Τι είναι άραγε αυτό που μπορεί μια γυναίκα να θεωρήσει ικανοποιητική απόδειξη ότι «μετράει» στον ερωτικό τομέα;
Τα κριτήρια των αντρών πολλές φορές λειτουργούν με περίεργους τρόπους, κάνοντας τα πάντα ακόμη πιο σχετικά απ’ ό,τι ήδη είναι.
Αρκεί μια γυναίκα να περάσει φορώντας ή έχοντας κάτι πάνω της που να τάζει σεξ, κι αμέσως η τεστοστερόνη και τα σχόλια εκτοξεύονται αφειδώς. Λες και αντίκρισαν ό,τι πιο όμορφο κινείται στον πλανήτη. Το να έχει η εν λόγω ελκυστικό πρόσωπο είναι δευτερεύον, ίσως και τριτεύον.
Την προσωπικότητα δε θα τη θίξω καθόλου, μιας και δε γνωρίζω αν μπαίνει –έστω και τελευταία– στη λίστα με τις προτεραιότητες όταν μιλάμε μόνο για σεξ. Με λίγα λόγια, η κραυγαλέα διαθεσιμότητα μιας γυναίκας αποτελεί σύνθημα για έναν άντρα να την κοιτάξει, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες.
Κι εδώ εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ: δε γουστάρω τα στερεότυπα. Είμαι υπέρ του να ντύνεται και να φέρεται κάθε γυναίκα όπως θέλει έξω από ταμπέλες. Υπάρχουν όμως άνθρωποι –άρα και γυναίκες– που στερούνται προσωπικότητας και ψωνίζονται άσχημα υπερτονίζοντας ό,τι άλλο έχει ο καθένας.
Με τους άσχημα ψωνισμένους είναι που μου βγαίνει ενίοτε και γίνομαι λίγο κακιά. Διότι κάπως έτσι έφτασε να καβαλήσει το καλάμι μια μερίδα –κατά τα άλλα αδιάφορων από κάθε άποψη– γυναικών, που προσπαθώντας να καλύψουν τα κόμπλεξ τους και να πείσουν ντε και καλά ότι είναι σούπερ ουάου γκόμενες, βασίζονται στο μοναδικό πράγμα που διαθέτουν· στην αχαλίνωτη και με χυδαίο τρόπο πλασαρισμένη διαθεσιμότητά τους.
Αρκούνται στα λιγούρικα βλέμματα που τραβάνε πάνω τους και χτίζουν ένα παραμυθάκι όπου πρωταγωνιστούν ως άλλες Μαλένες, κι όπου οι κακές μάγισσες τις ιστορίας είναι όλες οι υπόλοιπες, που σίγουρα τις ζηλεύουν και θέλουν το κακό τους. Ασχέτως αν τελικά ζήλια νιώθουν μέσα τους μόνο οι ίδιες κάθε φορά που βρίσκονται σε διαύγεια και καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Δε θα είχα λόγο να ασχοληθώ μαζί τους, αν δε γίνονταν ενίοτε κατίνες εξαιτίας της απύθμενης ματαιοδοξίας που τις χαρακτηρίζει. Κάθε βλέμμα που θα σου ρίξουν μόλις διαπιστώσουν πως έχεις κι εσύ τις επιτυχίες σου, χωρίς να χρειάζεται να βρωμάς από χιλιόμετρα εύκολη «σεξίλα», στάζει χολή. Διότι μόνο εκείνες είναι σεξοβόμβες! Που πας εσύ καραμήτρο με το σκισμένο τζιν και το άρβυλο;
Αν, από την άλλη, ανήκεις στις «άτυχες» που χωρίς λόγο άφησαν τις ανασφάλειες να κυριαρχήσουν, σίγουρα θα έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αναρωτιέται τι σου λείπει ρε γαμώτο και δεν ακούς κι εσύ τα αντίστοιχα «γεια σου τσολιά μου!» στους δρόμους. Και σε πιάνει το παράπονο. Αδίκως θα σου πω εγώ και βάλε το καλά στο μυαλό σου.
Το να βρει κανείς να πηδηχτεί είναι τόσο απλό σήμερα, που δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρείται κατόρθωμα. Συνήθως, το να κάνεις έναν άντρα να θέλει σεξ είναι σα να καταφέρνεις να πείσεις ένα ποντίκι να φάει τυρί. Δεν έχω σκοπό να τσουβαλιάσω όλα τα αγοράκια στο ίδιο σακί, αλλά σε γενικές γραμμές ισχύει.
Κι όσοι δε λειτουργούν έτσι, δε θα δώσουν ιδιαίτερη σημασία στις συγκεκριμένες γκόμενες που έχουν μάθει να τα προσφέρουν όλα στο πιάτο, απλώς και μόνο περπατώντας στο δρόμο.
