Τις σχέσεις όλοι λίγο – πολύ τις δοκιμάσαμε, τις ζήσαμε, τις χαρήκαμε. Ορισμένες μας ολοκλήρωσαν και μας χάρισαν όμορφες στιγμές, άλλες μας απογοήτευσαν.
Όταν περνάς ένα αρκετά μεγάλο διάστημα της ζωής σου δεσμευμένος θες και χρόνο για τον εαυτό σου μετά. Θέλεις χρόνο να ξελαμπικάρεις και να ξεφύγεις από το τριπάκι της σχέσης. Να δεις πώς είναι να είσαι ελεύθερος και να βάζεις προτεραιότητα τις δικές σου ανάγκες και μόνο. Το πάρτι του εγωισμού σου που τόσο καιρό καλά κοίμιζες, με λίγα λόγια.
Καλή αυτή η περίοδος, δε λέω. Αλλά σιγά-σιγά αρχίζεις να ψάχνεσαι. Θέλεις επειδή όλοι οι φίλοι σου έχουν σχέση κι εσύ είσαι πάντα ο forever alone της υπόθεσης; Επειδή βαριέσαι, επειδή έχεις κάβλες; Ας είναι. Τη μοναξιά μετά από δυο-τρεις μήνες, ίσως και λιγότερο, δεν την αντέχεις και πολύ.
Έρχεται λοιπόν νέο πρόσωπο στη ζωή σου, με άριστες προδιαγραφές. Μιλάτε, και από την αρχή υπήρξε αυτή η έντονη ερωτική έλξη. Ανακαλύπτετε μέρα με τη μέρα ότι έχετε πολλά κοινά, από τη μουσική που ακούτε μέχρι και τις γκομενικές σας αποτυχίες κατά καιρούς.
Επειδή λοιπόν και αυτό το πρόσωπο είναι εξίσου επιφυλακτικό με σένα, το τι θα γίνει μεταξύ σας το αφήνει τελείως στο φλου, και στο μόνο σημείο που εστιάζει συνεχώς είναι το σεξ. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Καμία αναφορά σε συναισθήματα, δέσιμο, σχέση. Ξεπέτα, εν ολίγοις.
Προβληματίζεσαι λίγο στην αρχή και αναρωτιέσαι πόσο καλή θα είναι η κατάληξη όλου αυτού. Τον άνθρωπο όμως αυτόν τον γουστάρεις πολύ για να του πεις ένα ξερό «όχι» και να τον αφήσεις να φύγει έτσι απλά. «Ας δοκιμάσω, κι όπου βγει. Όλοι το κάνουν στο κάτω-κάτω», σκέφτεσαι, και συμφωνείς σε αυτήν τη θεωρία συνουσίας.
Τι κι αν ήδη έχεις αρχίσει να νιώθεις πράγματα; Ενθουσιασμός. Ναι ρε, αυτό είναι. Ο ενθουσιασμός της αρχής που σε ξεγελάει και νομίζεις ότι είσαι καψούρης ενώ δεν είσαι. Τέλεια. Πάμε παρακάτω.
Γίνεται λοιπόν η πολυπόθητη συνάντηση στο σπίτι του ενός απ’ τους δυο σας, και ήταν πολύ καλύτερη από όσο πίστευες. Είναι αυτή η ανεξήγητη οικειότητα που έχεις με τον άλλον ενώ τον ξέρεις τόσο λίγο, σχεδόν καθόλου. Κι όμως. Κάνατε ο ένας τον άλλον να νιώσει άνετα, χωρίς να ξέρετε κι εσείς οι ίδιοι πώς το καταφέρατε αυτό. Απλώς το ένα άγγιγμα έφερε το άλλο, το ένα φιλί έγιναν δύο, τα ρούχα κάτω, τα σώματα γυμνά πάνω στα σεντόνια να μιλάνε από μόνα τους και να εκφράζουν τη δική τους γλώσσα.
Και να που έρχεται το μετά, εκεί που αρχίζουν τα δύσκολα. Προσπαθείς να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά, και ξεκινάς από τα δεδομένα της κατάστασης. Ένα δεδομένο είναι ότι έκανες ένα από τα καλύτερα σεξ της ζωής σου, με έναν άνθρωπο που ελάχιστα γνωρίζεις. Ένα ακόμη δεδομένο, είναι ότι συμφωνήσατε να γίνει μία φορά και μόνο, και πέραν αυτού τίποτα περισσότερο. Βέβαια, ίσως όχι τόσο ξεκάθαρα, αλλά το όλο νόημα αυτό είναι. Το τελευταίο και χειρότερο δεδομένο, είναι ότι αρχίζεις να νιώθεις πολλά πράγματα για αυτόν τον άνθρωπο. Ένιωθες ήδη από πριν, ένιωσες στη διάρκεια, και νιώθεις τώρα ακόμα πιο πολλά.
Το ζητούμενο είναι ένα: τι θα κάνεις. Να το προσπεράσεις και να προχωρήσεις παρακάτω; Όχι. Ξέρεις πολύ καλά ότι ένα ποτηράκι κρασί παραπάνω να πιεις κι αν έχεις Wi-Fi ή δεδομένα, έχει φύγει μήνυμα στο πρόσωπο. Χέσε το ίντερνετ βασικά, κάρτα να έχεις. Τηλέφωνο κατευθείαν. Άντε όμως και να επιχειρήσεις να επικοινωνήσεις. Τι περιμένεις να βγει; Το πρόσωπο αυτό είναι ήδη εξαφανισμένο εδώ και μέρες. Ακόμη όμως κι αν απαντήσει, είσαι έτοιμος να ακούσεις την αλήθεια, ειδικά αν απέχει 180 μοίρες από αυτό που θα ήθελες να ακούσεις; Έχει κάθε δικαίωμα να σου πει «μία ξεπέτα ήταν, πώς κάνεις έτσι;». Όσο σκληρό κι αν είναι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν κρίνω το τι νιώθεις, απλώς επεξεργάσου και τι συμφώνησες στην αρχή.
Ήξερες πού πήγαινες. Συμφώνησες σε κάτι τόσο μετέωρο και φλου, όπως είναι η ξεπέτα. Λες και μπορείς να ελέγξεις το τι μπορεί να νιώσεις για τον οποιοδήποτε ανά πάσα στιγμή, προσπάθησες να πείσεις τον εαυτό σου ότι θα είσαι εντάξει με αυτό. Έβλεπες τα σημάδια, έβλεπες ότι δενόσουν από την αρχή, από το τίποτα, κι όμως δεν έκανες πίσω.
Πήρες ένα ρίσκο και το έχασες, με λίγα λόγια. Το αν θα αναζητήσεις ή όχι αυτό το πρόσωπο, είναι κάτι που θα κρίνεις αποκλειστικά και μόνο εσύ. Καλού-κακού όμως μην περιμένεις και πολλά, έτσι ώστε αν βρεθείς προ εκπλήξεως, να είναι ευχάριστη, κι όχι δυσάρεστη.
Καν’ το για να πεις ότι το έκανες, και το επόμενο κιόλας λεπτό προχώρα παρακάτω. Μην αρχίζεις να υπεραναλύεις, και ούτε ένα βράδυ να μη χαλαστείς. Τις ξεπετούλες τις κάνουμε για να περνάμε καλά εκείνη την ώρα. Το μετά καμία σχέση δεν έχει.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
