Προφανώς και οι γυναίκες την πέφτουν στους άντρες

Υπάρχουν δύο θεωρίες σχετικά με το τι γίνεται όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ. Η μια αφορά τους ελαφρώς πιο παθητικούς ανθρώπους, που λέει πως ολόκληρο το σύμπαν θα κάνει τα μαγικά του και θα σου φέρει στο πιάτο αυτό που επιθυμείς.

Η άλλη πάλι, είναι για τους πιο τολμηρούς και δηλώνει πως αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, πρέπει να σηκώσεις τον κώλο σου και να πας να το πάρεις. Με αυτή τη λογική λοιπόν έδρασαν και οι γυναίκες ανά τον πλανήτη και αποφάσισαν πως δε θα είναι πια Πηνελόπες εν αναμονή ενός κάποιου Οδυσσέα.

Αυτή ήταν και η αρχή του γυναικείου πεσίματος προς το αντρικό φύλο. Και μαζί με αυτή την κατά τα φαινόμενα καλή αρχή, ξεκίνησε και μια ατελείωτη γκρίνια και μιζέρια σχετικά με το ρόλο του άντρα απέναντι στη γυναίκα. Ποιος ευνουχίζει ποιον, ποιος χάνει το ρόλο του, ποιος κυνηγάει και ποιος κυνηγιέται, χάνονται τα πρότυπα, καταστρέφεται το είδος.

Όλο αυτό το συνονθύλευμα κομπλεξικών αντιδράσεων θέλει να μας δείξει ένα και μόνο πράγμα. Ότι ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος από το ρόλο που έχει στην κοινωνία και αντίστοιχα από τους ρόλους που έχουν αναλάβει όλοι οι υπόλοιποι στην ίδια κοινωνία που συνυπάρχει. Θέλεις απλά να είσαι κάτι άλλο κι όταν γίνεις το κάτι άλλο, θέλεις να επανέλθεις στην αρχική σου ιδιότητα, η οποία όμως ποτέ δε σε ικανοποιούσε πλήρως.

Κάπως έτσι και το αντρικό φύλο, πήρε την προσοχή που ζητούσε, την απόλαυσε και πλέον θέλει να επανέλθει στο πρότυπο του κυνηγού αφέντη, που και να το αποκτήσει δε θα ξέρει τι να το κάνει. Αρχικά ρε άνθρωποι, το να την πέφτει μια γυναίκα σε έναν άντρα, εκτός από απόλυτα φυσιολογικό είναι και ξεκάθαρα δίκαιο.

Έστω ότι εγώ έχω συναισθήματα για κάποιον, ο οποίος αγνοεί πλήρως τις προθέσεις μου. Τι κάνω; Περιμένω και λίγο ή πολύ, απαιτώ να το μαντέψει μόνος του και αφού το μαντέψει περιμένω να έχει αυτοστιγμεί τα ίδια συναισθήματα με μένα; Αυτό είναι απλά παράλογο και απόλυτα εγωκεντρικό. Είναι γελοίο να περιμένεις ότι κάποιος θα σε γουστάρει απλά και μόνο επειδή το νιώθεις εσύ. Αρχικά δεν είσαι κάποιο βραβείο που πρέπει ο άλλος να κερδίσει. Βλέπεις, επεξεργάζεσαι, νιώθεις, διεκδικείς, αυτή είναι η σειρά των πραγμάτων για να έρθει μετά η ανταπόκριση από την άλλη πλευρά.

Κι αυτό, δεν είναι θέμα φύλου, είναι θέμα διάκρισης άρα χαρακτήρα. Είναι αυτό που λέμε, να μπορείς να αντιληφθείς το επικοινωνιακό παιχνίδι του φλερτ μεταξύ δυο ανθρώπων. Γιατί να έχει τόση σημασία ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση; Κι αν έχει όντως τόση σημασία, τότε η απάντηση είναι πολύ απλή. Την πρώτη κίνηση την κάνει αυτός που πέρασε πρώτος την παραπάνω διαδικασία πραγμάτων. Είδε πρώτος, ένιωσε πιθανόν πρώτος, επεξεργάστηκε, οπότε έκανε και το βήμα.

Από την άλλη όποιος θέλει να είναι κυνηγός, απλά είναι. Κανένα λιοντάρι δεν περίμενε να βρει το ελάφι στην τέλεια στάση και φάση για να ορμήσει. Αν πεινάς, κυνηγάς, δεν περιμένεις να έρθουν οι τέλειες συνθήκες και αντιδράσεις για να κάνεις κίνηση.  Αν από την άλλη είσαι κυνηγός του εξωφύλλου και έχεις το όπλο σου για μόστρα, τότε καλά θα κάνει η γυναίκα και θα στην πέσει και καλά θα κάνεις κι εσύ να δεχτείς αυτό το φλερτ.

Στην τελική το θέμα είναι να καταλήξετε στο ίδιο σπίτι. Τα σεξιστικά και υποτιμητικά κλισέ περί ρόλων, άστα γι’ άλλη ιστορία. Στη δική μας, όποιος πεινάει κυνηγάει.