένη, του τύπου «Πώς το λέτε εσείς εδώ, γιατί εμείς εκεί…».
Όμως αυτό που πραγματικά μας ανησυχεί, είναι που όταν έχουμε καιρό ν’ ασχοληθούμε με μια γλώσσα, νιώθουμε πως έχουμε ξεχάσει τα πάντα. Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται να τη φρεσκάρουμε λίγο, να ρίξουμε μια ματιά στις σημειώσεις μας και θα δούμε πως όλες οι γνώσεις βρισκόταν εκεί, μέσα στο μυαλό μας, αλλά είχαν ανάγκη από ξεσκούριασμα.
Γιατί εκτός από όλα τ’ άλλα, η εκμάθηση ξένων γλωσσών βοηθά και στην εκγύμναση του μυαλού. Με τόσα που έχουμε να συντονίσουμε, προκειμένου να συντάξουμε μία μόνο πρόταση, ακονίζουμε το μυαλό μας. Φανταστείτε πόσο το δυναμώνουμε όταν έχουμε να γράψουμε έκθεση.
Αν σας κάναμε να το σκεφτείτε και να το δείτε με άλλο μάτι, επιλέξτε έναν δάσκαλο που αγαπάει τη διδασκαλία και δεν εφησυχάζει, αλλά ενημερώνεται διαρκώς για το αντικείμενό του και ξεκινήστε την περιπλάνηση. Ο καθηγητής παίζει σημαντικό ρόλο, γιατί είναι αυτός που θα σας εμπνεύσει.
Αλλιώς υπάρχουν οι μέθοδοι άνευ διδασκάλου, που θα σας φέρουν σε μια πρώτη επαφή με τη γλώσσα κι όσα χρειάζεται να ξέρετε για να συνεννοηθείτε. Είναι ένας οικονομικός τρόπος για να βεβαιωθείτε πως όντως ενδιαφέρεστε να ασχοληθείτε.
Αν πάλι δε σας πείσαμε κι αυτή η ενασχόληση δε σας φαίνεται ελκυστική, στο επόμενο ταξίδι σας, πάρτε μας μαζί σας. Θα χαρούμε να παίξουμε το ρόλο του διερμηνέα-μεταφραστή. Τι στο καλό μαθαίναμε τόσες γλώσσες αν δεν έχουμε την ευκαιρία να τις μιλήσουμε;
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Βαή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Βαή