Πίστεψέ με, είτε πρόκειται για γκούντα, είτε για ροκφόρ, είτε για τρικαλινό κασέρι, λίγο το νοιάζει το προαναφερθέν ποντίκι όταν πεινάει. Αντίστοιχα και τον άντρα λίγο τον νοιάζει τι άλλο είσαι εκτός από διαθέσιμη, αν το μόνο που θέλει είναι να γαμήσει κι αν το μόνο που του έβγαλες είναι αυτό. Κλαπ κλαπ κλαπ (παλαμάκια).
Και μετά τι; Το λες επιτυχία αυτό; Αν πιστεύεις πως κάτι τέτοιο σου δίνει αξία ως γυναίκα, είσαι τουλάχιστον αφελής. Όχι, δε θεωρείσαι έτσι μοιραία γκόμενα, ούτε προκαλείς πανικό όπου πας με τον τρόπο που θα ήθελες να πιστεύεις. Θέλεις να μάθεις τι κάνει μια γυναίκα να μετράει τελικά; Ας παίξουμε το παιχνίδι των ερωτήσεων:
Πόσους ανθρώπους έχεις καταφέρει να καψουρέψεις; Πόσοι σε ερωτεύτηκαν παράφορα (και) για το μέσα σου;
Πόσοι ήταν αυτοί που σε κοιτούσαν κατευθείαν στα μάτια κι έλιωναν;
Σε πόσους κατάφερες να ξυπνήσεις τον αισθησιακό πόθο μέσα από κάθε σπιθαμή του κορμιού αλλά και της προσωπικότητάς σου, παραμένοντας ο απλός ανεπιτήδευτος εαυτός σου με τ’ αρβυλάκια και το σκισμένο τζιν που λέγαμε;
Πόσων το μυαλό τρέλανες πριν φτάσετε στο σεξ;
Για πόσους υπήρξες κάτι άπιαστο;
Πόσοι θα έδιναν τα πάντα για ένα φιλί σου και μόνο;
Πόσους στιγμάτισες, σε πόσους έμεινες απωθημένο;
Για πόσους κατάφερες να γίνεις μέτρο σύγκρισης για όλες τις υπόλοιπες;
Πόσους είδες να τρέμουν από επιθυμία μόνο και μόνο επειδή σου έπιασαν το χέρι;
Για πόσους έγινες εκείνη η μία και μοναδική τέλος πάντων;
Η πραγματική γυναίκα δεν αποτελεί ένα ακόμη «τικ» στη λίστα με τα απλά κρεβάτια ενός άντρα. Κρεβάτια που κανείς δε θα θυμάται την επόμενη μέρα και που ο μοναδικός τους ρόλος ήταν μια απλή «ανακούφιση» ή επιβεβαίωση και τίποτε περισσότερο.
Η πραγματική γυναίκα είναι συνώνυμο του έρωτα και δε χρειάζεται να κάνει τίποτε για να το πετύχει. Γουστάρει ακόμη και τις «ατέλειές» της κι αυτό είναι υπεραρκετό για να κάνει καρδούλες να ραγίζουν.
Η μαγκιά και η διαφορά της είναι πως έχει τη φλόγα της σεξουαλικότητας στο μυαλό, στα μάτια και το χαμόγελο. Όχι μόνο στο στήθος και τα οπίσθια. Πως όταν μιλάει σε καυλώνει ψυχή τε και σώματι. Και πως τελικά δε σου θυμίζει καμία από αυτές που έχεις γνωρίσει ήδη.
Σε μια τέτοια γυναίκα δύσκολα θα τολμήσει ένας άντρας να ξεστομίσει τα γνωστά καγκουροπειράγματα που άλλες θεωρούν παράσημα, κι ας του πέφτει το σαγόνι στο πάτωμα κάθε φορά που τη βλέπει να περνάει. Αυτή είναι που μπορεί να περηφανεύεται για τις επιτυχίες της, μιας και στη σκέψη της θ’ αναστενάζουν πολλοί τα βράδια.
Αυτή θα φαντασιώνονται σαν κρυφό νταλκά όταν μένουν μόνοι, όσες κι αν πείραξαν νωρίτερα στον δρόμο, από εκείνες που η αύρα τους παρακαλάει «πρόσεξέ με!»
Το θέμα είναι ότι αυτή η γυναίκα δεν έχει καν την ανάγκη να περηφανευτεί. Το μεγαλύτερο σαματά τον κάνουν τα συμπλέγματα κατωτερότητας. Η αυτοπεποίθηση και η έντονη προσωπικότητα δε χρειάζονται τυμπανοκρουσίες. Απλώς υπάρχουν.
Μια τέτοια γυναίκα δε θες μόνο να την πηδήξεις. Την ερωτεύεσαι. Κι αυτό είναι που μετράει.
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
