Οι Σέρλοκ Χολμς των social

Κυκλοφορεί στο ίντερνετ ένα ρητό που λέει πως «Στο μέλλον θα γίνει ένα μεγάλο θαύμα! Ξαφνικά οι άνθρωποι θα νομίσουν πως έχουν φίλους ενώ θα είναι ολομόναχοι, θα πιστέψουν πως η γνώμη τους μετράει ενώ θα περνάει αδιάφορη, θα είναι σίγουροι ότι παρεμβαίνουν στα πράγματα, ενώ δεν έχουν καμία ισχύ! Αυτό το θαύμα θα το ονομάσουν «Μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Το μέλλον είναι εδώ. Μάς χτύπησε την πόρτα επίμονα κι εμείς του ανοίξαμε διάπλατα. Στρογγυλοκάθισε στην καλύτερη γωνιά του σαλονιού, ξάπλωσε στην καλύτερη μεριά του κρεβατιού μας και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας μας στη θέση του «αρχηγού» της οικογένειας. Έγιναν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέλος της οικογένειάς μας. Διεκδίκησαν μια θέση στην καθημερινότητά μας κι εμείς τους τη δώσαμε απλόχερα. Έγιναν επέκταση του χεριού μας «έξυπνα» κινητά που μείωσαν στο ελάχιστο την αντίληψη για το τι συμβαίνει γύρω μας. Γίναμε αυτοκόλλητοι με μια οθόνη και αδιαφορούμε αν βρισκόμαστε στο πιο όμορφο σημείο της γης γιατί αξίζει μόνο αν το «ανεβάσουμε» με hashtag# ή με “@” για το άτομο που είναι μαζί μας, στολίζοντάς το με μουσική αυτοκόλλητα και καρδούλες.

Facebook, Twitter, Instagram, WhatsΑpp, Pinterest, Snapchat, είναι τα πιο γνωστά από την επικοινωνιακή επανάσταση του 21ου αιώνα. Ελάχιστοι νοιάζονται που με τη συγκατάθεσή μας δώσαμε χώρο για να μπει ο καθένας «φίλος» στην ιδιωτική μας ζωή αφού η αισθηματική, επαγγελματική και κοινωνική μας πραγματικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τα social media. Ποστάρουμε για να νιώθουμε πως υπάρχουμε. Αν αύριο ως δια μαγείας έπεφταν όλα τα δίκτυα, θα βλέπαμε μια νέα αποκάλυψη. Την επίδραση της αποτοξίνωσης από μια φανταστική κι αψεγάδιαστη εικόνα που εμείς δημιουργήσαμε και πέσαμε μέσα. Γίναμε αχόρταγοι συγκρίνοντας τη ζωή μας με αυτές που μοστράρονται μπροστά μας και οι Κυριακές δεν έχουν την αξία που είχαν πριν δέκα χρόνια κι ας ήταν μυστικές.

Ακόμα κι ένας μέτριος χρήστης αφιερώνει μέχρι και δύο ώρες την ημέρα για να απαντήσει σε μηνύματα και να ανταποκριθεί σε ειδοποιήσεις. Το «ας μπω να ρίξω μια ματιά» που είπαμε ένα απόγευμα και πριν το καταλάβουμε μας βρίσκει το βράδυ μεταφράζεται το λιγότερο σε 140 ώρες την εβδομάδα, 560 τον μήνα, 7.280 τον χρόνο. Σίγουρα διαβάζουμε ειδήσεις, επικοινωνούμε, φλερτάρουμε. Αξίζει όμως τον κόπο; Πόσα βιβλία δε διαβάσαμε, πόσα φλερτ face to face δεν κάναμε γιατί στείλαμε αίτημα φιλίας κι αν γίνει η διαγραφή του αιτήματος αποφεύγεται και η κατανάλωση της εύγευστης χυλόπιτας, πόσες διαπροσωπικές συζητήσεις δεν επιδιώξαμε γιατί ό, τι θέλαμε να πούμε, το είπαμε στο messenger;

Πόσες ώρες άραγε αντιστοιχούν; Πόσες ώρες ύπνου χάσαμε για να παρακολουθούμε πότε είναι εντός και πότε είναι εκτός; Πόση σημασία έχει άραγε μια πράσινη τελεία δίπλα από ένα όνομα; Κι επειδή ως γνωστόν τα γραπτά μένουν, πόσες φορές δε σβήσαμε αυτό που νιώσαμε ή που σκεφτήκαμε αναλογιζόμενοι τυχούσες συνέπειες; Οι μεγαλύτεροι λογοκριτές είμαστε εμείς οι ίδιοι γιατί μέσα από την ανάγκη μας να είμαστε αρεστοί από την οικογένεια, τους φίλους, τους γνωστούς, τους συναδέλφους, ξεχάσαμε να είμαστε αληθινοί απέναντι στους εαυτούς μας.

Πόσοι θα μπουν άραγε να μας δουν; Πόσες καρδούλες θα μας στείλουν; Θα μπει άραγε να τη δει τη δημοσίευση αυτό το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει; Κι έτσι ξαφνικά αλλάζουμε ιδιότητα και γινόμαστε ντετέκτιβ του εαυτού μας και των άλλων.

Ξεχάσαμε να εκφραζόμαστε και να λέμε αυτό που νιώθουμε γιατί κάναμε share ένα άρθρο που ταιριάζει αναλόγως περίστασης. Το Like δε θα αντικαταστήσει ποτέ το σ’ αγαπώ, το μου λείπεις και μια λυπημένη φατσούλα δε θα αντικαταστήσει ποτέ μια συγγνώμη.

Τι θα γίνει αν μια μέρα βάλει κάποιος λουκέτο σε όλα τα social media; Τι θα χάσουμε και τι θα κερδίσουμε; Πόσο πιο χαρούμενοι θα ήμασταν αν ζούσαμε λίγο στην άγνοιά μας; Χωρίς εκείνα τα μηνύματα που έμειναν στο διαβάστηκε και δεν απαντήθηκαν ποτέ; Θα κερδίσουμε τη λαλιά μας μάλλον και τα μάτια μας θα ανέβουν πιο ψηλά από τις 45 μοίρες γωνία με το έδαφος.

Αφήστε τις καρδούλες και τις φατσούλες και δείξτε έμπρακτα αυτό που νιώθετε. Γιατί από το φατσοβιβλίο μπορείς να είσαι όποιος είσαι. Ο ωραίος τύπος που όλοι θέλουν να συναντήσουν. Που ξέρει να μιλάει σαν φιλόσοφος και ποιητής όμως από κοντά δεν ξέρει πως οι σταφίδες γίνονται απ’ το σταφύλι! Γιατί στην προσωπική επαφή και στην πραγματική ζωή δεν μπαίνουν φίλτρα. Και να σου πω και κάτι; Καλύτερα να μην ξέρεις, αν είναι αυτή να είναι η αλήθεια σου. Γιατί το copy-paste πολλοί λάτρεψαν μα τον αντιγραφέα κανείς!