Τι και αν έχουν ήδη γραφτεί δύο βιβλία, προκειμένου το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης να διδάσκεται σήμερα στα ελληνικά σχολεία; Τι και αν η επιστημονική κοινότητα επιμένει στην αναγκαιότητα εισαγωγής του μαθήματος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σ’ αυτά; Προς το παρόν, κανείς δε μεριμνά υπεύθυνα επί του θέματος.
Το θέμα παραμένει ταμπού, ο πελαργός πάει και έρχεται, ο κρίνος μεγαλώνει και διανθίζεται και το ενδιαφέρον όλων σταματά εκεί. Και όταν ένα θέμα, που μας απασχολεί, ή οφείλει τουλάχιστον να μας απασχολεί, κλείνει, τότε γίνεται ταμπού. H ημιμάθεια είναι χειρότερη της άγνοιας και μπορεί να σκοτώσει.
Όλα σ’ αυτόν τον κόσμο έχουν να κάνουν με το σεξ εκτός από το σεξ, είπε ο Oscar Wilde και η ρήση του από κάποια άλλη σκοπιά φαίνεται να τηρείται πιστά εδώ και χρόνια. Τι και αν η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση αφορά στη γνώση, τη μετέπειτα κατανόηση και στον έλεγχο από το άτομο της γενετήσιας και αναπαραγωγικής του λειτουργίας; Η εκκλησία τάσσεται κατά, η κοινωνία βρίσκεται μεταξύ του «δεν ξέρω, δεν απαντώ» και φυσικά, «πού χρόνος να ασχοληθούμε τώρα μ’ αυτά»; Εδώ ο κόσμος καίγεται και σημαντικότερες κοινωνικές αξίες δεν μπορούν ακόμη να μεταδοθούν στις μικρές σχολικές κοινότητες, που αντιπροσωπεύουν και το μικρόκοσμό μας. Θα μας διδάξουν και το σεξ;
Σήμερα, που είμαστε τόσο μπροστά σε τόσα για την εποχή μας, για μερικούς η γνώση για το σεξ μετατρέπεται σε αμαρτία και όχι η άγνοια σε αμαρτία. Τι το νοιάζει άλλωστε το μικρό παιδί η ανατομία του σώματός του; Η λειτουργία του γεννητικού του συστήματος; Οι σεξουαλικές διαταραχές; Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, η αντισύλληψη, η υγιεινή ή ο τοκετός τη γυναίκα; Επιμένουμε σταθερά να λέμε όχι στα αυτονόητα. Να λέμε όχι στο να μάθουμε για το σώμα μας, όχι σε όσα το σώμα μας μπορεί να μας δώσει, όχι στη γνώση της σωματικής απόλαυσης και τελικώς λέμε ναι στους λάθους χειρισμούς και τις ασθένειες.
Καταλήγουμε να συμφωνούμε πως το θεραπεύειν είναι προτιμότερο του προλαμβάνειν. Πως οι ομοφυλόφιλες από τις ετεροφυλόφιλες σχέσεις είναι λιγότερο αποδεκτές στον κόσμο και την κοινωνία μας. Και αν όλα αυτά δεν είναι ακριβώς έτσι όπως ακούγονται, γράφονται ή λέγονται, τότε πώς είναι, όταν στηρίζονται και επιστημονικά υποστηρίζονται σε σταθερές βάσεις με διδακτικές παραμέτρους;
Σταθερά πίσω, η συγγραφή του πρώτου σχολικού εγχειριδίου που ολοκληρώθηκε πριν δεκαπέντε χρόνια, με την είσοδο της νέας χιλιετίας, έμεινε στο συρτάρι. Έπειτα, το 2009 ολοκληρώνεται η δεύτερη προσπάθεια, που δε θα φτάσει ποτέ στα χέρια των μαθητών. Καθηγητές, γονείς και εκκλησία προτίμησαν να αφήσουν τα ελληνόπουλα στην τύχη τους, στα χέρια τους ή στο Pornhub, που διαπαιδαγώγησε σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα τις Ελληνίδες και τους Έλληνες μικρότερων ηλικιών.
