Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Ευαγγελία Δήμου.
Καλοκαίρι 2015. Άνδρος. Αύγουστος. Ο μήνας που τα ηλιοβασιλέματα είναι πιο πορτοκαλί και η θάλασσα πιο γαλάζια. Η τουλάχιστον έτσι τα βλέπω εγώ. Το καλοκαίρι αυτό σίγουρα δεν ήταν αυτό που περίμενα. Όμως ο Αύγουστος σχεδόν αντιστάθμισε τους προηγούμενους δυο μήνες πλήξης. Μια παρέα οχτώ ατόμων σε ένα νησί. Τρία κορίτσια και πέντε αγόρια. Το ένα από αυτά εσύ. Η αλήθεια είναι ότι πριν πάμε διακοπές δε σε ήξερα τόσο καλά όσο τους υπόλοιπους. Ήσουν απλώς ένας από την παρέα. Εκείνο το πρωί στο καράβι σε παρατήρησα για πρώτη φορά. Φορούσες ένα καπέλο από την Ισπανία. Τα μάτια σου ήταν υπέροχα. Ένας όμορφος συνδυασμός από πράσινο και μελί χρώμα. Ιρίδιζαν στο φως του ήλιου. Φορούσες γυαλιά, κάτι που τα τόνιζε ακόμα περισσότερο! Τα μαλλιά σου ήταν καστανόξανθα και μερικές μπουκλίτσες ξεπηδούσαν από την άκρη του καπέλου σου. Ανοιχτές πλάτες! Σκέφτηκα ότι μάλλον θα παίρνεις ωραίες αγκαλιές. Προσπάθησα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου και να ξεχαστώ.
Όταν φτάσαμε στην Άνδρο μας είπαν ότι τα δωμάτιά μας δεν είναι ακόμα έτοιμα έτσι αφήσαμε τα πράγματά μας συμφωνήσαμε να κατέβουμε όλοι για μια βόλτα στην παραλία. Εγώ επέμενα πως θα βουτήξω καθώς είχα σκάσει από τη ζέστη. Ευτυχώς είπες ότι θέλεις να βουτήξεις και συ. Αγχωνόμουν να σκεφτώ ότι τόση ώρα θα ήμασταν μόνοι μας στο νερό. Ποτέ δεν είχαμε μείνει μόνοι μας. Αγχώθηκα ακόμα περισσότερο όταν είδα το αρκετά γυμνασμένο σώμα σου σκεπτόμενη τα κιλά που πήρα τον προηγούμενο χρόνο λόγω του άγχους των πανελληνίων. Καρφώνεσαι, μου ψιθύρισε στο αυτί ο κολλητός μου. Ούτε καν απάντησα προσπαθώντας να το παίξω θιγμένη.
Βουτήξαμε. Τα νερά ήταν κρυστάλλινα. Και αυτό ήταν το θέμα συζήτησής μας τα πρώτα λεπτά. Μετά σαν να λυθήκαμε και οι δυο. Τα πειράγματα πλήθαιναν και από τους δυο μας, η ώρα περνούσε και η υπόλοιπη παρέα ξεροστάλιασε να μας περιμένει να βγούμε. Πήγαμε να τσιμπήσουμε κάτι και τα πειράγματα συνεχίζονταν σε όλο και πιο προσωπικό επίπεδο. Άρχισαν να γίνονται σχεδόν πρόστυχα μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Παρόλα αυτά πάντοτε γελούσαμε μετά σαν να μη σήμαιναν τίποτα και να τα λέμε για αστεία. Έτσι ήθελα να πιστεύω και γω τότε, ότι κάναμε πλάκα. Σιγά σιγά τα αστεία επεκτάθηκαν σε όλη την υπόλοιπη παρέα! Ξαφνικά ήταν λες και όλοι είχαμε το πιο βρώμικο μυαλό του κόσμου! Ό,τι και να έλεγε κάποιος έπρεπε αυτομάτως να μετατραπεί σε υπονοούμενο και να οδηγεί σε ακατάπαυστα γέλια. Ξαφνικά συνειδητοποίησες ότι δε με ξέρεις τόσο καλά για να αστειεύεσαι τόσο πολύ μαζί μου. Ήταν γεγονός. Αλλά δε μου φάνηκε πρόβλημα αυτό καθώς δεν είχα γελάσει ποτέ τόσο πολύ με κάποιον που ήξερα τόσο λίγο. Ένιωθα μια περίεργη οικειότητα για σένα την οποία απέφευγα να παραδεχτώ.
