Όταν ο αριθμός 3 γίνεται «φιλική υπόθεση»

Ο καθένας διαχειρίζεται, όπως θέλει, το σώμα και το μυαλό του. Πόσο μάλλον στην περίπτωση μιας επαφής. Γιατί μιλάμε για μία αβίαστη χημεία αλλά κι έναν αέναο αυτοσχεδιασμό. Είναι εκείνη η ευαίσθητη στιγμή που το άγνωστο ανακαλύπτει κάτι που για πάρα πολύ καιρό παρέμενε προς εξερεύνηση. Κι ενώ απ’ τη μία υπάρχει η αμήχανη στιγμή, απ’ την άλλη υπάρχει η λαχτάρα και η τρέλα στο να συμβεί κάτι για πρώτη φορά.

Κι έρχεται να κάνει την εμφάνισή του ο μαγικός αριθμός τρία, ανάμεσα στη φιλία. Αλλά μ’ ένα διαφορετικό τρόπο. Μ’ εκείνον όπου αναζητάς -εσύ και ο φίλος σου – την επαφή, ταυτόχρονα ή ξεχωριστά, με τον ίδιο άνθρωπο. Κι αν βλέπω την έκπληξη τώρα στα μάτια σου κι απ’ το μυαλό σου περνάνε σκέψεις περί ταμπού, κοινωνικών φαινομένων και ηθικών διλημμάτων, κάποια στιγμή δύο πονηρά μυαλά το σκέφτηκαν. Απλά -ίσως- δεν το έκαναν πράξη.

Κι ενώ σκέφτεσαι ότι υπάρχει μία παράγραφος στη λίστα των απαράβατων κανόνων που δεν μπαίνουν ανάμεσα στη φιλιά περί συντρόφων και παρτενέρ, υπάρχει κι ένας αστερίσκος ο οποίος αναφέρεται στη συνωμοσία μεταξύ φίλων για μόνο φάση χωρίς πολύ μπλα- μπλα. Είναι η φιλία με προνόμια, η τάση, η επιθυμία και η έξαψη που σε ξαπλώνει στο κρεβάτι. Φιλία, όχι. Αλλά τι γίνεται όταν βρεθεί αυτό το άφαντο, το ένα και μοναδικό; Τι γίνεται όταν το θέλετε και οι δύο; Αφήνεται να επιλέξει; Δοκιμάζεις ξεχωριστά ή ταυτόχρονα;

Τηλέφωνο. Έξοδος. Παρκάρισμα. Μπαρ. Τρεις ώρες αργότερα, δύο ποτά, λίγο σιωπή και κουβέντες μεταξύ φίλων. Και μία παρουσία κάνει την εμφάνισή της. Διαφορετικές σκέψεις αλλά κοινός ο στόχος. Και πριν δει ο ένας τη μορφή του άλλου χωρίς ρούχα, το πάθος αρχίζει να μιλάει. Και μία παρένθεση μπαίνει ανάμεσα. Ποτό, γέλιο και αγνή απόλαυση.

Για να διαπιστώσεις ότι η φιλία προχωράει ένα βήμα παραπέρα. Απέκτησε λίγο περισσότερη οικειότητα. Άφησε στην άκρη το “fast food”, δεν περιέχει σάλτσες. Αλλά πιάσε το δυαδικό. Κι αν υπάρχει κάτι έντονο σ’ αυτό, είναι ότι ζεις τι κάνει σ’ εσένα κάποιος και τι κάνει ταυτόχρονα στον άλλον. Που στην προκειμένη περίπτωση είναι και φίλος σου. Ίσως κι όλο αυτό να είναι ισόρροπο μιας πραγματικά δυναμικής σχέσης. Ίσως όμως και το τέλος αυτής.

Αλλά όταν ένα κορμί είναι ποθητό, δε φεύγει εύκολα απ’ το μυαλό. Εκεί μένει και στριφογυρνάει. Μαγεύει και ζητάει την ολοκλήρωσή του. Όλα είναι συγκεκριμένα. Οι στάσεις, οι τρόποι, οι συνδυασμοί. Ακόμα κι να υπάρχουν σκοτεινά σημεία σ’ αυτή την περίπτωση, αν δεν τα γνωρίσεις, δε θα γίνουν ποτέ φωτεινά. Και στο κάτω–κάτω γιατί να μην υπάρχουν. Άλλωστε η ελευθερία, η οριζόντια που λέμε, γιατί να’ ναι χυδαία, ακόμα κι όταν μπλέκονται φιλίες στη μέση;

Ακόμα κι απ’ την πλευρά της φαντασίωσης να το δεις, ή σαν ένα παιχνίδι, ή σαν μια σκέψη, παίζουν πολλά πράγματα ρόλο σ’ αυτό. Δεν είναι μόνο μία πράξη ή ένας ρόλος, ή μία εκτόνωση απόλαυσης. Μοιράζεσαι. Μπορεί η εμπειρία να είναι διαφορετική. Αλλά θα έχει έναν κοινό παρανομαστή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Το ίδιο κορμί. Δεν μπορεί να έχει τις ωμές στιγμές τις ώρες που το θέλεις εσύ. Ούτε φυσικά, να εξηγήσει κοινές εμπειρίες. Εκτός κι αν αφήσεις τη φιλία να εξελιχθεί και να σφραγιστεί απ’ ένα μυστικό.