Με την εκκλησία να επιμένει πως η διδασκαλία του μαθήματος θα προκαλέσει άγχος στους νέους σε μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα να επιθυμούν να δοκιμαστούν σεξουαλικά πολύ νωρίς, με τους γονείς να μην είναι κατάλληλα ενημερωμένοι, με τα παιδιά να γίνονται σήμερα αυτοδίδακτα από τη χρήση του διαδικτύου, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πρέπει να μπει στα σχολεία. Όσο αισιόδοξη φάνηκε η ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας ότι την επόμενη χρονιά η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση θα διδάσκεται επίσημα στα σχολεία, άλλο τόσο απαισιόδοξα είναι τα συνεχόμενα κρούσματα του Aids και άλλων σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, που πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Μάλιστα, σε σχετικώς ακίνδυνες μορφές σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων τα ελληνόπουλα ηλικίας 18-28 κατέχουν το ρεκόρ του 85% των ιών.
Και γνωρίζουμε όλοι πως ναι. Ίσως είναι δύσκολο. Άλλωστε, ποιος θα διδάξει το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής; Ποιος είναι ειδικός να μιλήσει για αυτό; Ποιος καθηγητής δε θα μεταδώσει λανθασμένα μηνύματα ή ποιος καθηγητής γνωρίζει πλήρως τον τρόπο διεξαγωγής του εν λόγω μαθήματος; Ίσως λίγοι, ίσως πάλι πολλοί. Κάτω από οργανωμένες συνθήκες όμως η εισαγωγή και η διεξαγωγή του μαθήματος θα είναι επιτυχής. Όσο επιτυχής είναι στην Γερμανία, τη Δανία, την Τσεχοσλοβακία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, όπου διδάσκεται υποχρεωτικά όσο και σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, Ελβετία, Ιταλία, Ισπανία, Λετονία, διδασκόμενο μέσω προγραμμάτων αγωγής υγείας.
Και τίποτα περισσότερο δεν αφορά η σεξουαλική αγωγή πέραν από την υγεία. Αφορά αυτήν, συναρτάται άμεσα μ’ αυτήν και τελειώνει σ’ αυτήν. Τη σωματική και την ψυχολογική. Όσο η σεξουαλική αγωγή θεωρείται ταμπού, τόσο το σεξ θα θεωρείται θέμα ταμπού. Και μαζί του θα θεωρούνται ταμπού και οι λόγοι που καθιστούν επιβεβλημένη την υποδοχή του μαθήματος και την αποδοχή μας για αυτό. Και δεν είναι άλλοι από την ανατομία μας, την υγιεινή μας, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, την κύηση, τον τοκετό, τις λειτουργίες και δυσλειτουργίες ερωτικών σχέσεων, την αποδοχή της διαφορετικότητας. Συναισθηματικά κομπλαρίσματα που εντοπίζονται στα προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ των εφήβων, των εφήβων με τους γονείς, αλλά και νομικών διαστάσεων, όπως καταγράφονται στους νόμους σχετικά με μορφές ερωτικών σχέσεων που είναι παραβατικές και έχουν συνέπειες.
Όταν η γνώση αποτελεί δικαίωμα, τότε το δικαίωμα απαιτεί διεκδίκηση. Ενάντια στους αφορισμούς, στα μεσαιωνικά ιδεώδη και στην πίστη όσων ισχυρίζονται πως, καλώς η κακώς, η σεξουαλική ζωή δεν ξεκινά νωρίτερα από ό,τι παλιότερα. Το δικαίωμα στην υγεία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Το δικαίωμα στην ενημέρωση, επίσης.
Επιμέλεια Κειμένου Μανώλη Βαμβουνάκη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μανώλης Βαμβουνάκης