Το βράδυ μας βρήκε όλους καθισμένους στην παραλία να καταστρώνουμε σχέδια για την επόμενη μέρα. Χωρίς να το θες μου δίνεις μια αγκωνιά στο πρόσωπο και γω προσποιούμαι ότι με πόνεσε παραπάνω απ’όσο με πόνεσε στην πραγματικότητα. Εσύ γυρίζεις και με γεμίζεις συγγνώμες και αφήνεις ένα φιλί στο μάγουλό μου, το οποίο μου προκαλεί πεταλούδες στο στομάχι! Ασυναίσθητα χαμογελάω. Μετά τρομάζω. Όχι σκέφτομαι. Δεν πρέπει να γίνει αυτό, δεν πρέπει να αφήσω τον εαυτό μου να σε ερωτευτεί.
Υποψιάζομαι ήδη την κατάληξη της ιστορίας. Friendzone. Πάντα μου συνέβαινε, πάντα έδινα στους άλλους λάθος σήμα. Εδώ τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Ήμασταν και οι δυο μέλη μιας παρέας. Αν σε ερωτευόμουν δε θα άντεχα να σε βλέπω κάθε μέρα ξέροντας ότι με βλέπεις φιλικά. Το είχα περάσει αυτό. Καθόλου ωραία εμπειρία. Δεν ήθελα να χάσω τους υπόλοιπους από την παρέα επειδή θα απέφευγα εσένα. Έτσι αποφάσισα να απαγορεύσω ρητά στον εαυτό μου να σε ερωτευτεί. Όμως το μυαλό μου ξανάπαιξε τη σκηνή του φιλιού και μου έφερε ένα νέο κύμα από πεταλούδες σαν να ήθελε να μου πει ότι είναι πλέον αργά.
Δεν άντεχα να κάθομαι άλλο δίπλα σου, με τη μυρωδιά σου να γεμίζει το κεφάλι μου. Θυμήθηκα τα ρινίσματα σιδήρου που τα χρησιμοποιούσαμε για τα πειράματα ηλεκτρομαγνητισμού στο σχολείο. Τα πετούσαμε πάνω σε ένα λευκό χαρτί και με το μαγνήτη τους αλλάζαμε κατεύθυνση, τα απλώναμε ή τα τραβούσαμε όλα σε μια γωνία τα αναγκάζαμε να κάνουν ό,τι θέλαμε εμείς. Έτσι ένιωθα κι εγώ. Ένα μικρό, αδύναμο ρίνισμα σιδήρου που αδυνατούσα να ξεφύγω από τη δύναμη που με τραβούσε σε σένα.
Την επόμενη μέρα ήταν τα γενέθλιά σου! Όσο εσύ κοιμόσουν εμείς ξυπνήσαμε, αγοράσαμε τούρτα, κεράκια και γεμίσαμε την κουζίνα του δωματίου μπαλόνια. Όταν όλα ήταν έτοιμα, μπήκαμε στο δωμάτιό σου και τραγουδήσαμε! Ήσουν τόσο χαρούμενος! Κανείς άλλος δε σου χε κάνει έκπληξη, έτσι μας είπες μετά. Αγουροξυπνημένος ακόμα μας αγκάλιαζες και μας φιλούσες! Όταν με κράτησες στην αγκαλιά σου ένιωσα την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά. Ήλπιζα και ταυτόχρονα φοβόμουν ότι και συ ένιωσες τη δική μου.
Η μέρα πέρασε με βόλτες σε μοναχικές παραλίες, βουτιές από τα βράχια, σχεδόν αποτυχημένα μαγειρέματα στην κουζίνα του ξενοδοχείου, μέχρι το βράδυ που αποφασίσαμε να βγούμε. Χωριστήκαμε σε αγόρια και κορίτσια για να ετοιμαστούμε και γω ένιωθα λες και ετοιμαζόμουν για το πρώτο μου ραντεβού. Φόρεσα μια μίνι φούστα και ένα μαύρο μπλουζάκι. Ήρθες να μας ρωτήσεις ποια ζακέτα πήγαινε καλύτερα με το πουκάμισό σου τη στιγμή που τελείωνα με το κόκκινο κραγιόν. Με κοίταξες σχεδόν αποσβολωμένος για λίγο. «Aυτό το κόκκινο κραγιόν, έτσι μου έρχεται να σε φιλήσω», είπες και μετά γέλασες. Προσπάθησα πολύ να συγκρατήσω τον εαυτό μου για να μη σου πω «κάν’ το».
