Όταν το στόμα σου κολλάει στη σκέψη του και το σώμα σου ανησυχεί στ’ άγγιγμά του. Κι η καρδιά σου ανταποκρίνεται στο χτύπημα του τηλεφώνου του. Και δε χτυπάει το τηλέφωνο. Όταν έχει βρει κάποια άλλη. Κι εσύ δεν είσαι εκείνη. Κι αυτό το ξέρεις πολύ καλά. Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, χρειάζεσαι αυτόν τον κάποιον να σου πει: Δε θα στείλει, άραξε, τα λέει στην άλλη.
Τα πράγματα δεν είναι αμοιβαία, το ξέρει κι η Μαρία. Η Μαρία Κουτσή. Εσύ να τρως τα λυσσακά σου κι εκείνος να τρώει πασατέμπο με την άλλη σε κάποιο παγκάκι, που σε λίγο θα κρατάει χαραγμένα τ’ αρχικά τους. Πουτάνα ζωή! Πάλι το κινητό σου μένει μουγκό κι ανέκφραστο στην άκρη του κρεβατιού.
Αντί να κοιμάσαι μ’ εκείνον, κοιμάσαι με το κινητό που είναι πιο ψόφιο από ποτέ. Όλο σε παίρνει ο ύπνος κι όλο ανοίγεις το μάτι σου το ένα, γιατί νομίζεις ότι φώτισε -μήπως σου έστειλε; Να χάνεις τον ύπνο σου από κάτι τέτοια, κατάντια, άνθρωπέ μου.
Αφού δε στέλνει που δε στέλνει, εσύ τώρα γιατί κολλάς έτσι; Εκεί που τα συναισθήματά μας μένουν πιο μόνα, δίνουμε τις πιο σκληρές μάχες να μας αναγνωριστούν. Είναι παράλογο το πόσο προσπαθείς να περάσεις μέσα απ’ τον τοίχο, αλλά δεν μπορείς και να πάψεις, γιατί σε πνίγει η αδικία. Βρίσκεσαι μπροστά του και δε σε βλέπει. Μέσα από ‘σένα ρίχνει τα μάτια του σε κάποια άλλη.
Πεισμώνεις. Επιμένεις ακόμα περισσότερο, όλο αυτό γιατί ξέρεις ότι εκείνη δεν είναι σε καμία περίπτωση καλύτερη από ‘σένα. Δεν το λες από υπερβολική αυτοπεποίθηση, που δε σ’ αφήνει να περάσεις απ’ την πόρτα. Δεν είναι ούτε από εμπάθεια και ζήλια για την άσπονδη εχθρό, που παίζει με το δικό σου το παιχνίδι. Έτσι είναι η πραγματικότητα κι έχεις την αδιάσειστη αλήθεια της με το μέρος σου.
Δεν είναι καλύτερη, γιατί δεν τον θέλει τόσο ολοκληρωτικά όσο εσύ. Δεν έχει ετοιμάσει τη ζωή της για να τον υποδεχτεί και να τον κρατήσει όπως εσύ. Δεν του χαϊδεύει τα μαλλιά μετά το σεξ, έτσι όπως ξέρεις ότι του αρέσει, γιατί κατά βάθος είναι ένα πιτσιρίκι που ζητά την τρυφερότητα. Δεν του φτιάχνει μακαρονάδα μετά τη δεκάωρη δουλειά της για να φάει γυρνώντας απ’ έξω με τους φίλους του. Δεν ξέρει ότι φανερά αποστρέφεται τις αγκαλιές, αλλά κρυφά, τα βράδια θέλει να χώνεται σε τέτοιες για να τον πάρει ύπνος.
Αυτά, όμως, τα ξέρεις εσύ και τα κάνεις εσύ. Όχι από κάποια σκοπιμότητα ή από καπρίτσιο να του δώσεις αυτό που ψάχνει και να τον έχεις του χεριού σου. Αλλά επειδή τ’ ανακάλυψες ένα-ένα με το ένστικτό σου, τ’ αγάπησες όλα αυτά πάνω του και θέλησες πηγαία να τα κάνεις μέρος της καθημερινότητάς σου. Έτσι ξέρεις ότι είσαι καλύτερη. Με δεδομένα κι αποδεικτικά στοιχεία.
Εκείνος ζει ακόμα στην αυταπάτη του. Στις συγκρίσεις ποτέ δεν ήταν καλός. Συνήθιζε να σε ανεβάζει στη ζυγαριά συχνά, κάθε φορά σχεδόν που σε συναντούσε. Τοποθετούσε απέναντί σου αντίπαλα δέοντα, που καμιά φορά σε ξάφνιαζαν με την ανεπάρκειά τους. Αμφισβητούσες το κριτήριό του, μέχρι που κατέληξες στο συμπέρασμα πως οι συγκρίσεις δεν υπήρξαν ποτέ το δυνατό του σημείο. Τώρα επαληθεύεσαι ξανά. Εκείνη τη βρίσκει καλύτερη. Νομίζει πως είναι καλύτερη.
Άφησε ακόμα μια μέρα να περάσει με σιωπηλό το κινητό σου. Θα μείνετε οι δύο σας στο σπίτι κι εκείνος δε θα στέλνει. Ίσως να είναι στο μάρκετ ν’ αγοράζει τα ψώνια της εβδομάδας, προσπαθώντας να θυμηθεί τη λίστα που ξέχασε στο τραπεζάκι και νομίζοντας πως η άλλη είναι καλύτερη. Ίσως να πλένει τ’ αμάξι του και να σκέφτεται ότι απ’ τις δύο σας μάλλον προτιμά εκείνη. Ίσως να γράφει μέιλ της δουλειάς και να πιστεύει στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι είναι τυχερός, πως έχει βρει καλύτερη.
Θα σου έλεγα πως αν δε στέλνει, στείλε εσύ. Ενημέρωσέ τον πως όλα αυτά τα νομίζει, δεν ισχύει τίποτα στην πραγματικότητα. Ας είμαστε, όμως, ειλικρινείς. Στον κόσμο που ζούμε των νοημάτων πίσω απ’ τις λέξεις, η ευθύτητα δε βρίσκεται ανάμεσα στις επιλογές μας. Οπότε, μην κάνεις τίποτα.
Πολλές φορές το τίποτα είναι η λύση στ’ αδιέξοδά μας. Σε οδηγεί στην κατεύθυνση όπου νιώθεις σταδιακά καλύτερα με τον εαυτό σου, μέχρι που έρχεται ένα κάτι. Ένα κάτι που δε θα σε συγκρίνει. Δε θα σε βγάζει συνεχώς υπό. Δε θα νομίζει ότι αλλού υπάρχουν και καλύτερα. Δε θα σε ψάχνει σε πιο εξελιγμένες βερσιόν. Γι’ αυτό, μην κάνεις τίποτα. Κι ας μη στείλει.
Επιμέλεια Κειμένου Μαίρης Ρήγα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαίρη Ρήγα
