Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσεις; Ξέρεις, είναι μεγάλο πλεονέκτημα το να μπορείς να μιλάς. Με τις λέξεις δίνεις ζωή στις σκέψεις σου εκφράζεις όσα λαχταράς και όσα είσαι. Διότι η άποψη, είναι συνώνυμο της προσωπικότητας.
Δεν μπαίνεις στην γωνία της ζωής αλλά διεκδικείς και απαιτείς.
Πάντα, θαύμαζα τους ανθρώπους, που το πετυχαίνουν.
Βλέπεις ο λόγος είναι εκφραστικός. Ίσως να σκεφτείς ότι εσύ είσαι επαγγελματίας των πράξεων κι ερασιτέχνης στο μπλα μπλα. Μαγκιά σου, αλλά δεν θα ζηλέψω. Οι πράξεις μοναχές, μόνο αποδείξεις μπορούν να προσφέρουν, όχι επιτυχία.
Αναρχικός και ασυμβίβαστος εκ πεποιθήσεως, έχεις συνηθίσει να εμπλέκεσαι σε καταστάσεις που αφορούν μόνο εσένα. Το μεγάλο σου πρόβλημα εντοπίζεται όταν μπλέκονται και άλλοι στο παιχνίδι. Εκεί παύεις να είσαι παίχτης και γίνεσαι «υποκινούμενο γυναικόπαιδο».
Θα ήθελες να το αλλάξεις το ξέρεις, αλλά δεν μπορείς. Όχι επειδή δεν έχεις άποψη, όνειρα, σκέψεις αλλά επειδή έτσι είσαι. Ίσως και έτσι να διδάχτηκες, άλλωστε στο σπίτι, θυμάσαι πάντα την μητέρα σου να υποκύπτει. Φοβάσαι να ομολογήσεις τις σκέψεις σου.
Οι φιλίες σου συμβιβασμένες, οι σχέσεις σου εκμεταλλεύσιμες, στη δουλειά σου πάντα το παιδί για όλες τις δουλειές και στην οικογένεια ο δυνατός.
Όσους αγαπάς, έλεγες, δε θες να τους προκαλείς δυσάρεστες σκέψεις. Πάνω σε αυτό το δόγμα, στήριξες ολόκληρη την ύπαρξή σου.
Είναι τόσα πολλά αυτά που θες να πεις και τελικά καταλήγεις να μην λες τίποτα. Γεμίζεις με σκέψεις, βασανίζεσαι, φτιάχνεις ιστορίες και τελικά κοιμάσαι αγκαλιά με τα ερωτηματικά σου.
Μα είναι άνετη η σιωπή σου, ειλικρινά στο λέω. Άνετη και θεραπευτική.
Θεραπεύει τα λάθη των άλλων, όμως ακόμα δεν αντιλήφθηκες ότι αρρωσταίνει εσένα.
Και κάπως έτσι γίνεσαι υποχείριό τους. Κι εσύ παρηγοριέσαι ότι δεν το κατάλαβες. Ότι έγινε άθελά σου. Και τελικά καταλήγεις στο δικό τους προορισμό.
Εκείνοι όμως δεν είναι άβουλοι και βάζουν μπρος ξανά. Και κάπως έτσι φεύγουν και σε αφήνουν μόνο. Εσύ με τη γλώσσα κρεμάμενη, τρέχεις να τους προλάβεις, αλλά στα πόδια έχεις τούβλα που δε σε αφήνουν να προχωρήσεις.
Βρίσκεσαι να κατηγορείσαι επειδή δέχτηκες και αποδέχτηκες αποφάσεις, επειδή δεν διεκδίκησες. Ακούς από παντού οτι φταις. Το ακούς σε repeat μες στο κεφάλι σου.
Κάποιοι σε έιπαν έως και υποκριτή.
Αν το καλοσκεφτείς ίσως και να ‘σαι. Τόσες ταλαιπώριες μετά κι εξακολουθείς να μην τολμάς να μιλήσεις. Είσαι ένας μικρός χαζός υποκριτής.
Άλλα θέλεις και άλλα κάνεις τελικά. Το ξέρεις αλλά δεν μπορείς να βρεις την δύναμη να το παραδεχτείς.
Η ίδια σου η αγάπη για κάποιους, έχει γίνει η θηλιά σου.
Σε ξαναρωτάω μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσεις;
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
