Το αλκοόλ δεν καίει τα «λείπει»

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα συνήθως γίνονται εξαιτίας της αγάπης. Μία αγάπη που ήθελες να κρατήσει για πάντα και να ζήσετε στον αιώνα τον άπαντα. Να μοιράζεστε τα εύκολα, τα δύσκολα, τις χαρές, τις λύπες. Να έχεις αυτό το χέρι για να πορευτείς, να το κρατάς σφιχτά και σταθερά και να βαδίζεις άφοβα προς το άγνωστο πέπλο της ζωής. Να την κοιτάς στα μάτια και να ξέρεις πως εκείνη θα είναι δίπλα σου να σε οδηγεί προς το δικό σας σπίτι, την αγάπη σας! Να είσαι όντως χαρούμενος που τόλμησες για την αγάπη.

Σκέφτεσαι πως εσύ τα κατάφερες και το έζησες όσο δύσκολο και να είναι τώρα. Κοιτάς την κορνίζα στο τραπεζάκι και το ουίσκι δίπλα της είναι πλέον η μόνη σου συντροφιά. Πόσο όμορφη είναι, σκέφτεσαι. Πόσο διαφορετικός ήσουν κι εσύ τότε. Το χαμόγελό σου ενώ την κοιτάς, τα προδίδει όλα.Ήσουν ένα χαρούμενος άνθρωπος. Δε θέλεις να σε ακούσεις να το εκφράζεις δυνατά. Δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπο.

Μια αλήθεια που πονάει. Το ουίσκι μόνο ξέρει πόσες πίκρες έχει κάψει στο πέρασμά του. Πίνεις για να ξεχάσεις πως η αγάπη σου έφυγε. Έφυγε χωρίς να κοιτάξει πίσω της. Ήταν εκεί για να σε μεγαλώσει, να σου μάθει, να σε κάνει πιο δυνατό για να στέκεσαι αντιμέτωπος τώρα με την απώλεια του για «πάντα». Κοιτάς και ξανακοιτάς την κορνίζα και αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος, τι πήγε στραβά και γιατί είσαι τώρα μόνος σου μέσα στους τέσσερις τοίχους, που είναι έτοιμοι να σε πλακώσουν.

Έκανες οτιδήποτε περνούσε απ’ το χέρι σου για να δώσεις όση αγάπη χρειαζόταν, ώστε να καλύψεις τα κενά των πληγών της. Εσύ ήσουν η σανίδα σωτηρίας της που τώρα πάει να σε πλακώσει. Όσο βάρος κουβαλούσε εκείνη, βάρυνε τα δικά σου χέρια και ήταν ασήκωτο για την  ψυχή σου. Γι’ αυτό και πίνεις για να ξεχάσεις πόσο πονάει η αγάπη. Το αλκοόλ, όμως, δεν καίει τα «λείπει» και έτσι η ζωή συνεχίζεται με στιγμές που ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.

Μπορεί να είσαι ευάλωτος, αλλά δεν έχεις χάσει τη μάχη. Ναι, η αγάπη έφυγε, αλλά εσύ στέκεσαι ακόμα όρθιος στα δυο σου πόδια και όσο αρνείσαι να προχωρήσεις, μια μικρή φωνή μέσα σου ψιθυρίζει πως μπορείς να τα  καταφέρεις. Δεν έχεις παίξει το τελευταίο σου χαρτί και το ξέρεις. Αυτή τη στιγμή, η απώλειά της σε πληγώνει, νιώθεις κενός και μισός. Αλλά αυτό είναι το λάθος σου. Ξεχνάς πως οι άνθρωποι δε φεύγουν αν ξέρουν πού ανήκουν. Φεύγουν μόνο για να ξεφύγουν από καταστάσεις και γεγονότα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.

Φοβούνται να ρισκάρουν για το δικό τους καλό. Φοβούνται συχνά στο άκουσμα των λέξεων «μείνε», «σε χρειάζομαι», «μου λείπεις», « σ’ αγαπώ», «σε θέλω πίσω». Και το αποκορύφωμα είναι πως θα θελήσουν κάποια στιγμή να επιστρέψουν, όχι όμως έγκαιρα, και τότε όλα θα έχουν εξατμιστεί. Οι πληγές θα έχουν καθησυχαστεί στο «η ζωή συνεχίζεται». Εσύ θα έχεις ξεκινήσει μια όμορφη περιπέτεια που θα σε γεμίζει αγάπη.

Το παρελθόν σου θα έχει μπει στο κρυμμένο σεντούκι του μυαλού σου και οι στιγμές που σε έκαναν να λυγίζεις, έγιναν η δύναμή σου. Θα θυμάσαι πως κάποιος, κάποτε εμφανίστηκε στη ζωή σου, σου έδωσε την αγάπη που χρειαζόσουν για να γεμίσεις την καρδιά σου. Όταν, όμως εκείνος  ξέμεινε από το νερό της ευτυχίας, αποφάσισε να σε εγκατέλειψε για να μάθεις να ζεις με τα απομεινάρια του. Ήξερε πως θα προξενούσε πόνο με την έλλειψή του αυτή, αλλά πίστευε σ’ εσένα.

Κρατάς την όμορφη ανάμνησή σας στα χέρια σου και σκέφτεσαι πως έτσι έπρεπε να έχουν γίνει τα πράγματα. Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και χαμογελάς που ήσουν εσύ ο τυχερός να την γνωρίσεις. Ναι για σένα μιλάω που στέκεσαι απέναντί μου και με διαβάζεις. Μη στεναχωριέσαι που δεν κατάφερες να είστε μαζί για «πάντα». Δεν ήταν μοιραίο, αλλά ήταν ωραίο όσο κράτησε. Σημασία έχει πως η αγάπη μπορεί να σε πλήγωσε, όμως σε λάτρεψε όσο τίποτε άλλο!