Φαντάσου πως κρατάς στα χέρια σου ένα κλειδί και μπροστά σου έχεις αμέτρητες πόρτες. Αυτό το κλειδί δείχνει να ταιριάζει ίσως σε αρκετές απ’ αυτές που θα συναντήσεις μα δε σημαίνει πως μπορεί και να τις ξεκλειδώσει όλες. Γι’ αυτό να ξέρεις δε χρειάζεται κάποια ειδική μαεστρία, απλώς να είσαι o εαυτός σου και αν είσαι τυχερός φτάνοντας στο κατώφλι της και ανοίγοντάς την, αποφασίζεις αν θες να παραμείνεις εκεί ή θα την κλειδώσεις ξανά και θα πας στην επόμενη.
Κάθε πόρτα που ανοίγεις είναι και ένα μάθημα ζωής, που είτε καταφέρεις να εισέλθεις είτε τη διπλοκλειδώσεις, το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα έχεις χάσει και σίγουρα θα έχεις κερδίσει κάτι. Είναι μαγεία να ξεκλειδώνεις κάποιον για πρώτη φορά και σε κάθε λεπτό που περνάς μαζί του να μικραίνεις τις αποστάσεις μεταξύ σας και να βλέπεις πως αυτή η διαδρομή είναι για σένα ένα καινούριο ταξίδι, μια απόλαυση που δε χορταίνεις. Να νιώθεις πως σε κάθε συζήτηση συνδέεστε μ’ έναν αλλοπαρμένα αλλιώτικο τρόπο και τα στόματά σας κόβουν και ράβουν τις λέξεις. Ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον. Μια σύνδεση για λίγους, απ’ αυτές που αισθάνεσαι πως μεταξύ σας υπάρχει ένας ειλικρινής δεσμός που σε κάνει να βρίσκεις ξανά το νόημα που είχες ίσως κάποια στιγμή χάσει ή και ξεχάσει.
Ξεκλειδώνοντας τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, συνειδητοποιείς πως ξεκλειδώνεις μαζί κομμάτια της ψυχής του που είχε και ο ίδιος ανάγκη να φέρει στην επιφάνεια και να μοιραστεί με κάποιον. Συνειδητοποιείς πως του ήταν απαραίτητο να αναλύσει πτυχές της ζωής του, κάτι που δεν είχε ξανακάνει με κανέναν στο παρελθόν ή ακόμα και αν το είχε κάνει ξέρεις και ξέρει πως κανένας δεν πρόσεξε βασικές λεπτομέρειες. Αυτή η επικοινωνία που αρχίζει να αναπτύσσεται μεταξύ σας, τη στιγμή που αφήνετε στην άκρη τις τυπικότητες και αρχίζει ο καθένας ν’ αποκαλύπτεις βαθύτερες πτυχές του εαυτού του είναι απ’ τα πιο όμορφα στάδια σε μια σχέση.
Αρχίζεις να μαθαίνεις τον άλλον και όσα μαθαίνεις για εκείνον γίνονται και δικά σου. Ταυτίζεστε σε πολλά, ακόμα κι αν είστε διαφορετικοί. Το διαφορετικό εξ’ άλλου αρκετές φορές σε κρατάει σε εκγρήγορση, κάτι που σ’ αρέσει να συμβαίνει. Κρατάς στα χέρια σου το μαγικό σου κλειδί και έχεις ξεκλειδώσει και έχεις μπει σε μια πόρτα που πίσω σου αποφάσισες να την αφήσεις να κλείσει μόνη, δίχως φόβο για το τι θα συναντήσεις πιο μέσα.
Γνωρίζεις αυτή την ύπαρξη και αναγνωρίζεις πως η ζωή για όλα έχει προνοήσει και πλησιάζεις ξανά στο παλιό μότο που είχες για λίγο τρυπώσει στο πακέτο με τα περσινά ρούχα που μυρίζουν ναφθαλίνη «η ζωή ξέρει τι κάνει…». Το είχες χώσει εκεί μέσα, γιατί δεν ήθελες να το έχεις στο προσκεφάλι σου κάθε μέρα που ξυπνούσες, γιατί δεν πίστευες ίσως πως θα ξαναγινόταν.
Ναι, η ζωή ξέρει τι κάνει και εσύ μόλις της ξαναέδωσες το χέρι σου και μπήκες στο παιχνίδι· μόλις ξεκλείδωσες αυτήν την πόρτα και έγραψες πάνω της «προσοχή μην ενοχλείτε». Μόλις οι δυο ψυχές έγιναν μία και δε χωράει εκεί άλλη καμία.
Συντάκτης: Θέλγια Γρύλλη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
