Μεγάλη κουβέντα τα «σ’ αγαπώ». Πριν μου τα πεις, πρέπει να είσαι απολύτως σίγουρος ότι τα νιώθεις. Άμα ξεστομίσεις «σ’ αγαπώ» δεν έχει γυρισμό. Ξέρεις, πάει πακέτο με ένα κάρο άλλα πράγματα. Δεν είναι μια φράση, που απλά την λες και καθαρίζεις. Για την ακρίβεια, είναι μια σειρά κινήσεων. Όχι, μη φοβάσαι, δεν σε θέλω μπαλαρίνα, ούτε να σε χορέψω στο ταψί θέλω. Όταν λέω κινήσεις, εννοώ πράξεις που αποδεικνύουν αυτό που ισχυρίζεσαι, ότι με αγαπάς δηλαδή.
Από ωραίες λέξεις μπούχτισα και το ξέρεις καλά. Να πουλήσεις αλλού τα λεκτικά σου μαργαριτάρια. Εγώ γουστάρω να ιδρώνεις για αυτό που έχουμε και για όσα θέλεις να με κάνεις να νιώσω. Παρέα θα ιδρώνουμε, δεν σου είπα ότι θα σε αφήσω μόνο. Αλλά δεν μου φτάνει ένα «σ’ αγαπάω, μωρό μου» κι έξω απ’ την πόρτα. Πρέπει να νιώθω ότι το αισθάνεσαι πραγματικά. Θέλω αποδείξεις. Σιωπηλές συμφωνίες και υποχωρήσεις. Να μην χρειάζεται να μυρίσω τα νύχια μου για να καταλάβω αν μου λες αλήθεια. Να μου το δείχνεις πριν καν το ζητήσω.
Το «σ’ αγαπώ» είναι σημείο σταθμός για ένα ζευγάρι, το ξέρω. Γιατί πριν μου το πεις, ήμασταν μες τα μέλια και τους έρωτες. Προσπαθώντας έτσι, ο ένας να προκαλέσει στον άλλο, αυτή την μικρή αλλαγή που θα μας φέρει στην αγάπη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει, ρε μούτρο, ότι επειδή το είπες ξεμπέρδεψες και τώρα θα κάτσεις στον καναπέ να αράξεις. Ίσα-ίσα που τώρα οφείλεις να το υποστηρίξεις δυο φορές παραπάνω. Ζητάω πολλά θα μου πεις, αλλά κι εσύ, δεν είναι ότι μου είπες ένα απλό «σε συμπαθώ». Ολόκληρη αγάπη μας δήλωσες και κότσαρες μάλιστα δίπλα και προσωπική αντωνυμία.
Και για να μην μπερδεύεσαι, να σου πω ξεκάθαρα τι θέλω. Θέλω όταν σου λέω «φοβάμαι», να μου λες «κι εγώ». Να ξέρω έτσι, πως είσαι άνθρωπος κι όχι ρομποτάκι. Δεν θέλω να φτιάξεις παραμύθια και ιστορίες. Να με λες «βασίλισσα» για το χαβαλέ και εγώ θα σε φωνάζω «αυτοκράτορά μου». Να με κάνεις να γελάω και όταν αρχίζω τις χαζομάρες μου για ανασφάλειες κι άλλα τρελά, να με παίρνεις αγκαλιά και να μου σκας ένα φιλί στο μάγουλο. Αυτό θέλω.
Δεν θέλω πολλά ρε συ, μόνο να το εννοείς και να το νιώθεις. Αυτό που λες, όταν το λες, κάθε φορά. Δεν είμαι τέλεια, το ξέρω. Ούτε κι εσύ είσαι, για αυτό ταιριάξαμε. Κι άμα με φροντίσεις, να δεις πως θα ανθίσω. Μπουμπούκι θα γίνω για πάρτη σου, αρκεί να θέλεις να βγάλεις τον καλό εαυτό μου. Αυτό σημαίνει «σ αγαπώ»: να τρελαίνεσαι όταν χαίρομαι και να πλαντάζεις όταν πονάω.
Τις υποσχέσεις στις χαρίζω. Ξέρεις πως δεν πολύ πιστεύω στους ανθρώπους πια και αν θες να κάνω μια εξαίρεση για εσένα, θέλω να είσαι εκεί κάθε στιγμή που θα σε χρειαστώ. Δεν ζητάω να τα παρατήσεις όλα για πάρτη μου. Ας μου το δείξεις με τα μάτια, με ένα νεύμα με ένα μήνυμα. Δεν ψάχνω τις μεγάλες χειρονομίες που γίνονται μια φορά στο τόσο, για να καλύψουν τα σπασμένα. Θέλω τα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά. Γιατί η αγάπη δοκιμάζεται κάθε μέρα.
Και κάτι τελευταίο που θέλει μεγάλη προσοχή: μην μου αλλάξεις τα δεδομένα μου. Δεν συμπαθώ τις εκπλήξεις και τις αλλαγές. Μαθαίνω και συνηθίζω εύκολα και όταν μου ταράζεις τη ρουτίνα θυμώνω. Άπαξ και με μάθεις στο κάθε βράδυ «καληνύχτα» και σε συναντήσεις μέρα παρά μέρα, μην απορήσεις, γιατί θα είμαι λιγάκι ευέξαπτη, αν βρεθείς κάποια στιγμή αδικαιολογήτως απών. Δεν γλιτώνεις εύκολα μόνο με το «σ’ αγαπώ».
Αυτά.
Α! Και να σου πω πως σ’ αγαπάω.
Συντάκτης: Πόπη Κονοφάου
