Μέσα σε όλες τις αλλαγές που επιφέρει η πάροδος των ετών είναι και αυτή της διασκέδασης.
Μέχρι τα τριάντα οι αντοχές στα ξενύχτια είναι στο ζενίθ, δε λογαριάζεις ούτε κούραση ούτε πρωινό ξύπνημα, τίποτα. Μπορείς να γυρίσεις σπίτι σου στις έξι το πρωί, να κάνεις ένα ντους και να πας κατευθείαν στη δουλεία και να είσαι και κυριλέ.
Βασικά, όλο αυτό μπορείς να το κάνεις ακόμη και τις καθημερινές, με ένα μικρό διάλειμμα μιας μέρας, έτσι για αλλαγή, να ξεκουράσεις λίγο το κορμί σου και να το προετοιμάσεις για την επόμενη κραιπάλη.
Και δώσ΄ του ποτό, τσιγάρο, φαγητό και τούμπαλιν. Δεν αγχώνεσαι για τη χοληστερίνη σου ούτε έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν, γιατί έχεις φύγει εδώ και καιρό από το πατρικό σου και έτσι καις τον εγκέφαλο σου άνετα.
Είναι το χαρακτηριστικό αυτής της ηλικία που βράζει το αίμα σου, είσαι ανήσυχος με συσσωρευμένη ενέργεια και πρέπει με κάποιον τρόπο να εκτονωθείς. Απόλυτα φυσιολογικό και σεβαστό.
Και φυσικά least but not last όπως λένε, εκείνα τα ολονύκτια πάρτι στο σπίτι με μοναδικούς καλεσμένους τους κολλητούς, τα αποτσίγαρα να πέφτουν από το τασάκι και τα άδεια κουτάκια της μπύρας να προσπαθούν απελπισμένα να χωρέσουν στο τραπεζάκι.
Και ερχόμαστε στην ηλικία όπου όλα αυτά φαντάζουν σαν ένα μακρινό όνειρο. Οι αντοχές αρχίζουν σιγά σιγά και σε εγκαταλείπουν, έχεις περισσότερη ανάγκη να αγκαλιάσεις τον καναπέ του σπιτιού σου παρά το σκαμπό από το μπαρ.
Κατά πάσα πιθανότητα έχεις παντρευτεί και έχεις κάνει παιδιά και εκείνη την ώρα που παλιά έβγαινες, ετοιμάζεσαι να τα ταΐσεις.
Για καθημερινή έξοδο δεν το συζητάμε, εκτός αν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, κάποια γιορτή, γενέθλια ή επαγγελματική υποχρέωση και αυτό το πολύ μέχρι τις δώδεκα.
Η ταβέρνα έχει αντικαταστήσει το μπαρ και για πάρτι στο σπίτι ούτε συζήτηση γιατί ποιος θα καθαρίσει μετά;
Για μένα, ανεξάρτητα σε ποια ηλικία είναι ένας άνθρωπος αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να έχει δίπλα του καλούς φίλους. Αν έχεις καλή παρέα και σε ένα παγκάκι στη γειτονιά σου να κάτσεις θα περάσεις όμορφα.
Με τον καιρό αλλάζουν οι ανάγκες και οι προτεραιότητες σου και δεν έχεις τη διάθεση να βγεις όπως έβγαινες όταν ήσουν πιο νέος. Μη ξεχνάμε πως όταν έχεις ζήσει πράγματα και καταστάσεις στην ηλικία που έπρεπε δεν έχεις απωθημένα γιατί τα γεύτηκες την κατάλληλη στιγμή.
Δεν χρειάζεται να πας στα μπουζούκια πρώτο τραπέζι πίστα σου αρκεί να κάτσεις και πιο πίσω.
Μεγαλώνοντας αντιλαμβάνεσαι πως η διασκέδαση είναι κάτι το εντελώς υποκειμενικό και βρίσκεις εναλλακτικούς τρόπους για να διασκεδάσεις.
Όσο παράξενο και αν ακούγεται υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε καλά στο σπίτι τους με την οικογένεια τους και διασκεδάζουν βλέποντας ταινίες ή παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια.
Βέβαια ούτε τους άλλους που βγαίνουν και ξενυχτάνε θα πρέπει να τους κοιτάζουμε με μισό μάτι. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο έκφρασης και αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο τη διασκέδαση.
Το θέμα είναι ένα, πως ακόμη και αν έχει αλλάξει ο τρόπος που διασκεδάζουμε μετά τα τριάντα πολύ λίγη σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι να μην πάψουμε να διασκεδάζουμε γιατί είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε.
Και για να το πετύχεις αυτό χρειάζεται να έχεις δίπλα σου καλούς φίλους που να έχουν την ίδια τρέλα με τη δική σου. Τι κι αν είσαι τριάντα, σαράντα ή όσο είσαι, η διασκέδαση δεν έχει ηλικία.
Συντάκτης: Αγγελική Μαρμαγκιώλη
