Ο έρωτας είναι κοινός παρονομαστής σε πολλά είδη σχέσεων και καταστάσεων. Υπάρχουν σχέσεις αρμονικές, σχέσεις εμμονικές, σχέσεις αρρωστημένες, παθιασμένες, ρουτινιασμένες, αδιέξοδες, «παράνομες», ελεύθερες και ούτω καθεξής. Ορισμένοι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ζωής τους, θα έχουν την ευκαιρία να βιώσουν περισσότερες από μία τέτοιες περιπτώσεις. Κάποιες από αυτές είναι δύσκολα διαχειρίσιμες ενώ άλλες αποτελούν ευχή για κάθε ζευγάρι.
Μία από τις πολλές εκφάνσεις του έρωτα, λοιπόν, είναι κι αυτή που εγώ ονομάζω «διχασμένο έρωτα».
Πρόκειται για έναν έρωτα τυραννικό που έχει το ενοχλητικό ταλέντο να σε θέτει απέναντι στον εαυτό σου και τις ανασφάλειές σου. Είναι εκείνος ο έρωτας που από τη γέννησή του ακόμη συνδυάζει θαυμασμό και ζήλια. Σχεδόν ποτέ δεν εκδηλώνεται «σκέτος» αλλά φέρει μαζί του και μια ενδόμυχη ανταγωνιστική παρόρμηση. Ακάλεστη κι ανεπιθύμητη, ωστόσο υπαρκτή.
Ο άνθρωπος ο οποίος γίνεται έρμαιο τέτοιων συναισθημάτων βασανίζεται εξαιτίας της διπολικότητάς τους. Όταν σ’ έχει δίπλα του, ο μισός σε θέλει κι ο άλλος μισός σε αντιπαθεί, γιατί προσωποποιείς όλα όσα δεν μπορεί να είναι ο ίδιος, τα οποία φυσικά αποτελούν παράλληλα τα χαρακτηριστικά εκείνα που ερωτεύτηκε πάνω σου. Κάπως έτσι παγιδεύεται σ’ έναν παρανοϊκό φαύλο κύκλο. Αγαπώντας και «μισώντας» ταυτόχρονα τον ίδιο άνθρωπο την ίδια στιγμή. Εσένα.
Η αγάπη του δεν αναιρείται. Πολλές φορές, μάλιστα, καταφέρνει την εσωτερική πάλη που του δημιουργείς να τη μετατρέπει σε πάθος, κάτι που -όταν συμβαίνει- λειτουργεί υπέρ σας στις προσωπικές σας στιγμές. Η ένταση είναι σίγουρο πως δε λείπει από τη σχέση σας και ίσως οι πιο υγιείς εκδηλώσεις της ζήλιας του να σε κολακεύουν πότε πότε. Δε χρειάζεται να ντρέπεσαι γι’ αυτό, είναι ανθρώπινο.
Το πρόβλημα (επαν)έρχεται όταν η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό του και αντιδρά υπερβολικά, με τρόπους ανάλογους του χαρακτήρα του.
Ο απόλυτος θα γίνει απότομος και απορριπτικός απέναντί σου.
Ο εσωστρεφής θα κλειστεί εντελώς στον εαυτό του και θα σε αποφεύγει ώσπου «να του περάσει».
Ο επιρρεπής στην κατάθλιψη, θα έχει φαινομενικά άκυρα απρόβλεπτα βυθίσματα στην ψυχολογία του, αφού νιώθει ότι υστερεί σε σχέση με αυτό που αντιπροσωπεύεις εσύ στα μάτια του.
Ο ανώριμος θα πάθει κρίση ταυτότητας και προσπαθώντας να σου μοιάσει θα καταντάει ώρες ώρες γελοίο κακέκτυπό σου.
Ο εγωιστής, μη θέλοντας να παραδεχτεί ότι σε θαυμάζει κι ότι φοβάται μη σε χάσει, θα προσπαθεί να σε κάνει να αισθανθείς εξίσου ανασφαλής δίπλα του, ώστε να νιώσει πως έχει επάνω σου την ίδια επιρροή.
Και πάει λέγοντας.
Πολλοί θα κάνουν ένα mix των παραπάνω συμπεριφορών, μιας και κανείς μας δεν είναι μόνο ένα πράγμα.
