Χωρίζουν οι άνθρωποι και ξεχνάνε, και αλλάζουν ζωές, πραγματικότητα, κοινή καθημερινότητα και συναισθήματα.
Για το τελευταίο βέβαια ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Όλα μπορείς να τα χωρίσεις πρακτικά, αλλά τα συναισθήματα βρίσκονται στην υποκειμενική διαχείριση του καθενός και πολλές φορές είναι ανυπάκουα, πεισματάρικα κι ατίθασα. Παρότι τις περισσότερες φορές δεν έχουμε τον έλεγχο του τι αισθανόμαστε, ενίοτε μπορούμε να το κρύψουμε, θεωρώντας πως έτσι επιβαλλόμαστε στον ίδιο μας τον εαυτό. Στην πραγματικότητα νομίζουμε πως κρύβουμε ό,τι νιώθουμε, αφού είναι πασιφανές απ’ όλους όσους έχουν τη στοιχειώδη αντίληψη· ειδικά εκείνου που άφησες ή σε άφησε πίσω.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που χωρίζουν και είναι σαν να μη χώρισαν ποτέ. Το βλέπεις ακόμη πως νοιάζονται, πως σε θέλουν απελπισμένα πίσω, πως δεν έχουν πει το «τέλος» μέσα τους, αλλά παραμένουν σιωπηλοί. Δε θα στο πουν ποτέ, και θα έχουν την ψευδαίσθηση πως δε στο δείχνουν κιόλας. Η όλη τους συμπεριφορά μαρτυράει όλα όσα θέλουν να κρύψουν.
Ο τρόπος που θα σε κοιτάξουν όταν θα βρεθείτε σε κοινό χώρο, ο τρόπος που θα μιλήσουν στους άλλους για σένα, η προσποιητή αδιαφορία και άνεση που έχουν μπροστά σου. Ακόμη και το πώς θα πεταχτούν στην αναφορά του ονόματός σου ή στην οποιαδήποτε νέα πληροφορία για σένα. Εάν μπορούσαν θα κουβάλαγαν μια τεράστια πινακίδα με φωσφοριζέ γράμματα που θα έλεγε «δε σε θέλω πια!»
Σε πιστέψαμε βρε παιδί μου, ποιος είπε όχι; Πρόσεχε όμως τη μικρή, λεπτή γραμμή του «δε με νοιάζει» και του «κάνω τα πάντα για να πιστέψω πως δε με νοιάζει». Φαίνεται, κάνει «μπαμ» όταν ακόμη καίγεσαι, όταν ακόμη δεν το έχεις ξεπεράσει· το φωνάζει η όλη σου στάση.
Σε περιπτώσεις που τα πράγματα είναι μη αναστρέψιμα, καλό θα ήταν να μη χαραμίσεις την υπόλοιπη ζωή σου, ζώντας μέσα απ’ τη ζωή του άλλου, αλλά να προχωρήσεις φτιάχνοντας νέα, δική σου. Όταν όμως υπάρχει περιθώριο επανασύνδεσης, γιατί δεν το προσπαθείς; Χρησιμοποίησε όλη την ενέργεια του κρυψίματος σε κάτι πιο παραγωγικό, να είσαι ειλικρινής για παράδειγμα. Καλός κι ο εγωισμός, αλλά ως ένα βαθμό. Και θα σου πω κι ένα μυστικό· συνήθως όταν ο άλλος βλέπει πως εσύ αγωνίζεσαι να κρύψεις πως ενδιαφέρεσαι, περιμένει απλώς να το παραδεχτείς. Θα σε είχε ξεκόψει εντελώς, δε θα τρεφόταν απ’ τα puppy eyes σου κάθε φορά που τον κοιτάς. Ίσως λοιπόν και να περιμένει την κίνησή σου για να παραδεχτεί κι ο ίδιος πως θα ήθελε να το ξαναδείτε.
Κακό πράγμα ν’ αφήνουμε τον εγωισμό να χαλάει τους πιο συναισθηματικούς από μας. Δεν είναι κατάρα να είσαι συναισθηματικός άνθρωπος, ευλογία είναι· είτε το αξίζει ο απέναντί σου, είτε όχι. Εάν θέλεις κάποιον λοιπόν, ακόμη κι αν το λήξατε, πήγαινε και βρες τον όσο προλαβαίνεις. Τ’ ανείπωτα είναι τα χειρότερα, γιατί κι εσύ υποφέρεις, και ποτέ δε ξέρεις τι θα είχε γίνει αν μιλούσες τελικά. Μην κρύβεσαι πίσω από ευτελείς συμπεριφορές για να καλύψεις κάτι για το οποίο όχι μόνο δε θα έπρεπε να ντρέπεσαι αλλά να είσαι περήφανος.
Οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν πως τους αποδέχονται, τους αγαπάνε και τους νοιάζονται. Τα μισόλογα και η μυστικοπάθεια δεν ταιριάζουν στον έρωτα, γι’ αυτό πες αυτό που νιώθεις ακόμη κι αν πέσει στο κενό. Το ότι τελείωσε η ιστορία δύο ανθρώπων δε σημαίνει απαραίτητα πως δεν μπορούν να γράψουν μια καινούρια. Ιδιαίτερη προσοχή βέβαια, στη διεκδίκηση που φτάνει στην άσκοπη εμμονή· όταν κάνεις την προσπάθειά σου, θα δείξει από μόνο του αν θα δουλέψει ή όχι. Παραδέξου πως θέλεις τον άνθρωπό σου πίσω· όπως και να’ χει, θα είναι για καλό.
Συντάκτης: Νάντια Γιαννέλου
