Μεγάλη εφεύρεση οι υπολογιστές, δε νομίζετε; Γαμάτη θα ‘λεγα εγώ. Πόσα πράγματα δεν κάνουμε καθημερινά μπροστά από έναν υπολογιστή; Πόσες ώρες ατελείωτες δεν καθηλωνόμαστε μπροστά απ’ αυτήν την οθόνη; Ατελείωτες, απλή, μονολεκτική απάντηση. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως κάτι της ρίχνουν για να μας μαγνητίζει μ’ αυτόν τον μαγικό τρόπο. Μαγικός πρέπει να ‘ναι ο τρόπος, σίγουρα, γιατί πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως; Τελικά μήπως φταίει το ψέκασμα που λένε; Μπορεί.
Για ν’ ακριβολογούμε, βέβαια, δεν περνάμε 24 ώρες μπροστά του, αλλά σίγουρα αφιερώνουμε το μεγαλύτερο κομμάτι της μέρας μας σ’ αυτόν. Άλλοτε για δουλειά, άλλοτε για να δούμε κάποια ταινία το βράδυ να χαλαρώσουμε ή απλώς για να λιώσουμε με τις ώρες στο facebook. Ας μη γελιόμαστε όμως, τις περισσότερες ώρες που βρισκόμαστε μπροστά του είναι για το τελευταίο. Εγώ, πάντως, πρώτη το παραδέχομαι και το υπερηφανεύομαι κιόλας! Είμαι παιδί της νέας γενιάς κι είμαι ερωτευμένη με τον υπολογιστή μου! Και για να εξηγούμαστε καλύτερα, προφανώς και προτιμώ το pc μου απ’ το κινητό μου. Λατρεύω αυτήν τη μεγάλη οθόνη που μου χαμογελάει όταν την ανοίγω και με κάνει να βλέπω με τις ώρες τι πόσταραν οι φίλοι μου ή να λιώνω με ταινίες και ποπ κορν.
Όπως είναι φανερό, λοιπόν, δεν πάω πουθενά μα πουθενά χωρίς το λάπτοπ μου! Όταν βέβαια λέω πουθενά, εννοώ και την τουαλέτα! Μην κάνετε πως παραξενεύεστε και δεν το περιμένατε, άλλοι προτιμούν κάποιο βιβλίο ή την εφημερίδα τους. Εγώ πάλι προτιμώ το λάπτοπ μου, γιατί προφανώς και δε θα διακόψω τη συζήτηση στο chat μου ή την ταινία μου, εφόσον το υπέροχο λάπτοπ μου μου δίνει αυτήν τη δυνατότητα.
Πώς να σας κάνω δηλαδή να το καταλάβετε; Σίγουρα δεν είμαι η μόνη που αισθάνομαι έτσι. Όταν πάω διακοπές είναι δεδομένο ότι ο υπολογιστής μου θα ‘ρθει μαζί μου, ακόμη κι αν γκρινιάζει η παρέα μου. Δεν μπορώ να τον αποχωριστώ, είναι σαν το ημερολόγιό μου, ξέρει όλα μου τα μυστικά. Κάθε κρυμμένη μου πτυχή και κάθε φόβο. Δεν τα παραλέω, το εννοώ, νιώθω εξαρτημένη! Είναι εκεί όταν θα ψάξω κάτι στο google, όταν θα κάνω scroll στην αρχική μου. Είναι εκεί όταν οι φίλοι μου δεν μπορούν να βγουν κι εγώ δεν έχω τι να κάνω. Κάποιες φορές νομίζω ότι του μιλάω κιόλας. Δεν είναι ανησυχητικό, εφόσον δεν τον έχω ακούσει να μου απαντάει, έτσι δεν είναι;
Και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι παθαίνω όταν πέφτει το ρεύμα ή κάτι γίνεται με τη γραμμή του ίντερνετ. Νομίζω ότι παθαίνω κρίση πανικού. Αισθάνομαι σαν λιοντάρι έτοιμο να σου χιμίξει. Άν ήμουν υπολογιστής σίγουρα θα ‘βγαζα ειδοποίηση, παρακαλώ απομακρυνθείτε. Σας το δίνω να το καταλάβετε;
Για να το εξηγήσω καλύτερα, νομίζω πρώτα θα πω καλή χρονιά στον υπολογιστή μου, παρά στους γύρω μου. Τον νιώθω σαν φίλο, κολλητό για να μην πω σχέση. Σχέση καρμική. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Πόσες ώρες περνάω μπροστά του, κάνοντας αναζητήσεις; Πόσες ώρες, κάνοντας εργασίες για τη σχολή ή για τη δουλειά μου; Ακόμα και βιβλία πλέον διαβάζω μπροστά απ’ την υπέροχη οθόνη μου, που ‘χω βάλει και φόντο την υπέροχη φατσούλα μου.
Πολλές φορές έχω ακυρώσει έξοδο, γιατί ήθελα να καώ μπροστά από κάποια σειρά και να μην κουνηθώ απ’ το κρεβάτι μου ή την καρέκλα μου. Έρευνες έχουν δείξει πως δεν είμαι η μόνη που ‘χω τέτοια εξάρτηση με τον υπολογιστή μου. Και σίγουρα δε φταίει το νεαρό της ηλικίας μου. Ο υπολογιστής δεν κάνει διακρίσεις. Όλες οι ηλικίες τον αγαπούν. Είναι μέχρι να γίνει η πρώτη επαφή. Μετά απ’ αυτήν την παρθενική στιγμή, όλα αλλάζουν, ο δεσμός έχει δημιουργηθεί και δεν υπάρχει πλέον γυρισμός!
Το ‘πα και το ξαναλέω, φίλοι μου, ο υπολογιστής σήμερα έχει μπει στη ζωή μας για τα καλά κι έχει ριζώσει. Μας ξέρει καλύτερα απ’ τον καθέναν. Ξέρει πώς σκεφτόμαστε και φυσικό είναι αφού καταγράφει καθετί που ψάχνουμε, άρα καθετί που περνάει απ’ το μυαλό μας εκείνη τη στιγμή. Δε λέω πως αυτό είναι αποκλειστικά καλό, αλλά δεν είναι και κακό, εφόσον φυσικά δεν επηρεάζει την επαφή μας με τον έξω κόσμο. Όσο αυτό δεν τ’ αφήνουμε να συμβεί, κάλλιστα μπορούμε να χαρούμε αυτήν τη μυστική, προσωπική μας σχέση μαζί του.
Άν και δεν ξέρω αν είναι σωστότερο να χαρακτηριστεί απλώς προσωπική ή φιλική σχέση. Ίσως καλύτερα θα ’ταν να χαρακτηριστεί παθιασμένη. Παθιασμένη, γιατί μόνο με κάποιον που νιώθεις έτσι θα περνούσες τόσες ώρες της ζωής σου μαζί του. Αυτό όμως θ’ αφήσω να το κρίνει ο καθένας μόνος του. Όσον αφορά εμένα, ξέρω απλώς ότι έχω ουσιαστική σχέση μαζί του, γιατί μόνο αυτός με νιώθει καλύτερα από τον καθένα!
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Τσομόρα: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Στέλλα Τσομόρα
