Εκδηλωθείτε να γεμίσει ο κόσμος αίσθημα!

Είναι εκεί απέναντί σου. Κοιτάζεστε. Όμως κανείς δεν λέει τίποτα. Τουλάχιστον ξέρει το όνομά σου. Γυρνάει το βλέμμα του και συναντάει εσένα. Σού χαμογελάει και φωτίζεται όλος ο χώρος. Έχεις αρχίσει, να θες να βλέπεστε κάθε μέρα. Πιάνεις τον εαυτό σου, να σκέφτεται στιγμές σας, σε ώρες που δε θα έπρεπε ή που δεν είχες συνηθίσει. Σου κάνει αστεία. Σε ρωτάει για τη μέρα σου, για τη ζωή σου. Μένετε όμως εκεί. Στις ματιές όλο υπονοούμενα. Ως εδώ, σκέφτεσαι. Έχει έρθει η ώρα να  κάνεις την επόμενη κίνηση. Τι σε σταματάει όμως;

Πόσες φορές έχεις αμφιβάλλει για ένα φλερτ; Πόσες φορές έχεις πει στον εαυτό σου πως δεν υπάρχουν σημάδια; Σου μιλάει όμορφα κι ευγενικά και δεν μπορείς να το αποκρυπτογραφήσεις. Σκέφτεσαι, πως εάν αρχίσεις την υπερανάλυση θα καταλήξεις σε μια γωνίτσα να κλαις για την μοίρα που νόμιζες πως είχε η φάση σας. Θέλεις να προχωρήσει η κατάσταση όμως δε βλέπεις να κινείται το πράγμα. Κανείς σας από τους δύο δεν κάνει το βήμα. Τι θέλετε πια; Λέτε καληνύχτα και κοιτάζεστε σαν να μη θέλετε να αποχωριστείτε. Τα μάτια σας λένε πιο πολλά από όσα θα μπορούσε να υποσχεθεί μια νύχτα.

Γουστάρεις το μυστήριο. Γουστάρεις να ξυπνάς, και να ξέρεις πως θα δεις εκείνον τον άνθρωπο. Εκείνον τον άγνωστο που μια μέρα αποφάσισες πως είχε κάτι το μοναδικό και το ενδιαφέρον. Θα σε ρωτήσει πως είσαι θα σου κάνει μια αγκαλιά. Όμως μέχρι εκεί. Φοβάσαι να ανοιχτείς, μήπως και πληγωθείς– ξανά. Προτιμάς, να φλερτάρεις μέχρι όσο πάει κι ύστερα να το αφήσεις να ξεθωριάσει. Δε θες όμως να ξεθωριάσει. Το συναίσθημα μεγεθύνεται όλο και πιο πολύ και δεν ξέρεις καν τι είναι αυτό που νιώθεις.

Πάντοτε η καψούρα μας ιντρίγκαρε. Πάντοτε ψάχναμε ευκαιρίες να πετάξουμε υπονοούμενα να κάνουμε τον άλλον να σκάσει, να παγώσει, να θέλει να μας βάλει κάτω. Όλα για ένα παιχνίδι όμως. Ο έρωτας δεν είναι παιχνίδι. Οι γνωριμίες όμως ναι. Έτσι ξεκινούν όλες οι σχέσεις. Από τρυφερές, τυχαίες γνωριμίες. Από επιτραπέζια παιχνίδια που φοβόμαστε ποια θα είναι η επόμενη ζαριά. Διότι όλα είναι ένα ρίσκο. Είναι όλα προσωπικές αποφάσεις. Σκέψεις και στόχοι που αν δε γίνουν πράξη δε θα πάρουμε ποτέ μια απάντηση.

Το νέο σκηνικό έχει στηθεί μπροστά στα μάτια σου και τρέμεις μην και κλείσει η αυλαία δίχως να έχεις πάρει εκείνο που θέλεις. Τι θέλεις τέλος πάντων; Ίσως αυτό που θέλουμε μια φορά στη ζωή μας είναι σ’ εκείνο το όμορφο θέατρο στο οποίο είμαστε κομπάρσοι, να γίνουμε επιτέλους πρωταγωνιστές. Να ζήσουμε ένα μιούζικαλ με εκείνο το τραγούδι που μας έκανε να κοιταχτούμε εκείνο το πρωινό και να πούμε «ωραίο κομμάτι, ε;». Να ζήσουμε μια σκηνή στη βροχή και να κλειστούμε μαζί μέσα στο σπίτι με πνευμονία. Να εστιάζουμε την κάμερα στα μάτια του και ο ήχος του κλείστρου να διαστέλλει τις κόρες τους.

Μας ελκύει το «φαίνεσθαι» . Η εικόνα μας καθοδηγεί. Δύο μάτια ονειρευόμαστε. Το δίλημμα υποβόσκει στο εάν θέλουμε να ανακαλύψουμε το «είναι» ή να παραμείνουμε να απολαμβάνουμε ως οπερατέρ. Θα είναι όλα ίδια όταν πια πέσει η αυλαία και βρεθούμε στα παρασκήνια; Θα ακούμε την ίδια μελωδία που παίζει τόσες μέρες στο μυαλό μας; Ή θα προσγειωθούμε σε μια πραγματικότητα που δε μοιάζει και πολύ με αυτό που είχαμε σχεδιάσει; Μπορεί κιόλας η αλήθεια να είναι πιο όμορφη από αυτό που φανταζόμασταν. Κι αν ακόμη δεν είναι τότε δεν πειράζει, θα ξυπνήσουμε. Ίσως η πραγματική ομορφιά να κρύβει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από αυτό που απλώς βλέπουμε.

Δε θέλεις να χαθεί η μαγεία. Δε θες να είναι ακόμη μια εμπειρία, μια αποτυχία. Θες να είναι κάτι αξέχαστο. Θες να το θυμάσαι και να λες τι όμορφη επιλογή που έκανες. Αυτό φυσικά, εάν ρισκάρεις, να ζητήσεις ένα γαμημένο ραντεβού. Να βγεις, να ζήσεις το όνειρο. Κι ας τελειώσει σε μια νύχτα. Κι ας κρατήσει δύο ώρες. Η καψούρα δεν απαιτεί να εξελιχθεί σε κάτι βαθύτερο. Δε σε αναγκάζει να αποφασίσεις γρήγορα πώς θες να προχωρήσει. Διότι εάν θέλετε να προχωρήσετε ούτε θα χρειαστεί να ρωτήσετε ούτε να κάνετε δεύτερες σκέψεις. Η καψούρα αυτοσχεδιάζει και μπερδεύει τις λέξεις. Δεν ψάχνει σωστές ατάκες και τον ορισμό του πεσίματος. Παραδίνεται και γδύνεται.

Κάνε το βήμα τώρα. Απόψε. Δώσε υπόσταση σ’ εκείνη την καψούρα που βρίσκεται εκεί απέναντί σου. Που σε κοιτά κι αποστρέφεις γρήγορα το βλέμμα σου, γιατί ντρέπεσαι. Η καψούρα δεν ντρέπεται. Αναπνέει και ρισκάρει. Η νύχτα μπορεί να γίνει μέρα. Τα συναισθήματά σου μπορεί να αλλάξουν. Το τώρα όμως ερωτεύεται την στιγμή.