Κάποιες φορές θα σου φαίνεται πως η σχέση σας του κάνει κακό και άλλες θα σου δείχνει με τόσο έντονο τρόπο το πόσο σε αγαπάει και σε θέλει δίπλα του, που θα σε πείθει ότι μαζί σου είναι καλύτερα απ’ ό,τι θα ήταν χωρίς εσένα. Δεν αποκλείεται να το εννοεί. Το πρόβλημά του εξάλλου δεν είσαι εσύ, με τον εαυτό του τα ‘χει και κατά βάθος το ξέρει. Στις πιο νηφάλιες στιγμές του πιθανότατα το παραδέχεται κιόλας.
Όσο κι αν σε κάνει να υποθέτεις το αντίθετο, δε θέλει ν’ αλλάξεις. Όλα εκείνα που σου δείχνει πως τον ενοχλούν επάνω σου αν τελικά τα άλλαζες το πιθανότερο είναι πως θα ξενέρωνε. Γιατί εσένα γουστάρει, εσύ τον καυλώνεις, εσύ τον ξεσηκώνεις. Μόνο που πιστεύει πως δεν είναι εξίσου ικανός να προκαλέσει ο ίδιος, όσα βλέπει πως μπορείς να προκαλέσεις εσύ. Κι εκεί τα χάνει.
Ο «διχασμένος έρωτας» δεν κάνει διακρίσεις με βάση το φύλο. Συνήθως παρατηρείται όταν ο ένας από τους δύο είναι πιο έντονος και ατίθασος χαρακτήρας. Όχι απαραιτήτως πιο εξωστρεφής. Σίγουρα όμως πιο απελευθερωμένος και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, κάτι το οποίο προσδίδει στον άνθρωπο αυτόν, τον αντίστοιχο « αέρα» που ο άλλος αισθάνεται πως του λείπει. Γι’ αυτό, εκτός από τον ανταγωνισμό που αιωρείται ετοιμοπόλεμος ανά πάσα στιγμή πάνω από τα κεφάλια σας εξαιτίας των σκοτεινών σκέψεων του ανασφαλούς συντρόφου, έχετε ένα ακόμη ξένο σώμα εμπόδιο στην ομαλή λειτουργία της σχέσης σας. Τον φόβο του. Φοβάται ότι θα τον βαρεθείς, πως θα τον αφήσεις για κάποιον καλύτερο, πως τον θεωρείς δεδομένο, γενικώς φοβάται και την ίδια του τη σκιά.
Αν εξακολουθείτε να είστε μαζί έχοντας αντέξει και οι δύο αυτά τα ξεσπάσματα, σημαίνει μάλλον πως όντως υπάρχει κάτι πιο βαθύ ανάμεσά σας. Αν βλέπεις πως η προσπάθειά του να διαχειριστεί το πρόβλημά του είναι πιο έντονη από το ίδιο το πρόβλημα, μην απελπίζεσαι. Στήριξέ τον και προσπάθησε με κάθε ευκαιρία να του υπενθυμίζεις έμπρακτα, όλους εκείνους τους λόγους που σε έκαναν να τον ερωτευτείς. Όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θεωρείς ερωτεύσιμα πάνω του και που κατάφεραν να σε κάνουν να τον ξεχωρίσεις απ’ όλους τους υπόλοιπους.
Ο άνθρωπος που σε αγαπάει πραγματικά θα παραδεχτεί τελικά το πρόβλημά του και θα το παλέψει με νύχια και με δόντια. Θα υπάρξουν φορές που οι δαίμονές του θα ξεφεύγουν -δεν είναι κι εύκολο να τους κάνει ζάφτι κανείς-! Γι’ αυτόν τον άνθρωπο, όμως, αξίζει να κάνεις λίγη υπομονή ώστε να μην καταφέρουν να μπουν ανάμεσά σας όταν τον βρουν ευάλωτο. Αφού σ’ αγαπάει το πιθανότερο είναι πως μαζί θα τους νικήσετε στο τέλος.
Για εκείνον που εθελοτυφλεί και εξακολουθεί να ξεσπά επάνω σου αδιακρίτως, ο έρωτας από μόνος του δεν αρκεί ώστε να σας κρατήσει μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτόν ο δρόμος της εξόδου από τη ζωή σου αργά η γρήγορα θα γίνει μονόδρομος άνευ επιστροφής.
Δε γεννήθηκες εξάλλου για να επιβεβαιώνεις τους αθεράπευτα ανασφαλείς.
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
