Φλούδες οι τοίχοι και πώς να μην ακούσεις τι κάνει ο γείτονας;

«Όλη η γειτονιά μια οικογένεια.» Στα μεγάλα αστικά κέντρα οι πολυκατοικίες πληθαίνουν, χτίζονται σπίτια ολοένα πιο κοντά κι αυτοί οι τοίχοι που τους χωρίζουν, αποτελούν ουσιαστικά και το μέσο που μας ενώνει με τους γείτονές μας. Τσακώνονται οι δίπλα γιατί δε σήκωσε το χέρι του να πάρει ένα τηλέφωνο να στείλει ένα μήνυμα όλη τη μέρα; Γίνεσαι κι εσύ μέρος αυτού του τσακωμού! Τάσσεσαι υπέρ του γείτονα, που έχει απηυδήσει, γιατί έχεις απηυδήσει κι εσύ μαζί του. Γίνεσαι ένα με το πρόβλημά του, αφουγκράζεσαι τις ανησυχίες του και τελοσπάντων κατανοείς και ενστερνίζεσαι τις απόψεις του.

Κυριακή, βραδιά fifa για τον απέναντι και έχει μαζέψει όλα τα «παιδιά» από τη σχολή να ξημεροβραδιαστούνε μπροστά από μια οθόνη. Παραγγέλνουν πίτσες και φυσικά το αντιλαμβάνεται όλη η γειτονιά, εφόσον στο άκουσμα του κουδουνιού ακούμε φωνές και ουρλιαχτά. Οι ίδιοι ήχοι σου κρατούν συντροφιά όλο το βράδυ, μέχρι ν’ ανατείλει ο ήλιος και τους πάρει ο ύπνος όλους στον καναπέ. Βέβαια εκεί γύρω στις 3 το χάραμα, που έχεις καταφέρει κι εσύ να κλείσεις τα μάτια σου και να κοιμηθείς, τότε είναι που θα μπει το γκολ -πρόσεξε στην επανάληψη του αγώνα- και το γεγονός αυτό θα αποτελέσει τόσο σημαντική πληροφορία που θα πρέπει να ξανασηκωθεί όλη η γειτονιά στο πόδι για να μάθει αυτή τη σημαντικότατη είδηση για δεύτερη φορά.

Ο δίπλα χώρισε και πέφτουμε όλοι μαζί σε κατάθλιψη. Καψουροτράγουδα 24/7 κι εμείς οι γείτονες κρατούμε τους αναπτήρες μας αναμμένους και περιμένουμε την ώρα που θα κουραστεί ο φρεσκοχωρισμένος να συνεχίσουμε και εμείς τις δουλείες μας και τη ζωή μας. Η καλύτερη ενασχόληση βέβαια όταν βαριέσαι είναι να αράξεις στο μπαλκόνι. Επειδή οι πολυκατοικίες έχουν ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους, κάθε διαμέρισμα είναι και μια ιστορία, κάθε λιμάνι κι αναστεναγμός. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, με τους δικούς τους πόνους, τις δικές τους ανησυχίες, τα δικά τους προβλήματα. Αν κάτσεις για ώρες στο μπαλκόνι, ως καλός ματάκιας, κουτσομπόλης, μπαίνεις τόσο εύκολα στη ζωή του άλλου, που βλέποντας μόνο μια στιγμή της μέρας του μπορείς να καταλάβεις ολόκληρη την καθημερινότητά του.

Οι πιο κουλές φιλίες έχουν ξεκινήσει από μια νύχτα στο μπαλκόνι, όταν εσύ και ο γείτονας είχατε αϋπνίες. Πόσο κοντά αυτά τα μπαλκόνια; Μέχρι και τσιγάρο σε κέρασε κι εσύ ανταπέδωσες με ένα ποτήρι κρασί. Βγάλατε τα εσώψυχά σας εκείνο το βράδυ, για εκείνη την κοπέλα από τη Σκιάθο και για εκείνο το αγόρι από την Κρήτη. Τι κι αν είναι άγνωστος, σας ενώνει η ίδια θέα από το μπαλκόνι. Σχεδόν κάθε μέρα τον συναντάς στον κάδο σκουπιδιών και στη στάση του λεωφορείου. Ποτέ άλλοτε δε μιλάτε. Έρχεστε σε επαφή μόνο όταν βγαίνετε στο μπαλκόνι. Όταν σε κοροϊδεύει που προσπαθείς να απλώσεις τα ρούχα κι εσύ του πετάς μανταλάκια στο κεφάλι, τότε εξελίσσεται η σχέση σας.

Τοίχοι από χαρτόνι! Ξέρεις πότε μπαίνει η διπλανή, πότε βγαίνει, πότε φέρνει παρέα, πότε παίρνει τη βαλίτσα της και πάει ταξίδι. Μα τι να κάνεις, με κάτι πρέπει να απασχολείσαι. Το καλύτερο δε, είναι ο καιρός της εξεταστικής! Εκείνη τη στιγμή που απεγνωσμένα ψάχνεις μια δικαιολογία να μη διαβάσεις. Ακριβώς εκείνο το δευτερόλεπτο θα σκάσει μύτη η πρώην του δίπλα και θα κλωτσάει την πόρτα του με την μπότα της, ουρλιάζοντας. Μετά από μια ώρα φωνών, αφού φεύγει, βγαίνεις δειλά-δειλά στο πεδίο της μάχης και παρατηρείς ένα βαθούλωμα στην πόρτα. Αναρωτιέσαι τι έχει συμβεί από τη μια, από την άλλη είσαι και διακριτικός δεν κάνεις τέτοια εσύ. Φεύγεις ήσυχα-ήσυχα, συναντάς τον δίπλα και το παίζεις χαλαρός, ότι δήθεν δεν ξέρεις τι μόλις συνέβη, χαιρετιέστε και συνεχίζει ο καθένας τη μέρα του.

Μαζί με τους γείτονες, λοιπόν, ζεις κι εσύ! Κι αυτοί μαζί σου ζουν, ξέρουν πότε είσαι με τους φίλους σου, πότε με τη σχέση σου, πότε τσακώνεσαι με τη μαμά σου στο τηλέφωνο, πότε βάζεις μουσική. Βέβαια τα καλύτερα είναι τα πάρτι. Γίνεται ένα πάρτι σε ένα διαμέρισμα και ξαφνικά όλη η γειτονιά έχει μετατραπεί σε Αθηνών αρένα. Κολλητές πολυκατοικίες, η χαρά του κουτσομπόλη. Μα και διακριτικός να είσαι, δεν μπορείς να αγνοείς ούτε τις φωνές ούτε τις χαρές του γείτονα, αφού όταν οι αντιδράσεις του είναι δυνατές και στολίζουν όλη τη γειτονιά, είναι σαν να πρόκειται για δικές σου αντιδράσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις καταλήγοντας, ισχύει εξ’ ολοκλήρου η φράση «και οι τοίχοι έχουν αφτιά», αφού πίσω από τους τοίχους είναι οι γείτονες!