Στο πανεπιστήμιο δε μαθαίνεις τι να σκέφτεσαι αλλά πώς να σκέφτεσαι

Ξυπνάς το πρωί και το πρώτο πράγμα που κάνεις με το που ανοίξεις τα μάτια σου είναι να σκεφτείς. Ανάμεικτες μνήμες μπερδεμένες με γνώσεις και ιδέες που πλημμυρίζουν το μυαλό καθώς προσπαθείς να ξεκλέψεις πέντε λεπτά για να τις βάλεις σε μία τάξη. Σκέψεις που καμιά φορά είναι τόσο φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους αλλά παρ’ όλα αυτά είναι πληροφορίες που έχουν αποθηκευτεί στον εγκέφαλό σου για κάποιο λόγο.

Φτιάχνεις το πρωινό ή έναν πρόχειρο καφέ μηχανικά, στη συνέχεια ετοιμάζεσαι δανειζόμενος τις υπερδυνάμεις του φλας, κουμπώνεις το μπουφάν στο ασανσέρ βιαστικά και τρέχεις να προλάβεις το πρώτο λεωφορείο. Καθώς τρέχεις, τρέχουν μαζί με σένα και οι σκέψεις σου, πλαισιωμένες από μια ακαθόριστη βαβούρα, συνδυασμός οχλαγωγίας και μιας επίμονης κόρνας που ηχεί από παντού χωρίς κανένα λόγο.

Επόμενη στάση Πανεπιστήμιο και πρώτη ημέρα στη σχολή, 4 χρόνια και 363 ημέρες μακριά από την κατάκτηση του μεγαλύτερού σου στόχου, μετά από το πρώτο ποδήλατο που απέκτήσεις γεμάτος υπερηφάνεια απ΄τα κάλαντα. Ένας καινούριος κόσμος προς τη γνώση ξεκινά να σου αποκαλύπτεται.

Η γνώση είναι ένα μαγικό αλλά ταυτόχρονα και ένα περίεργο ταξίδι προς την εκάστοτε -ονειρική- Ιθάκη που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Γι’ αυτό καλό θα ήταν να μην ξοδεύεις χρόνο να μετράς, αλλά να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώση, όπως έλεγε κι ο ποιητής. Oι σπουδές αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα εφόδια για μια επιτυχημένη σταδιοδρομία, συμβάλλοντας τόσο στην καλλιέργεια κριτικής σκέψης, όσο και στη διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων.

Σπουδαία αγαθά για την εξέλιξή σου.

Το Πανεπιστήμιο μπορεί να καταστεί πραγματική κινητήριος δύναμη για την ανάπτυξη και την ανέλιξη την οποία ονειρευόσουν από μικρό παιδί. Αρκεί να είσαι έτοιμος να αμφισβητήσεις ό, τι πιστεύεις πως γνωρίζεις μέχρι σήμερα και να μπεις δυναμικά σε νέα χωράφια. Με άλλα λόγια, να μπορείς να ελευθερωθείς από τις περιοριστικές σου πεποιθήσεις.

Υπάρχουν αρκετοί βέβαια που μπήκαν σε μια σχολή για να πάρουν ένα, κάποιο πτυχίο και γι’ αυτούς είναι απλά ένα χαρτί. Από την άλλη, μεγάλο ποσοστό των φοιτητών είναι σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Για σένα που εκπροσωπείς την εξαίρεση, θα πρέπει να θυμάσαι πως η γνώση δεν είναι ένα εμπόρευμα που μπορεί να αγοραστεί, μπορεί όμως να δημιουργηθεί και στη συνέχεια να καλλιεργηθεί με δική σου ευθύνη και η αξία αυτής φαντάζει ανεκτίμητη.

Το πανεπιστήμιο συντελεί στην παραγωγή και τη διανομή της γνώσης ως πρώτη ύλη ακατέργαστη. Έχοντας πρόσβαση αυτής -μεταξύ άλλων- αποκτάς δικαιώματα αλλά και υποχρέωση της γνώσης που κατακτάς. Χωρίς αυτή την ευθύνη, τα πλούτη των πληροφοριών αν αποτελούσαν ίδιας ερμηνείας και ανάγνωσης για όλους δε θα είχαν την ίδια αξία και στη λέξη καινοτομία θα υπήρχε έλλειψη διατύπωσης και ερμηνείας στο λεξικό.

Κι αυτό γιατί η ίδια πληροφορία απαντά διαφορετικά στο εσωτερικό πώς και το γιατί του καθενός, αφού το αποτέλεσμα της μάθησης εξαρτάται και από την οπτική του παρατηρητή κι ο ίδιος σπόρος καρποφορεί και στη συνέχεια ανθίζει διαφορετικά στον καθένα.

Πέραν, όμως, της πολύτιμης ακαδημαϊκής εμπειρίας που προσφέρεται, ταυτόχρονα παρέχεται σε όποιον το επιθυμεί εισιτήριο ανοιχτής επιστροφής μεταξύ αυτής της μαγική χώρας των θαυμάτων κι αυτής των πιθανοτήτων. Ακόμα και μια κλεφτή ματιά σε ένα άδειο αμφιθέατρο έχει πολλά να σου δώσει. Η πλήρης επίγνωση αυτής της διαδρομής μπορεί να καθορίσει όλη σου τη ζωή.

Ίσως να πει κανείς πως το πανεπιστήμιο παρέχει προκαθορισμένα γνωστικά «μονοπάτια» μάθησης, από την άλλη όμως κανείς δε στερεί το δικαίωμα του μαθητευόμενου για τη διαδρομή προς την ανακάλυψη και την εσωτερική του αφύπνιση.  Επιστρέφοντας σπίτι είσαι ήδη ένας άλλος άνθρωπος από αυτόν που έφυγε βιαστικά το πρωί.

Ένας άνθρωπος που πια αντιμετωπίζει με περισσότερη σοβαρότητα την καθημερινότητά του.
Μια καλύτερη και πιο φωτεινή εκδοχή του εαυτού σου. Γιατί όταν ανοίγεις τα πνευματικά σου φτερά, καταλήγεις να πετάς σε νέους ουρανούς. Και είναι απελευθερωτικό ν’ αλλάζεις πρώτα εσύ και αμέσως μετά η μέχρι τώρα  κοσμοθεωρία σου.