Το ξημέρωμα μας βρήκε ξαπλωμένους από τύχη στο ίδιο κρεβάτι. Εσένα να κοιμάσαι εμένα να φοβάμαι μέχρι και ν’ αναπνέω μήπως σε ξυπνήσω. Κρύωνα. Είχες τυλιχτεί με το σεντόνι, εγώ το τραβούσα αλλά τίποτα. Έκανα να σηκωθώ να βάλω μια μπλούζα ακόμα. Το κρεβάτι όμως δε συνεργάστηκε και έσκισε τη σιγαλιά της νύχτας με δυο τριξίματα. Εσύ ξύπνησες και μου έδωσες το σεντόνι. Κοιταχτήκαμε στα μάτια για μερικά λεπτά και μετά αποκοιμηθήκαμε και οι δυο.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα και νόμιζα ότι όλα ήταν ένα όνειρο. Γύρισα και σε κοίταξα. Κοιμόσουν τόσο ήρεμα. Μισούσα που έπρεπε να σε ξυπνήσω. Όμως έπρεπε να προλάβουμε το πλοίο. Έπρεπε να φύγουμε. Πόσα έπρεπε; Ήθελα να μείνουμε εκεί. Για πολλή ώρα. Στη ζέστη που είχα δημιουργήσει τα κορμιά μας κάτω από το σεντόνι. Να κοιταζόμαστε στα μάτια. Και να ακούμε μόνο ο ένας τις ανάσες του άλλου. Η αδυναμία εκπλήρωσης της επιθυμίας μου με εκνεύριζε. Η επιθυμία μου για σένα με έκαιγε.
Μέχρι να ανέβουμε στο καράβι προσπάθησα να σε αποφεύγω να είμαι με τα υπόλοιπα παιδιά. Στο καράβι έκατσα απόμερα απ’ όλους. Φοβούμουν ότι θα δεις όσα σκέφτομαι να ζωγραφίζονται στο πρόσωπό μου. Εσύ όμως ήρθες και με βρήκες. Κάθισες δίπλα μου. Ακούγαμε μουσική. Εγώ είχα γείρει στο ώμο σου. Μου έδειξες το καινούριο καπέλο που πήρες από την Άνδρο. Μπλε. Με μερικά κύματα ζωγραφισμένα λευκά. Και το όνομα του νησιού γραμμένο στο πίσω μέρος. Τότε γιατί φοράς ακόμα το παλιό σε ρώτησα. Το καπέλο από την Ισπανία ήταν σαν να είχε δέσει με σένα, της μπούκλες σου και την εικόνα σου με φόντο τη θάλασσα. Μια απομακρυσμένη εικόνα που αδυνατούσα να αγγίξω. Έτσι προτιμούσα να σε κρατώ στο μυαλό μου. Δε μου απάντησες όμως με πήρες να περπατήσουμε. Φτάσαμε στη πρύμνη του καραβιού. Κοιτούσαμε τα κύματα που άφηνε πίσω του.
Ο αέρας ήταν πολύ δυνατός. Έκανε τα αυτιά μου να βουίζουν. «Ωραία δεν περάσαμε;» σε ρώτησα με τα μάτια ακόμα στραμμένα στη θάλασσα. Ίσως, μου απάντησες αινιγματικά. «Τι εννοείς;», σε ρώτησα και γύρισα να σε κοιτάξω. Πήρες το πρόσωπό μου στα χέρια σου και ακούμπησες απαλά τα χείλη σου στα δικά μου. Ήταν το πιο γλυκό φιλί του κόσμου! Με μια δόση αλμύρας από τη θάλασσα. Πήγες να απομακρυνθείς όμως σε τράβηξα κοντά μου. Επιτέλους σκέφτηκα! Ευτυχία!
Μετά από μερικά λεπτά τα χείλη μας απομακρύνθηκαν και γέννησαν δυο τεράστια χαμόγελα που εξελίχθηκαν σε γέλια. Γέλια που ένιωθα σαν να τα παίρνει ο αέρας και να τα σκορπάει στη θάλασσα. Ο ίδιος αέρας που πήρε και το καπέλο με την Ισπανική σημαία από το κεφάλι σου και το βύθισε στα κύματα. «Δεν πειράζει», μου είπες, «προτιμώ το καινούριο»! Με κοίταξες νόημα και μου έδωσες ένα ακόμα φιλί.
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Ευαγγελίας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
