Ο έρωτας υπάρχει από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος. Πρέπει να το παραδεχτείτε. Ερωτευόμαστε, νιώθουμε έλξη, αγαπάμε, πείτε το όπως θέλετε, από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας.
Είναι περίεργο, γιατί ακούω συχνά σε συζητήσεις πως δεν υπάρχουν πραγματικοί άντρες και αληθινές γυναίκες. Πως υπάρχουν μόνο κάτι αγοράκια που το παίζουν αρσενικά και κάτι κοριτσάκια που παριστάνουν γυναίκες. Πως έχουν αλλάξει οι εποχές, δεν υπάρχουν ατόφια συναισθήματα, ένταση, πάθος. Πως ο έρωτας κατάντησε φθηνός κι επιπόλαιος.
Μα αν κάτι είναι φθηνό κι επιπόλαιο, τότε σίγουρα δεν είναι έρωτας.
Ο έρωτας δεν αλλάζει από εποχή σε εποχή, ούτε καν από αιώνα σε αιώνα. Χιλιάδες χρόνια τώρα είναι ο ίδιος.
Βαρέθηκα να ακούω τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει ο έρωτας πια και πως τα πράγματα αλλάξανε. Μια εποχή που δεν αξίζει να ερωτευτείς, που όλοι σκέφτονται την πάρτη τους και κανένας δε νοιάζεται για αγάπες και λουλούδια. Αυτά υπήρχαν και θα υπάρχουν, ανεξάρτητα από την εποχή. Οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι.
Σε ποια εποχή δηλαδή δεν υπήρχαν προβλήματα; Μάθε πως ο έρωτας δε θέλει χρόνο, θέλει τρόπο και αφοσίωση. Και ταιριάζει σε κάθε εποχή.
Τίποτα δεν άλλαξε, ο έρωτας παραμένει ίδιος, απαράλλακτος και το ίδιο μοναδικός και μαγικός. Άλλοτε σε ανεβάζει στα ύψη κι άλλοτε σε ρημάζει, χωρίς καμία λύπηση.
Δεν μπορείς να τον ελέγξεις. Τις θεωρίες για τις άμυνες και τους ελέγχους τα ακούω βερεσέ. Τις δικαιολογίες για την αλλαγή των πραγμάτων από γενιά σε γενιά στον έρωτα, επίσης. Χαρακτηρίζετε την εποχή μας αντιερωτική, την ίδια στιγμή που εσείς οι ίδιοι δεν πιστεύετε στον έρωτα.
Είστε εσείς που έχετε απομυθοποιήσει τον έρωτα και βρίσκετε θεωρίες για να υποστηρίξετε τις απόψεις σας, ενώ ταυτόχρονα ελπίζετε ενδόμυχα να βρείτε κάποιον να σας καταρρίψει αυτές τις θεωρίες.
Τα λόγια των ερωτευμένων τα θεωρείτε ψεύτικα και παροδικά. Βλέπετε μόνο το συμφέρον και την ιδιοτέλεια και ξεχνάτε ότι τ’ αληθινά αισθήματα ντύνονται με ανιδιοτέλεια.
Αν είναι να σε βρει, θα έρθει να σε βρει. Όποιος και να ‘σαι, όποια άποψη και να έχεις γι’ αυτόν. Δεν τον ενδιαφέρει, θα μπει στη ζωή σου, στο μυαλό σου χωρίς να χτυπήσει την πόρτα. Θα μπουκάρει κι εσύ, θες δε θες, θα τον υποδεχτείς.
Έχετε υποτιμήσει την αξία του, τον εξορίσατε.
Γιατί; Γιατί αυτό εξυπηρετεί την αδυναμία σας να τον βιώσετε και μαζί με αυτόν να βιώσετε και τις συνέπειές του. Δειλοί είστε. Κι ο έρωτας θέλει γενναιότητα.
Όσο για τους κυνικούς κι εσάς που υποστηρίζετε ότι δεν υπάρχουν έρωτες όπως στην παλιά εποχή, κατά βάθος είστε οι πιο ρομαντικοί απ ‘όλους. Το κακό όμως είναι ότι είστε και δειλοί. Και ο φόβος δε του ταιριάζει του έρωτα.
Ο έρωτας ήταν, είναι και θα είναι για πάντα ένα αδιέξοδο.
Επιμέλεια Κειμένου Άννας Μαρίας Μαρίνου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
